Głowa Pico przez dłuższy czas znajdowała się pod wodą, dlatego ten nie zdążył zauważyć kiedy zagadkowy chłopak podszedł do brzegu. Dlatego spokojnie zajął się szukaniem kolorowych kamieni. Było jednak zbyt ciemno, żeby dostrzec dno, a co dopiero zakopane w piachu skarby, dlatego też mały szybko zrezygnował z tego pomysłu. Kierując się przeczuciem, wynurzył się z wody, machając głową jak te wszystkie blondyneczki w tandetnych serialach, które zarzucały włosami.
- O, nadal pan tu jest.
Pico uśmiechnął się, podpływając trochę bliżej zagadkowego chłopaka. Nie chciał się w końcu za bardzo wydzierać.
- Proszę się nie martwić, razem z braciszkiem wycinaliśmy zimą przeręble, żeby ponurkować.
Zaśmiał się cichutko, doskonale zdając sobie sprawę z tego jak irracjonalnie to brzmiało. Ale skoro CoCo mógł zobaczyć kota tańczącego salsę, oni mogli pływać w skutej lodem rzece.
- Tak sobie myślałem...
Zaczął maluch, wychodząc na brzeg.
- ...może jest coś, co mógłbym zrobić w ramach przeprosin?
Zapytał z niewinnym uśmiechem, zagrzebując swoje stopy w piasku przy brzegu.

Ciekawość ciekawością, jednak naturalne dla dziecka w jego wieku jest to, że bardzo szybko się nudzi. Nie zamierzał pójść i go zostawić, nie po tym jak go zafascynował. Chciał tylko w jakiś sposób urozmaicić sobie obserwacje. Wyjął z kieszeni spodni jakiś świstek papieru, nabrał błota na palce i zaczął sobie bazgrać. Spojrzał w niebo, próbując narysować księżyc, jednak kiedy jego księżyc zaczął przypominać jajko, dał sobie z tym spokój. Nigdy nie był dobry w rysowaniu. W sumie jedyne co umiał to roznoszenie zamówień na wrotkach, jeżdżenie na rowerze w dziwnych pozycjach, nurkowanie i zasypianie na drzewach nago xD. Może potem poprosi CoCo, żeby go nauczył rysować. On w końcu potrafi wszystko.
Ale wracając do tematu, przez dłuższą chwilę rozważał czy nie wspiąć się dąb, który widział przed parkiem rozrywki, jednak stwierdził, że owe drzewo jest za daleko, żeby widzieć z niego tajemniczego chłopaka. Nie mając nic lepszego do roboty, podszedł do brzegu, rozebrał się i wskoczył do rzeki. Może uda mu się przekonać nieznajomego, żeby do niego dołączył. Uwielbiał obserwować okonie, pływające przy dnie.

Obserwował go z daleka. Cóż... nie miał ochoty z nim rozmawiać, to chyba naturalną rzeczą byłoby zostawienie go w spokoju, prawda? I tak właśnie chciał zrobić Pico, jednak jego ciekawość nie dawała mu spokoju. Dlatego też poszedł kilka kroków w prawo i dyskretnie stanął za latarnią, co jakiś czas zerkając w stronę zagadkowego chłopaka. Oczywiście zdawał sobie sprawę z tego, że nieznajomy nadal go widzi. Nie chciał po prostu stać na środku ścieżki jak jakiś idiota.
I gdy tak na niego patrzył, przypomniało mu się, co powiedział do niego Chico jak przez szparę w podłodze na strychu obserwowali co robi siostra chłopca. "Lubisz podglądać?" - mniej więcej tak to brzmiało. Odpowiedział wtedy twierdząco, ponieważ dla dziesięciolatka było to rzeczą niezwykle pasjonującą.
Jednak to co robił teraz raczej nie było podglądaniem. Bardziej zaliczałoby się do...obserwowania.


sorry za spoiler, nie wiedziałam co napisać  x.x

Odepchnięty wylądował na swoim pięknym tyłku, nieco go sobie tłucząc. Szybko wstał, otrzepując spodnie i ocierając krew z podbródka. Patrzył na niego nieco zaniepokojony.
- Czemu nie daje pan sobie pomóc?
Zapytał tonem dziecka, które chciało się dowiedzieć dlaczego zabrano mu ulubionego misia.
Dopiero teraz zauważył, że ma pobrudzoną koszulkę.
- Co to jest...?
Powiedział tak jakby sam do siebie, po czym delikatnie się zarumienił, próbując zetrzeć mokrą plamę.
"No tak... już wiem." - przemknęło mu przez myśl, jednak ze znanych tylko sobie powodów nie powiedział tego głośno.

Jego słowa nie zraniły Pico. Jedyne co w ogóle może go zranić, to strata kogokolwiek z trójkącika. Tak więc nie przejął się tym i oczywiście został przy chłopaku, nie zamierzając odchodzić do domu. Dziadziuś pewnie i tak już śpi, więc nie dostałby się do domu. Chyba, że Tamotsu by go przygarnął...
- Jesteś ranny!
Powiedział nieco przestraszony, po czym kucnął przy nim, przytrzymał nogawkę, którą Yue podwinął i zaczął zlizywać krew z rany, próbując ją zatamować.
Cóż poradzić, że został wychowany przez starszego...kolegę. Był tylko dzieckiem i od początku zostało mu wmówione, że takie rzeczy są czymś zupełnie naturalnym.

xDD

Cóż powiedzieć... nie spodobała mu się reakcja nieznajomego. Był jakiś...dziwny, inny. A ten chłopak z tunelu stwierdziłby pewnie, że pochodzi z innego wymiaru, czy jak on to tam nazywał.
-  Uraziłem cię?
Zapytał szczerze zmartwiony.
Nie chciał robić sobie wrogów. Taki już był z natury. I naturalnie żadnych wrogów nie miał. Do czasu. Już nawet z zazdrością o 'braciszka' się uporał, idąc z CoCo na kompromis...
Dlatego też zależało mu teraz na tym, aby nieznajomy się na niego nie gniewał. A przynajmniej nie tak bardzo...

- O rety, przepraszam! Nie zauważyłem cię!
Powiedział nieco wystraszony. Nie zdążył jednak podać mu ręki, ponieważ chłopak zdążył sam wstać.
Czemu on zawsze musi myśleć o wielu rzeczach naraz ?! Albo o jednej konkretnej, ale to jest już rozmowa na inny temat. Dziadziuś na pewno nie byłby zadowolony. Chociaż ostatnio nie miał nic przeciwko.
Ale wracając do tematu. Pico stał z rączkami schowanymi za plecami i uśmiechał się przepraszająco. Naprawdę nie zamierzał robić mu krzywdy.
- Boli cię coś?
Zapytał z wyraźnym poczuciem winy w głosie.

Pico natomiast wybiegł roześmiany z jednej z tych "kapsuł". Oczywiście tuż po tym, gdy diabelski młyn się zatrzymał. Koszulkę miał czymś ubrodzoną, prawdobodobnie lodem waniliowym, a policzki chłopaka ozdabiał delikatny rumieniec. Tuż za nim wyszedł dorosły mężczyzna w czarnych włosach. Chwilę rozmawiali, po czym starszy zrobił chłopakowi ostatnie zdjęcie lustrzanką i poszedł, machając mu na pożegnanie.
Pico wesoło odmachał i zaczął iść w swoją stronę. Mimo wszystko o wiele bardziej wolał chodzić z Tamotsu do wesołego miasteczka niż na cmentarz.
Chłopak, nadal wszystko przeżywając, nie patrzył dokąd idzie i ledwo uchronił się przed bliższym spotkaniem z automatem do gumy balonowej. I chociaż urządzenie fartem ominął, przeoczył jakiegoś chłopaka i w rezultacie się z nim zderzył.