Audrian nie sprzeciwiłby mu się w żaden sposób. Od dawien dawna nie był z nikim w tak bliskich stosunkach. A teraz mógł z tego korzystać. To właśnie dlatego chłopak mógł robić z nim co żywnie mu się podobało. Nie chciał bowiem żeby taka zabawa skończyła się zanim na dobre się zaczęła. Nauczyciel był pewien, że nikt nigdy nie dowie się co się tu działo między nimi. W końcu nawet taki chłopak jak Shiroi nie rozpowie tego co się działo w ciemnych zakamarkach apartamentu pana od chemii, fakt faktem krążyło parę plotek o tym jakoby zaciągał tam chłopców, ale żadna nie była potwierdzona. Dwa słowa tego chłopaka i skończyłby wygodny żywot nauczyciela. Ale sam Shiroi również nie miałby łatwo w szkole, bowiem młodzi ludzie są paskudni i drwiliby z niego. Na całe szczęście  Audrian mieszkał kawałek od szkoły, a tu nikt nie śmiałby mu się sprzeciwić. Mógł więc zapewnić chłopaka, że nie ma co się niepotrzebnie martwić o taką głupotę.
Leżał grzecznie pod nim oddając się uciesze swojego ciała, a ono było bardzo spragnione bliskości innego ciała. Chociaż z wielką przyjemnością też by coś porobił. Takie leżenie nie było zbyt wygodne, choć to co robił szatyn było bardzo przyjemne. Był bardzo bierny, czekał na to co zrobi chłopak i jak, w końcu rzadko kiedy ma się okazję kochać z młodszym o siebie tyle lat facetem. Mógł się czegoś nauczyć od niego. Co jakiś czas z jego ust wyrywały się ciche stęknięcia czy jęknięcia. Palce zacisnął na pościeli. W sumie sam nie wiedział czy robił to dla satysfakcji Shiroiego czy może dla własnej by chłopak poczuł się lepiej. Audrian był podłym człowiekiem, który tak łatwo się poddaje. Niech dzieciak sobie nie myśli, że ma nad wszystkim kontrolę. To fakt, że Audrian był spragniony do granic możliwości drugiego ciała, ale to nie znaczyło, że nie myśli i że będzie robił co sobie chłopak zapragnie. Drgnął mocniej, kiedy ten zbliżył się do strategicznego miejsca, które najbardziej w tej chwili pragnęło dotyku, ale najwidoczniej szatyn nie zamierzał tak szybko przejść do konkretów. Mężczyzna musiał cierpliwie znosić wszystkie pieszczoty, które serwował mu jego kochanek. Przecież nie zdarłby z niego i z siebie ubrań, żeby jak najszybciej poczuć jego męskość w sobie. To nie dobrze, że był napalonym nauczycielem, który będzie kochał się ze swoim uczniem.

Audrian nauczycielem był tylko z zawodu, a to nie opisywało jego osobowości. Chyba każdy normalny lub prawie normalny człowiek mógł pożądać drugą osobę. Wybór chemika padł akurat na ucznia, jednak różnica wieku jak i świadomość, że może wylecieć z roboty nie zmieniła jego preferencji. Właśnie ta świadomość pobudzała go jeszcze bardziej, nie lubił nudy, a bycie z młodszym mężczyzną z pewnością nie jest nudne. Miał nadzieję, że Shiroi nie zawiedzie go nawet w łóżku. Co do łóżka… Audrian kochał wygodę, a materace, na których aktualnie siedział było po prostu komfortowe. Mężczyzna patrzył na chłopaka stojącego przy drzwiach, chwilkę dumał nad tym dlaczego zamknął drzwi. Byli sami w apartamencie, a żaden sąsiad nie odważyłby się wejść do tego mieszkania. Zaraz jednak wszystkie myśli całkowicie opuściły jego głowę. Ze zdumieniem obserwował rozbierającego się Shiroiego. Musiał przyznać, że było na co popatrzeć. Cieszył się, że uczeń zrobił ten pierwszy krok. Że niby taki skromny pocałunek mógł doprowadzić do czegoś takiego. Kto by się tego spodziewał.  Blondyn z pewnością nie oczekiwał takiego obrotu spraw.  Nie odrywał zielonego spojrzenia od twarzy szatyna. Naprawdę był przystojny, dlaczego też wcześniej nie zwrócił na to uwagi. W końcu nie pierwszy raz miał z nim kontakt, a i lekcje z jego klasą prowadził. No rozmyślenia na bok.
Zaskoczyła go siła chłopaka. Sądził, że należał do tych delikatnych co to powoli dążą do celu. O ile się pomylił, ale jakże sympatyczna była ta pomyłka. Audrian o wiele bardziej wolał pewnych siebie i dominujących partnerów. W ogóle się nie opierał, był całkowicie bierny do momentu, gdy poczuł na swoich wargach usta chłopaka. Równie szybko odwzajemnił namiętny pocałunek, jego dłonie mimowolnie wysunęły się do przodu, a palce zatopiły w jego czarnych włosach. Pozwalał mu na badanie wnętrza swoich ust. Z równą żarliwością ocierał własny język o jego. O tak! To było to, tego właśnie Audrian potrzebował. Delikatnie wygiął się w łuk. Jego najczulszymi miejscami na ciele były chyba właśnie sutki, nie wiedział czy lubił gdy ktoś tak go dotykał. Jednak… jednak jego palce robiły coś co całkowicie go zszokowało. Nigdy przedtem żaden partner nie dotykał go w ten sposób.   W sumie reszta facetów z którymi się kochał po prostu brała to co chciała nie interesując się tym czego on chciał. Była to dla niego miła odmiana.
W tej chwili był zdany na jego łaskę,. Zrobiłby wszystko czego by sobie zażyczył. Jego pożądanie wzięło górę nad zdrowym rozsądkiem całkowicie zmieniając go w łaknącego seksu zboczeńca.

Audrian nie dałby mu szansy na ucieczkę z jego ramion. Posunęli się daleko i choć obydwaj wiedzieli, że może się to dla nich źle skończyć, żaden nie zamierzał tego przerwać. Chemik zbyt długo żył w celibacie by teraz od tak kazać mu iść do domu.  Ochoczo przyjął jego odchylenie głowy i z mrukiem przesuwał wargami po jego szyi. Całował ją, skubał wargami i zębami, czasami przesuwał po niej językiem. Jego mózg całkiem się wyłączył, a ciałem zaczęła dyrygować dolna partia jego ciała. Chciał żeby ten chłopak wziął go tu i teraz, ale wiedział, że nie mogą od tak tego zrobić. Musieli się jakoś przygotować. Uniósł delikatnie brwi do góry  i przestał poruszać ustami, gdy poczuł jak opuszkami palców chłopak zahacza o jego sutki. Nie. Teraz naprawdę przesadził. Złapał go za ramiona i oderwał się od niego.
-Idziemy do sypialni!
To nie było pytanie, ani prośba. On zażądał tego i musiał dostać to co chciał. Postawił chłopaka na nogi i sam wstał, dopiero teraz poczuł, że jednak zrobiło się mu ciasno w spodniach. Zastanawiał się czy młodego też coś ruszyło. Złapał go za rękę i pociągnął w stronę sypialni. Tu też o dziwo był porządek, a prawie cały pokój zajmowało wielgachne łóżko. Audrian  usiadł na brzegu łóżka i nieco się na nie wsunął. Rozstawił nieco ręce i spojrzał wyczekująco na Shiroi’ego. Dalej stał w drzwiach, mężczyzna zlustrował go wzrokiem. Gdyby był brzydki z pewnością nie doszłoby do tego, że Audrian wyczekuje go w łóżku. Machnął do niego ręką.
-Możesz robić co chcesz.
Był pewien swoich słów i tego, że uczeń zrobi ten krok.  Odważy się dotknąć nauczyciela, a nawet go wykorzystać we własnych celach. Ba, po prostu go przeleci. A Audrian zgodzi się na to.

W życiu zawsze znajdzie się ktoś kto lubi zaskakiwać i robi to w chwili, w której najmniej się spodziewasz. Taki był Audrian w najmniej oczekiwanych sytuacjach robił coś czego zupełnie się nie spodziewasz. Gdyby jednak Shiroi nie zrobił pierwszego kroku profesor z pewnością by go nie tknął. Nie należał do nauczycieli pedofilii, którzy lubią dobierać się do swoich uczniów. Ale teraz ta granica, która wyznaczała im kim są zatarła się zupełnie pozwalając im na nowe doświadczenia. Doświadczenia, które raz na zawsze mogło zatrzeć tę linię nauczyciel-uczeń. Audrian był mile zaskoczony obecną sytuacją, w której to chłopak usiadł mu na kolanach. Teraz spokojnie wtulił się w kanapę przyciągając go do siebie jeszcze bliżej. Spokojne dłonie, które jeszcze do tej chwili po prostu go trzymały wsunęły się pod jego bluzę powoli również palcami podnosił koszulkę. Palce mu nieco drżały, jeszcze jakieś słowa sumienia tłukły mu się po mózgu. Przecież to twój uczeń… nie powinieneś tego wykorzystywać w żaden sposób. Ale ty i tak mnie nie posłuchasz… ten dzieciak tak bardzo cie podnieca? Jego głos miał sporo racji, nawet taki nijaki dotyk dłoni na biodrze sprawił iż jego całe ciało buchnęło płomieniem. Ten dzieciak miał w sobie coś niespotykanego. Od dawna nie czuł takiego zafascynowania drugą osobą. Przerwał pocałunek schodząc wargami przez jego policzek  do szyi. To właśnie tam postanowił zostawić pierwszy ślad po sobie. Zassał się na jego bladej skórze, po czym przejechał po niej językiem. Zastanawiał się tylko nad jedną rzeczą. Ta myśl nie dawała mu spokoju od samego początku ich namiętnego pocałunku. Czy posuną się dalej, czy dojdzie do tego co Audrian miał nadzieje. A jeśli tak, to który będzie osobą dominującą. No chyba nie ten dzieciak. Chociaż… nie pamiętał kiedy ostatni raz był tym na dole.

Oczekiwał innej reakcji chłopaka, na szczęście jednak był grzeczny i słuchał go uważnie. Gdy jednak chwycił mu nadgarstek i odsunął nieco jego rękę od siebie był naprawdę zaskoczony. Nie spodziewał się, że odważy się go dotknąć. Sądził po prostu, że go wysłucha i wrócą do nauki... to znaczy do początku lekcji. Zaraz skierował wzrok na zbliżającego się do niego szatyna. Dosłownie znieruchomiał obserwując jak oblizuje wargi, a zaraz je zbliża do jego własnych ust. Był zszokowany. Za brakło mu słów i oddechu. Przez chwilkę po prostu wpatrywał się w swojego ucznia, który jak gdyby nigdy nic się nie stało usiadł i czekał na rozpoczęcie korepetycji. Niestety wszystkie formułki jakie pamiętał wyparowały mu z głowy, nie chciał go po prostu uczyć chemii organicznej i nieorganicznej. Miał ochotę nauczyć go czegoś innego. Przesunął się nieco na kanapie zbliżając do szatyna, jedną rękę oparł na oparciu, a drugą położył na jego kolanie powoli sunąc nią po ręku, dochodząc do dłoni na policzku. Odepchnął ją delikatnie, po czym chwycił go za brodę nakierowując twarzyczkę chłopaka w swoją stronę. Przysunął się jeszcze bliżej, prawie muskał ustami jego wargi, patrząc się wprost w niebieskie oczęta.
-To.
Powiedział krótko i zwięźlę, a następnie wpił się w jego usta. Najpierw delikatnie dotykał je swoimi wargami, skubał je i przygryzał, potem użył języka, który nie wiedział czy siłą, czy może chłopak mu pozwolił na to, by rozchylić jego usta. Wsunął w nie język badając ich wnętrze. Ręką, którą opierał się o kanapę chwycił chłopaka i przycisnął do siebie. Jesteś jego nauczycielem... mogą cie przez to wywalić z pracy. Głupi zboczeńcu, musisz przestać. PRZESTAŃ! Ale nie posłuchał się swojego sumienia, dalej zawzięcie go całował nie mając zamiaru przestać, nawet jeśli ten zacznie go odpychać. W sumie pierwszy zaczął. Może nie można było tego nazwać pocałunkiem, ale dotknął jego warg. A to się liczy jako pierwszy krok, prawda.

Z całą pewnością w jego zamiarze nie było skrzywdzenie ucznia. Co by był z niego za nauczyciel, uskuteczniający rękoczyny. Był po prostu zirytowany jego słowami. Trafiły w jego bardzo czuły punkt. Kochał chemię nad własne życie i gdy słyszał jak ktokolwiek mówił, czy też myślał o niej źle roznosiło go od środka. Również zbyt bliska obecność chłopca spowodowała odmienne uczucia.  Sądził, iż jak spojrzy mu w twarz zezłości się bardziej. Nic bardziej mylnego. Jego zaskoczone, duże niebieskie oczy podziałały na niego w zupełnie inny sposób. Uspokoił się, a jego głowę wypełniły zupełnie inne myśli.
Jak wygląda bez zbędnych ciuchów. Jak delikatna musi być jego skóra. I czy jego oczy zmieniają barwę. A jaką minę robi, gdy dochodzi.
Nie powinien myśleć o takich rzeczach. Tekst o orientacji pozostawił bez komentarza, bo po co cokolwiek miałby mówić. Wolał swoją płeć. Kobiety zawsze wydawały mu się takie słabe i strachliwe. A ten... ten chłopak zobaczył go w jednym z gorszych stadiów gniewu i był bardziej zaskoczony niźli wystraszony. Uniósł głowę przesuwając wzrok z obrazu na ścianie na niego. Czy mówił prawdę, a może po prostu żartował. W sumie w każdej chwili mógł wyjść. Od samego początku Audrian brał go za totalnego półgłówka i wyśmiewał na każdym kroku. Może rzeczywiście zależało mu na tym chociaż troszkę. Całkowite opanowanie profesora powróciło do normy. Przysiągł sobie także, że nie ważne co się stanie nauczy czegoś tego młotka i zda u niego egzamin za pierwszym razem bez poprawek, przynajmniej na osiemdziesiąt procent.  Przez chwilę wodził za nim wzrokiem, a gdy w końcu pojawił się tuż przed nim złapał go za rękę.
-Skoro tu przyszedłeś, to powinieneś chociaż coś wynieść z pierwszych zajęć.
Ruszył w stronę salonu trzymając chłopca mocno za nadgarstek, żeby ten czasem nie chciał się mu wyrwać i z naciskiem posadził na kanapie, z której dopiero co wstał. Usiadł obok niego i szybko położył obydwie dłonie na jego ramionach skierowując jego osobę w swoją stronę.
-Ustalimy jednak kilka zasad. Po pierwsze nie zwracaj się do mnie per "panie profesorze". Jesteśmy tu we dwóch mów mi Audrian. Po drugie nie będę się do ciebie zwracał jak do osoby niedorozwiniętej. Zgadzasz się?

Audrian nie dzielił uczniów na lepszych i gorszych. Raczej na tych starających się i na tych co wszystko mieli gdzieś gdzie słoneczko nie dochodzi. Tego drugiego gatunku nie znosił. A tu proszę jeden z takiego rodzaju siedział teraz obok niego i nie bał się stwierdzić, że i tak nie będzie robił zadań. W takim razie po co go dręczył, dlaczego zajmował jego cenny czas.  Ostatnie słowa chłopaka po prostu go rozwścieczyły. Nie panując nad sobą i własnymi odruchami pojawił się nagle przed chłopakiem i przyparł go do oparcia kanapy. Postawił stopę między jego nogami na meblu i pochylił praktycznie stykając się czołem z głową chłopaka.
-Skoro nie chcesz robić zadań i uczyć się po co zawracasz mi głowę?-warknął. Jego głos nagle ochrypł i nawet bliskość tak uroczego chłopca nie zmieni teraz jego humoru. Był po prostu zły. -Chciałeś sprawdzić moją cierpliwość... czy może przekonać się czy plotki, które krążą po szkole są prawdziwe?
Westchnął ciężko i odsunął się od niego wpierw dociskając go bardziej do oparcia. Znalazł się w pewnej odległości od salonu. Skrzyżował dłonie i był pewien, że chłopak po prostu wyjdzie. Trzaśnie drzwiami i zniknie z jego życia, przynajmniej na moment. Nie zrobił tego.
- Plotki są prawdziwe.
Może tym przekona go do wyjścia z mieszkania.

Coś w duchu mówiło mu, że ma do czynienia z osobą, która nie lubiła tego przedmiotu. Wręcz nienawidziła, a musiał to jakoś zdać. Niestety był też uczniem Audriana, a on znany był z trudnych sprawdzianów. Ten przedmiot zaliczali nieliczni, tacy którzy kuli cały rok, lub cokolwiek rozumieli. A jemu trafił się taki, co to do żadnej z tych dwóch grup nie należał. Mężczyzna westchnął ociężale.
- I przyszedłeś z podręcznikiem. Niezłe nastawienie. nie mógł powstrzymać śmiechu, dlatego też parsknął głośno.  Chłopak był dosłownie komiczny. Żaden inny człowiek raczej by tak nie zrobił. Najłatwiejszym sposobem byłoby po prostu rzucenie szkoły. - No, ale przynajmniej się starasz, może za to dostaniesz jakiegoś plusa.
Puścił mu oczko, po czym podniósł się ociężale z kanapy i zniknął na chwileczkę w innym pokoju. Wrócił z kilkoma książkami, zeszytami i długopisami. Nie fatygował się z siadaniem na przeciw chłopaka. Znalazł się tuż koło niego kładąc wszystkie rzeczy na stole. Musiał mieć coś z czego uczeń się czegoś nauczy. Podręczniki szkolne wcale nie były takie dobre jak się mówiło. Nie zawierały nawet połowy potrzebnej wiedzy dla uczniów. Po prostu wszystko co było związane z chemią było opisane dziwnym niezrozumiałym językiem.
-Zaczniemy od tego, że chemia składa się z teorii i ćwiczeń. To chyba rozumiesz? uniósł wysoko brwi spoglądając na niego.  -Dlatego też podarowuję ci ten zeszyt i książkę z zadaniami. Będę zadawał ci kilka zadań zgodnie z wytłumaczoną teorią. Postaram, naprawdę postaram wyjaśnić ci to najłatwiejszym językiem. Otwórz moją książkę na samym początku.
Wskazał białą książkę z czarnymi napisami "Chemia dla wszystkich". Z tej książki to chyba nawet dziecko z przedszkola mogłoby się czegoś nauczyć. Poczekał aż to zrobi. Na pierwszej stronie był spis streści, a za nią zaraz biała strona z tytułem "Chemia nieorganiczna."
-A! Za każde dobrze zrobione zadanie będziesz dostawał nagrody... co Ty na to?