Spodziewał się dosłownie wszystkiego. WSZYSTKIEGO! Ale nie ucznia, który przyszedł na korepetycje. O ile wolałby, żeby tuż przed drzwiami stała zrzędliwa sąsiadka upominająca go, że powinien zachowywać się ciszej. Niestety... życie jest niesprawiedliwe. Otworzył szerzej drzwi i nieco się przesunął.
-Właź.
Burknął niezbyt przyjemnym tonem. W tej chwili wolał siedzieć w swoim gabinecie i wymyślać coraz to nowsze eksperymenty. Ale niee... akurat teraz musiał przyjść uczeń. I musiał go wpuścić, musiał czegoś nauczyć tego beznadziejnego dzieciaka. W sumie dlaczego wcześniej nie przychodził. Kiedy chłopak ruszył swe cztery litery i wlazł do jego mieszkania mógł zauważyć, że mimo tendencji do chaosu Audriana, dom wyglądał całkiem w porządku. Mężczyzna przeczesał włosy zatrzaskując za sobą drzwi.
-Siadaj tam. wskazał stół i kanapę w czymś co mogło być salonem. -Wyciągnij wszystkie rzeczy i powiedz mi czego nie rozumiesz, postaram się wytłumaczyć wszystko jak najjaśniej. Mam nadzieję, że nie jesteś jakimś tępakiem i przychodzisz tu bo ci się w domu nudzi i a nuż coś zrozumiesz.
Spojrzał przenikliwie na chłopaka. Nie liczył na jakiegoś geniusz, ale naprawdę chciał kogoś kto chociaż znał podstawy chemii. Przeszedł się do kuchni, z której był całkiem dobry widok na salon. Obserwował bacznie poczynania chłopaka zagotowując wodę, wyciągnął dwa kubki i wrzucił po saszetce herbaty. Mimo wszystko miał gościa, a że był to uczeń to druga sprawa. Zalał saszetki i po chwili postawił je na stoliku. Usiadł na kanapie, to jest rozłożył się na niej jak to pan w swoich włościach.
-No młody... mamy długą drogę przed sobą.

Coś w duchu mówiło mu, że ma do czynienia z osobą, która nie lubiła tego przedmiotu. Wręcz nienawidziła, a musiał to jakoś zdać. Niestety był też uczniem Audriana, a on znany był z trudnych sprawdzianów. Ten przedmiot zaliczali nieliczni, tacy którzy kuli cały rok, lub cokolwiek rozumieli. A jemu trafił się taki, co to do żadnej z tych dwóch grup nie należał. Mężczyzna westchnął ociężale.
- I przyszedłeś z podręcznikiem. Niezłe nastawienie. nie mógł powstrzymać śmiechu, dlatego też parsknął głośno.  Chłopak był dosłownie komiczny. Żaden inny człowiek raczej by tak nie zrobił. Najłatwiejszym sposobem byłoby po prostu rzucenie szkoły. - No, ale przynajmniej się starasz, może za to dostaniesz jakiegoś plusa.
Puścił mu oczko, po czym podniósł się ociężale z kanapy i zniknął na chwileczkę w innym pokoju. Wrócił z kilkoma książkami, zeszytami i długopisami. Nie fatygował się z siadaniem na przeciw chłopaka. Znalazł się tuż koło niego kładąc wszystkie rzeczy na stole. Musiał mieć coś z czego uczeń się czegoś nauczy. Podręczniki szkolne wcale nie były takie dobre jak się mówiło. Nie zawierały nawet połowy potrzebnej wiedzy dla uczniów. Po prostu wszystko co było związane z chemią było opisane dziwnym niezrozumiałym językiem.
-Zaczniemy od tego, że chemia składa się z teorii i ćwiczeń. To chyba rozumiesz? uniósł wysoko brwi spoglądając na niego.  -Dlatego też podarowuję ci ten zeszyt i książkę z zadaniami. Będę zadawał ci kilka zadań zgodnie z wytłumaczoną teorią. Postaram, naprawdę postaram wyjaśnić ci to najłatwiejszym językiem. Otwórz moją książkę na samym początku.
Wskazał białą książkę z czarnymi napisami "Chemia dla wszystkich". Z tej książki to chyba nawet dziecko z przedszkola mogłoby się czegoś nauczyć. Poczekał aż to zrobi. Na pierwszej stronie był spis streści, a za nią zaraz biała strona z tytułem "Chemia nieorganiczna."
-A! Za każde dobrze zrobione zadanie będziesz dostawał nagrody... co Ty na to?

Audrian nie dzielił uczniów na lepszych i gorszych. Raczej na tych starających się i na tych co wszystko mieli gdzieś gdzie słoneczko nie dochodzi. Tego drugiego gatunku nie znosił. A tu proszę jeden z takiego rodzaju siedział teraz obok niego i nie bał się stwierdzić, że i tak nie będzie robił zadań. W takim razie po co go dręczył, dlaczego zajmował jego cenny czas.  Ostatnie słowa chłopaka po prostu go rozwścieczyły. Nie panując nad sobą i własnymi odruchami pojawił się nagle przed chłopakiem i przyparł go do oparcia kanapy. Postawił stopę między jego nogami na meblu i pochylił praktycznie stykając się czołem z głową chłopaka.
-Skoro nie chcesz robić zadań i uczyć się po co zawracasz mi głowę?-warknął. Jego głos nagle ochrypł i nawet bliskość tak uroczego chłopca nie zmieni teraz jego humoru. Był po prostu zły. -Chciałeś sprawdzić moją cierpliwość... czy może przekonać się czy plotki, które krążą po szkole są prawdziwe?
Westchnął ciężko i odsunął się od niego wpierw dociskając go bardziej do oparcia. Znalazł się w pewnej odległości od salonu. Skrzyżował dłonie i był pewien, że chłopak po prostu wyjdzie. Trzaśnie drzwiami i zniknie z jego życia, przynajmniej na moment. Nie zrobił tego.
- Plotki są prawdziwe.
Może tym przekona go do wyjścia z mieszkania.

Z całą pewnością w jego zamiarze nie było skrzywdzenie ucznia. Co by był z niego za nauczyciel, uskuteczniający rękoczyny. Był po prostu zirytowany jego słowami. Trafiły w jego bardzo czuły punkt. Kochał chemię nad własne życie i gdy słyszał jak ktokolwiek mówił, czy też myślał o niej źle roznosiło go od środka. Również zbyt bliska obecność chłopca spowodowała odmienne uczucia.  Sądził, iż jak spojrzy mu w twarz zezłości się bardziej. Nic bardziej mylnego. Jego zaskoczone, duże niebieskie oczy podziałały na niego w zupełnie inny sposób. Uspokoił się, a jego głowę wypełniły zupełnie inne myśli.
Jak wygląda bez zbędnych ciuchów. Jak delikatna musi być jego skóra. I czy jego oczy zmieniają barwę. A jaką minę robi, gdy dochodzi.
Nie powinien myśleć o takich rzeczach. Tekst o orientacji pozostawił bez komentarza, bo po co cokolwiek miałby mówić. Wolał swoją płeć. Kobiety zawsze wydawały mu się takie słabe i strachliwe. A ten... ten chłopak zobaczył go w jednym z gorszych stadiów gniewu i był bardziej zaskoczony niźli wystraszony. Uniósł głowę przesuwając wzrok z obrazu na ścianie na niego. Czy mówił prawdę, a może po prostu żartował. W sumie w każdej chwili mógł wyjść. Od samego początku Audrian brał go za totalnego półgłówka i wyśmiewał na każdym kroku. Może rzeczywiście zależało mu na tym chociaż troszkę. Całkowite opanowanie profesora powróciło do normy. Przysiągł sobie także, że nie ważne co się stanie nauczy czegoś tego młotka i zda u niego egzamin za pierwszym razem bez poprawek, przynajmniej na osiemdziesiąt procent.  Przez chwilę wodził za nim wzrokiem, a gdy w końcu pojawił się tuż przed nim złapał go za rękę.
-Skoro tu przyszedłeś, to powinieneś chociaż coś wynieść z pierwszych zajęć.
Ruszył w stronę salonu trzymając chłopca mocno za nadgarstek, żeby ten czasem nie chciał się mu wyrwać i z naciskiem posadził na kanapie, z której dopiero co wstał. Usiadł obok niego i szybko położył obydwie dłonie na jego ramionach skierowując jego osobę w swoją stronę.
-Ustalimy jednak kilka zasad. Po pierwsze nie zwracaj się do mnie per "panie profesorze". Jesteśmy tu we dwóch mów mi Audrian. Po drugie nie będę się do ciebie zwracał jak do osoby niedorozwiniętej. Zgadzasz się?

Oczekiwał innej reakcji chłopaka, na szczęście jednak był grzeczny i słuchał go uważnie. Gdy jednak chwycił mu nadgarstek i odsunął nieco jego rękę od siebie był naprawdę zaskoczony. Nie spodziewał się, że odważy się go dotknąć. Sądził po prostu, że go wysłucha i wrócą do nauki... to znaczy do początku lekcji. Zaraz skierował wzrok na zbliżającego się do niego szatyna. Dosłownie znieruchomiał obserwując jak oblizuje wargi, a zaraz je zbliża do jego własnych ust. Był zszokowany. Za brakło mu słów i oddechu. Przez chwilkę po prostu wpatrywał się w swojego ucznia, który jak gdyby nigdy nic się nie stało usiadł i czekał na rozpoczęcie korepetycji. Niestety wszystkie formułki jakie pamiętał wyparowały mu z głowy, nie chciał go po prostu uczyć chemii organicznej i nieorganicznej. Miał ochotę nauczyć go czegoś innego. Przesunął się nieco na kanapie zbliżając do szatyna, jedną rękę oparł na oparciu, a drugą położył na jego kolanie powoli sunąc nią po ręku, dochodząc do dłoni na policzku. Odepchnął ją delikatnie, po czym chwycił go za brodę nakierowując twarzyczkę chłopaka w swoją stronę. Przysunął się jeszcze bliżej, prawie muskał ustami jego wargi, patrząc się wprost w niebieskie oczęta.
-To.
Powiedział krótko i zwięźlę, a następnie wpił się w jego usta. Najpierw delikatnie dotykał je swoimi wargami, skubał je i przygryzał, potem użył języka, który nie wiedział czy siłą, czy może chłopak mu pozwolił na to, by rozchylić jego usta. Wsunął w nie język badając ich wnętrze. Ręką, którą opierał się o kanapę chwycił chłopaka i przycisnął do siebie. Jesteś jego nauczycielem... mogą cie przez to wywalić z pracy. Głupi zboczeńcu, musisz przestać. PRZESTAŃ! Ale nie posłuchał się swojego sumienia, dalej zawzięcie go całował nie mając zamiaru przestać, nawet jeśli ten zacznie go odpychać. W sumie pierwszy zaczął. Może nie można było tego nazwać pocałunkiem, ale dotknął jego warg. A to się liczy jako pierwszy krok, prawda.

W życiu zawsze znajdzie się ktoś kto lubi zaskakiwać i robi to w chwili, w której najmniej się spodziewasz. Taki był Audrian w najmniej oczekiwanych sytuacjach robił coś czego zupełnie się nie spodziewasz. Gdyby jednak Shiroi nie zrobił pierwszego kroku profesor z pewnością by go nie tknął. Nie należał do nauczycieli pedofilii, którzy lubią dobierać się do swoich uczniów. Ale teraz ta granica, która wyznaczała im kim są zatarła się zupełnie pozwalając im na nowe doświadczenia. Doświadczenia, które raz na zawsze mogło zatrzeć tę linię nauczyciel-uczeń. Audrian był mile zaskoczony obecną sytuacją, w której to chłopak usiadł mu na kolanach. Teraz spokojnie wtulił się w kanapę przyciągając go do siebie jeszcze bliżej. Spokojne dłonie, które jeszcze do tej chwili po prostu go trzymały wsunęły się pod jego bluzę powoli również palcami podnosił koszulkę. Palce mu nieco drżały, jeszcze jakieś słowa sumienia tłukły mu się po mózgu. Przecież to twój uczeń… nie powinieneś tego wykorzystywać w żaden sposób. Ale ty i tak mnie nie posłuchasz… ten dzieciak tak bardzo cie podnieca? Jego głos miał sporo racji, nawet taki nijaki dotyk dłoni na biodrze sprawił iż jego całe ciało buchnęło płomieniem. Ten dzieciak miał w sobie coś niespotykanego. Od dawna nie czuł takiego zafascynowania drugą osobą. Przerwał pocałunek schodząc wargami przez jego policzek  do szyi. To właśnie tam postanowił zostawić pierwszy ślad po sobie. Zassał się na jego bladej skórze, po czym przejechał po niej językiem. Zastanawiał się tylko nad jedną rzeczą. Ta myśl nie dawała mu spokoju od samego początku ich namiętnego pocałunku. Czy posuną się dalej, czy dojdzie do tego co Audrian miał nadzieje. A jeśli tak, to który będzie osobą dominującą. No chyba nie ten dzieciak. Chociaż… nie pamiętał kiedy ostatni raz był tym na dole.

Audrian nie dałby mu szansy na ucieczkę z jego ramion. Posunęli się daleko i choć obydwaj wiedzieli, że może się to dla nich źle skończyć, żaden nie zamierzał tego przerwać. Chemik zbyt długo żył w celibacie by teraz od tak kazać mu iść do domu.  Ochoczo przyjął jego odchylenie głowy i z mrukiem przesuwał wargami po jego szyi. Całował ją, skubał wargami i zębami, czasami przesuwał po niej językiem. Jego mózg całkiem się wyłączył, a ciałem zaczęła dyrygować dolna partia jego ciała. Chciał żeby ten chłopak wziął go tu i teraz, ale wiedział, że nie mogą od tak tego zrobić. Musieli się jakoś przygotować. Uniósł delikatnie brwi do góry  i przestał poruszać ustami, gdy poczuł jak opuszkami palców chłopak zahacza o jego sutki. Nie. Teraz naprawdę przesadził. Złapał go za ramiona i oderwał się od niego.
-Idziemy do sypialni!
To nie było pytanie, ani prośba. On zażądał tego i musiał dostać to co chciał. Postawił chłopaka na nogi i sam wstał, dopiero teraz poczuł, że jednak zrobiło się mu ciasno w spodniach. Zastanawiał się czy młodego też coś ruszyło. Złapał go za rękę i pociągnął w stronę sypialni. Tu też o dziwo był porządek, a prawie cały pokój zajmowało wielgachne łóżko. Audrian  usiadł na brzegu łóżka i nieco się na nie wsunął. Rozstawił nieco ręce i spojrzał wyczekująco na Shiroi’ego. Dalej stał w drzwiach, mężczyzna zlustrował go wzrokiem. Gdyby był brzydki z pewnością nie doszłoby do tego, że Audrian wyczekuje go w łóżku. Machnął do niego ręką.
-Możesz robić co chcesz.
Był pewien swoich słów i tego, że uczeń zrobi ten krok.  Odważy się dotknąć nauczyciela, a nawet go wykorzystać we własnych celach. Ba, po prostu go przeleci. A Audrian zgodzi się na to.

Ostatnio edytowany przez Audrian (2014-05-04 21:40:09)