Sherlock wstał z łózka, przebrał się w garnitur i tak jak co dzień czekał na klientów, czasami zajmuje to godzinę, czasami pół a innym razem trzeba czekać "wieki" na klientów, czemu ludzie tak boją się popełniać przestępstwa? Nie boją się oni tylko nie są w stanie wymyślić coś tak interesującego i porywającego aby uszczęśliwić tak wymagającego detektywa jak Sherlock Holmes, krótko mówiąc - nudy.
- Nuda.....Pani Hudson!! Czy mogłaby mi Pani zrobić herbatę? - Czymś trzeba złagodzić nudę, a ponowne strzelanie do ściany mogłoby zdenerwować sąsiadów, nie żeby mu to przeszkadzało no ale nadal Pani Hudson byłaby wściekła...
- Zaskakująco ładna pogoda jak na środek lata....zaraz środek lata? Który mamy miesiąc? Lipiec....lipiec! Przecież jutro są urodziny Johna!!!!! - Wykrzyknął na cały blok, akurat urodziny kogoś tak bliskiego dla niego stają się automatycznym priorytetem, coś trzeba zrobić nie można tak po prostu nic nie dać przecież nie wypada w końcu to nie tylko przyjaciel ale i współlokator no i wspólnik....
- Zaraz, myśl co może być dobre. Ma dziewczynę więc może po prostu pójdę do kina i kupię bilety, nie zbyt przewidywalne....a może lunapark, tak to powinno być idealne! Pani Hudson! Herbata już nie będzie potrzebna, wychodzę, proszę nie przyjmować klientów, niech przyjdą później! - Powiedział zbiegając na dół po schodach, ubrał swój płaszcz, szalik, rękawice i wyszedł, czasu było mało, za mało, wystarczy że John go gdzieś zobaczy albo choćby wejdzie do mieszkania, a tu go nie ma, dosyć podejrzane, "Jutro mam urodziny, pojechał po prezent" nawet Scotland Yard by to rozwiązał! Wydarł się za pierwszą dojrzaną taksówką.
- Do Lunaparku na Ariel Street, proszę się pośpieszyć zależy mi na czasie. - Plan był idealny nie tylko Sherlock da prezent Johnowi lecz również zadba o jego związek no nie żeby mu na tym aż tak zależało no ale zawsze są to jakieś dodatkowe punkty. Droga mijała lecz czas wydawałoby się że mijał dwa razy szybciej, to było coś co nie można było spartolić, Sherlockowi zależało na tych biletach, chciał go uszczęśliwić, w końcu to robią przyjaciele.
- Przydałoby się rozejrzeć po tamtym Lunaparku, zobaczyć czy w ogóle będzie odpowiedni... - Wszystko musiało być perfekcyjnie dopracowane. Dumanie detektywa zostało przerwane przez taksówkarza, dotarli już na miejsce, zapłacił za drogę i podszedł do kasy aby kupić bilet dla siebie, na razie trzeba się rozejrzeć. Zobaczył większość atrakcji lecz spodobało mu się pewne miejsce które było jednocześnie atrakcją, mały domek do którego wchodziło dużo osób, Sherlock postanowił się tam wybrać ale jeszcze nie teraz. Po oglądnięciu wszystkich atrakcji które wyglądały w miarę interesująco zobaczył mężczyznę, mężczyznę rozglądającego się po okolicy, wyglądał podejrzanie, żyłka do spraw Sherlocka od razu dała o sobie znać, podszedł do tej osoby.
- Czy wszystko w porządku, wyglądasz na przestraszonego.... - Zapytał człowieka po cichu licząc na jakąś robotę, na coś co uwolni go z nudy.....

- Hej! Mówię do ciebie! - Zaczął tracić cierpliwość, ten mężczyzna sprawiał wrażenie jakby przyszedł z innego świata...zamyślony, zdenerwowany, w ogóle nie zwracał uwagi na to co działo się wokół niego, przypominał trochę Sherlocka kiedy ten musiał wejść do swojego "Pałacu pamięci", wtedy nie obchodzą go rzeczy które dzieją się poza jego głową.
- Zaraz, czy on trzyma nóż w kieszeni? - Czy to było legalne?, nieważne czy tak czy nie może mieć jakieś złe zamiary, morderstwo to niezbyt fajna sprawa, a ten przypadek jest szczególnie nudny gdyż sprawca klęczy tuż przed nim, to nie byłaby długa sprawa. Sherlock postanowił spokojnie wyciągnąć nóż z kieszeni mężczyzny, tak aby zapewnić bezpieczeństwo dla siebie jak i cywili stojących obok. Człowiek wyglądał na zmęczonego życiem tak jakby przeżywał je już któryś raz, zagubiony w myślach, nie wiedzący co ze sobą zrobić...
- Hej ty! Zadzwoń na policję, powiedz że Sherlock Holmes potrzebuje pomocy w Lunaparku na Ariel Street!! - Krzyknął do jednej z osób które zebrały się wokół aby sprawdzić co się dzieje, facet siedzi na podłodze, drugi coś tam krzyczy że coś do niego mówi....ludzi to przyciąga, a może właśnie o to chodziło! Zrobić zamieszanie dużo ludzi się zbierze i coś się może stać!
-  Wszyscy odsunąć się stąd! Ten człowiek może być niebezpieczny, jesteście głupi czy co ?! - Głupota ludzka jest zagadką której jeszcze nie rozwiązał, czasami się takie zdarzają. John byłby teraz potrzebny, jest w końcu doktorem, mógłby mu pomóc, jedyne co detektyw może zrobić to na niego popatrzeć lub na niego nakrzyczeć żeby się ogarnął. O co tu chodziło? Czy to jakieś zaplanowane przestępstwo czy może po prostu stracił rozum? Jeśli się odezwie to nie można mu ufać, trzeba mu się przyjrzeć ale to jak przyjedzie policja.
- Słyszysz mnie? Hej! Kim jesteś? Co robisz? Po co ci ten nóż? Odpowiadaj! - Tyle poleceń naraz, dla nienormalnego człowieka jedno polecenie może być problemem a tutaj pojawia się Sherlock Holmes, detektyw który domaga się odpowiedzi, to nie jest takie proste jak mu się wydawało.
- Co ty Boga ujrzałeś? - Zaśmiał się, nie wierzył w takie przesądy, stawiał Boga obok duchów, demonów, wiedźm i innych mitycznych stworzeń, uważał że Bóg to po prostu rzecz którą człowiek sobie wymyślił aby się nie nudzić, aby w coś wierzyć, lecz nadal nie wszyscy to widzą, szkoda, no ale cóż każdy ma swoje sposoby na złagodzenie nudy, jedni patrzą na martwe ciała i rozwiązują zagadki jak Sherlock inni modlą się do czegoś co nawet nie istnieje.... Detektyw tak bardzo zajął się nieznajomym że aż zapomniał po co tu w ogóle przyszedł musi się upewnić aby John się o tym nie dowiedział, wtedy nici z niespodzianki, na której tak bardzo Sherlockowi zależało, w sumie to nie pamiętał kiedy ostatnio tak bardzo się kimś interesował konkretniej o jego/jej urodzinach...czuł się jak ktoś inny...to nie był Sherlock którego wszyscy znali - sarkastyczny, arogancki, zażenowany głupotą ludzi, nie obchodzący się o innych, przyjaciele zmieniają ludzi.

Nieznajomy, którego Sherlock pilnie obserwował, sprawiał wrażenie jakby coś przejęło jego ciało na tą chwilę, nie miał kontroli nad tym, co robi.
- Ludzie przychodzą tutaj się dobrze bawić, a nie patrzeć na klęczącego idiotę z nożem... - Nie ufał uśmieszkowi, który otrzymał od mężczyzny, doświadczenie mu na to nie pozwoliło, za dużo psychopatów, morderców, kryminalistów, żeby tak po prostu odpuścić. Był w trudnej sytuacji, z jednej strony miał najlepszego przyjaciela, który ma urodziny, i byłoby naprawdę głupio to w jakikolwiek sposób zniszczyć. Z drugiej strony zaś miał człowieka który ewidentnie ma jakieś problemy, ze sobą bądź z kimś, pewnie sprawy miłosne, zazwyczaj o to chodzi, była to ciekawa sprawa którą Sherlock bardzo nie chciał tak zostawić, była to chyba najtrudniejsza decyzja jaką kiedykolwiek musiał podjąć, chciał wywołać uśmiech na twarzy przyjaciela i jednocześnie się nie zanudzić na śmierć, ten drugi problem mógł rozwiązać nieznajomy, którego przed chwilą miał okazję spotkać.
- Trupa cyrkowa? Brzmi ciekawie, patrząc z jego punktu widzenia. - Szepnął do siebie, oczywiście chodziło mu o Johna, nie odwiedził jeszcze tamtego miejsca, może to jest właśnie to czego szukał, plus może to rozwiązać obydwa jego problemy bez konsekwencji, można upiec dwie pieczenie na jednym ogniu, a to jest zawsze mile widziane.
- Za dnia cyrkowiec, a później morderca z nożem sprężynowym? Brzmi ciekawie. - Rzekł zaintrygowany całą tą sytuacją, gdyby był normalnym cywilem olałby to kompletnie, wróciłby do swojej pewnie nudnej cywilnej pracy, z nudnymi cywilnymi ludźmi, niestety albo stety był Sherlockiem Holmesem i nie mógł sobie pozwolić na zaprzepaszczenie takiej okazji, poza tym nieznajomy powinien się cieszyć, detektyw nie bierze każdej sprawy jaka do niego przyjdzie, nie ma czasu na szukanie "Dzwoneczka" albo martwego dziadka, cóż nie jeśli nie jest to interesujące zdarzenie.
Sherlock zauważył krok, jakim poruszał się mężczyzna
- Czemu to zawsze muszą być kroki taneczne? - Pomyślał, przypominając sobie o pewnej osobie, którą miał okazję spotkać przez przypadek podczas jednej ze spraw, też lubiła używać takich kroków lecz były bardziej teatralne.
- Eh....na litość Boską. - Powiedział do siebie, po czym ruszył za Cyrkowcem, był ciekaw o co tu chodziło i miał nadzieję że się tego dowie jak najszybciej, miał jeszcze inne sprawy którymi musiał się zająć...