Głowa Pico przez dłuższy czas znajdowała się pod wodą, dlatego ten nie zdążył zauważyć kiedy zagadkowy chłopak podszedł do brzegu. Dlatego spokojnie zajął się szukaniem kolorowych kamieni. Było jednak zbyt ciemno, żeby dostrzec dno, a co dopiero zakopane w piachu skarby, dlatego też mały szybko zrezygnował z tego pomysłu. Kierując się przeczuciem, wynurzył się z wody, machając głową jak te wszystkie blondyneczki w tandetnych serialach, które zarzucały włosami.
- O, nadal pan tu jest.
Pico uśmiechnął się, podpływając trochę bliżej zagadkowego chłopaka. Nie chciał się w końcu za bardzo wydzierać.
- Proszę się nie martwić, razem z braciszkiem wycinaliśmy zimą przeręble, żeby ponurkować.
Zaśmiał się cichutko, doskonale zdając sobie sprawę z tego jak irracjonalnie to brzmiało. Ale skoro CoCo mógł zobaczyć kota tańczącego salsę, oni mogli pływać w skutej lodem rzece.
- Tak sobie myślałem...
Zaczął maluch, wychodząc na brzeg.
- ...może jest coś, co mógłbym zrobić w ramach przeprosin?
Zapytał z niewinnym uśmiechem, zagrzebując swoje stopy w piasku przy brzegu.