Wszedłem z zaciekawieniem do apartamentu, ciągnąc za sobą swoją walizkę. Kieszenie miałem obciążone workami z kulkami, które mi się nie zmieściły do walizki. Zamknąłem drzwi za sobą i przeszedłem przez kuchnię, nawet się nie zatrzymując. W salonie zostawiłem walizkę i poszedłem zbadać pozostałe dwie pary drzwi. Zajrzałem do łazienki, a potem trafiłem na sypialnię i to tam zaciągnąłem swój bagaż, odnajdując szafy. Rzuciłem walizę na jedno z łóżek i otworzyłem. Skrzywiłem się, patrząc, co podróż wyczyniała z moimi wszystkimi ubraniami. Wszystkie starannie poprasowane koszule były pogniecione. Mimo to otworzyłem jedną z szaf i zacząłem ładować  wszystko na wieszaki. Potem na półce poukładałem starannie złożone spodnie i spojrzałem na w połowie pełną walizkę. Leżało tam kilka książek, które poukładałem na szafce nocnej, ale głównie znajdowały się tam jeszcze szklane kulki w foliowych woreczkach, bez których nie mógłbym się obyć. Troskliwie schowałem je wszystkie do wnętrza szafki, wyciągając także te z moich kieszeni i zostawiając sobie tylko kilka, które zawsze miałem przy sobie. Zamknąłem walizkę i włożyłem ją na dno szafy, po czym szafę również zamknąłem. Zadowolony wyszedłem do salonu. Usiadłem w jednym z okien, patrząc w miasto. Wystrój apartamentu spodobał mi się, jednak tylko kolorystycznie - jak dla mnie, mogłoby być trochę mniej motywu róży. Wtedy byłoby bardziej elegancko.
Ale co ja tutaj robiłem? Właściwie powinienem być na zebraniu Shiyami, jednakże, mogli pożyć ten tydzień beze mnie. Zbliżała się noc i właśnie powinno się zaczynać. Ale ja wolałem być tutaj, w nadziei, że spotkam kogoś interesującego, kogoś dla mnie. Wyciągnąłem z kieszeni dwie szklane kulki i zacząłem pocierać je o siebie w jednej dłoni. Wywoływało to nieprzyjemny zgrzyt dla uszu innych, jednak mnie się ten dźwięk podobał. Czekałem, aż przybędzie ów chłopak, z którym miałem tu spędzić tydzień. Nic o nim nie wiedziałem.

P.S. Takeś siedząc w oknie i patrząc na miasto jest odwrócony tyłem od wejścia z kuchni, także jak będziesz wchodzić, to Takeś cię nie zobaczy -3-

// siedzi przodem do niego, dla ścisłości. Orientacja w terenie, bijacz//
Nie poruszyłem się z miejsca, gdy chłopak przeszedł obok mnie i wszedł pierw do łazienki, a potem do sypialni. Po chwili wrócił, tym razem bez torby. Pociągnąłem po nim oceniającym spojrzeniem (a co XD), krytycznie oceniając jego wygląd. Nie przestawałem trzeć w dłoni kulek.
- Witaj - odpowiedziałem po chwili, uśmiechając się szeroko i bacznie uważając na reakcję szatyna.
//proszę pamiętać (upominam o tym każdą osobę piszącą z Take XD), że Takeś ma trójkątne ząbki i pionowe źrenice//

Nieco mnie podrażniło to, że chłopak po prostu mnie olał. Inaczej - było to mocno niekulturalne, o. A ja takich rzeczy nie lubiłem. Oj, nie. Nie zapowiada się to najlepiej. Wstałem z siedziska i podszedłem do niego, żeby mnie wyraźnie usłyszał.
- Jestem Takeshi. Skoro mamy tu spędzić tydzień, proszę o jedną rzecz - uniosłem na wysokość jego oczu moje dwie kulki. - Gdziekolwiek zobaczysz takie kulki, to proszę, nie ruszaj ich, dobrze?

- Miło mi ciebie poznać - stwierdziłem uprzejmie, kłaniając się płytko, tak, jak mnie wychowano. Schowałem kulki do kieszeni i usiadłem obok niego w nienagannie wyprostowany sposób. - Skąd pochodzisz? - zainteresowałem się, grzebiąc w kieszeni. Nie potrafiłem rozmawiać bez trzymania czegoś w dłoniach, także złapałem swoją talię kart i zacząłem je mimowolnie tasować i przerzucać.

- Pytałem o region, albo miasto, jak mieszkasz w jakimś większym - uściśliłem, składając równiutko karty i rozwijając je w wachlarz. - Ja od urodzenia mieszkam w Tokio, choć wiele podróżowałem, byłem na wszystkich kontynentach.

- Dlaczego? - spytałem, uśmiechając się lekko. - Podróże kształcą, i pozwalają się wielu rzeczy dowiedzieć o ludziach. No i samo zobaczenie świata jest wystarczająco zachęcające, nieprawdaż? - zagryzłem wargę, przypominając sobie swoje podróże. Głównie były w interesie Shiyami, ale organizacja mnie nie ograniczała i pozwalała sobie robić nawet miesięczne opóźnienia podczas zleceń, co wykorzystywałem, zwiedzając, poznając i ucząc się.

- Nosa nie można stąd wytknąć - potwierdziłem. Zresztą, głupie pytanie. Każdy, kto się zapisał, chyba doskonale wiedział, na co się pisze, prawda? Złożyłem na powrót karty, wpatrując się w tę na wierzchu. Królowa pik, jedna z moich ulubionych w tej talii. Oczywiście talii zaprojektowanej przeze mnie. - Potrafisz w coś grać? - zapytałem, machając kartami, na znak, że to o nie mi chodzi.