Mimo szoku spowodowanego bólem mój umysł pracował na pełnych obrotach. Dziwna reakcja na książkę i symbole religijne... Blada cera i , teraz to sobie uświadomiłem, zbyt zimne ręce... Apteczka z zawartością... I to pytanie o wiarę w istoty nadprzyrodzone... Podświadomość natomiast wyła: Nie, nie, nie to niemożliwe! Po prostu coś mi się miesza w głowie. On nie może być wa... nie to niemożliwe. Niemożliwe! Dałem jej mentalnie w łeb, bo przecież innego rozwiązania nie ma. Raczej wątpliwe jest, żeby ktoś chciał obcą osobę tak nabrać. Zwłaszcza, że nie wiedział na kogo trafi i mógł się spodziewać wszystkiego łącznie z inkwizytorem w przebraniu. a w takim wypadku głupi żart mógłby się źle skończyć. Z odrętwienia wyrwała mnie fala zimnej wody na poranionej dłoni. Nawet nie zdawałem sobie sprawy, że on mnie gdzieś ciągnął. MÓGŁ NAS ZJEŚĆ! wydarła się podświadomość, którą znów uciszyłem kopniakiem. Nie mógł, bo jak wtedy by się wytłumaczył ze zwłok? W końcu to program jest. Spojrzałem na Tetsu i wyartykułowałem swoje pytanie.
- Jesteś... Jesteś wampirem?

Ostatnio edytowany przez Ryurein (2013-08-14 19:48:47)

Te zdania tylko utwierdziły mnie w przekonaniu, że mam rację. Nie wiem czemu, ale bylem święcie przekonany, że jakby nim nie był, to po prostu by mnie wyśmiał i wyzwał od idiotów. A nie próbował obrócić wszystko w żart. Taaak mój mózg czasami bardzo dziwnie pracuje. Zastanowiłem się nad odpowiedzią na jego pytanie.
- Nie wiem... Raczej nic z tych rzeczy. W końcu jeszcze mnie nie zabiłeś i tak myślę, że tego nie zrobisz. Za dużo problemów by to na ciebie sprowadziło. A przynajmniej ja na twoim miejscu, bym tego nie chciał. W końcu każdy chce żyć, więc skoro mi nie zagrażasz, to czemu ja miałbym tobie. W najgorszym wypadku dostaniesz szablą przez łeb. Albo jeszcze lepiej. Przywalę ci "Lelewelem", więc czuj się ostrzeżony i miej to na uwadze. - mówiąc to zachichotałem i lekko oparłem się o Tetsu. - Słabo mi trochę. Chyba muszę usiąść.

Poprzez zawirowania w głowie poczułem jak Tetsu sadza mnie na wannie i znika. Dosłownie zniknął. I zaraz pojawił się z powrotem. Zamrugałem kilkakrotnie, ale nim zdołałem zadać pytanie poczułem przeraźliwe pieczenie na dłoni. Syknąłem z bólu i odruchowo chciałem wyszarpnąć rękę, ale Tetsu trzymał mnie mocno. Zacisnąłem więc mocno oczy i żeby odwrócić uwagę od dyskomfortu zacząłem w myślach puszczać wiązanki znanych sobie przekleństw. To trochę złagodziło ból. Po minucie czy dwóch otworzyłem oczy i zerknąłem na swojego towarzysza. Był bardzo skupiony na tym co robił. Minie zaś zaczęła nurtować jedna sprawa.
- Tetsu, ty jesteś wampirem, prawda? A to jakby nie było jest krew. I tak się zastanawiam, czy tobie to nie przeszkadza. Znaczy, czy nie... - Jak o to zapytać żeby się nie wydać impertynenckim? - Możesz nie odpowiadać, albo nawet mi przywalić za to, ale czy nie masz ochoty spróbować? Znaczy.. no... bo... - Zaplątałem się zupełnie i opuściłem głowę znów czując lekkie rumieńce. Czemu ja muszę wszystko wiedzieć?...

Ostatnio edytowany przez Ryurein (2013-08-18 21:46:34)

Łóżko było twarde, ale o dziwo wygodne. Siedząc na nim oparłem się o ścianę i obserwowałem swojego towarzysza. W ogóle nie sprawiał wrażenia krwiożerczej bestii o jakich się naczytałem. Może to też jakieś przystosowanie do współczesnego świata? Jakby wyglądał od razu jak wampir to pewnie wszyscy bo od niego uciekali, albo chcieli zabić. Ewentualnie miał kontakt z fankami pewnej serii książek i zaczął się dla bezpieczeństwa lepiej ukrywać. Cóż nie dowie się jak nie zapyta. Zwłaszcza, że współlokator nie wyrażał chęci do agresywnych zachowań.
- Wybacz, że cię tak męczę i co chwila o coś pytam. Ale po prostu nie mogę się powstrzymać, - Taki mam już zły charakter. - więc, jeśli będziesz miał mnie dość to powiedz a się zamknę. Na początek czy mógłbyś mi powiedzieć czy to, że nie wyglądasz jak taki typowy wampir to jakieś przystosowanie do obecnego wieku, czy po prostu książki kłamią. Po drugie, co mi grozi za poznanie prawdy o tobie. I na koniec, jak na razie (xd), co wampir robi w reality show? Mnie znajomi wkopali i głupio było rezygnować jak wszystko już załatwione.- Dodałem celem wyjaśnienia i popatrzyłem na rozmówcę.

- Wiesz nie musisz być aż taki protekcjonalny. To, że jestem człowiekiem nie znaczy, ze jestem gorszy. - mruknąłem do siebie mając nadzieję, że jednak Tetsu tego nie usłyszy. W końcu pyskowanie komuś na jego poziomie może się nie najlepiej skończyć.
- Chyba rozumiem twój punkt widzenia. Jakbym sam miał tyle lat co ty i tyle przeżył, to też bym wolał raczej jakieś rozrywki, nawet najdziwniejsze. A właściwie ile masz lat? – Zainteresowałem się. I jednocześnie poczułem smutek. W końcu pewnie wiele stracił przez te lata. Nie wiem, czy sam był sobie dał z tym radę. Miałem ochotę jakoś go wesprzeć, ale nie bardzo wiedziałem jak. Poprzestałem tylko na pokrzepiającym uśmiechu.
- Czyli mogę się czuć bezpiecznie, jakby kiedyś przyszło mi obcować z innymi wampirami? I bym o tym nie wiedział, oczywiście. A czy jakiś znak tego wtajemniczenia jest? Czy po prostu inni wiedzą jakoś, z braku lepszego określenia powiem, magicznie? – Sprawę haremu i jego pojmowania wolałem przemilczeć. W końcu nie będę się permanentnie rumienić! -  A co będzie jeśli zrobię coś nie tak, albo wbrew zasadom, bo ich nie będę znać? Są jakieś kary, sankcje za coś takiego? I kto je wykonuje?
- Kroniki Wampirów czytałem. Jednak nie wszystkie. To faktycznie jeden z najlepszych opisów wampirów i ich społeczności, zasad i funkcjonowania z jakim się spotkałem. Naprawdę ciekawa literatura. A teraz ty mówisz mi, że najbliższa prawdzie. Czyżby Ann też była jednym z was?

- To naprawdę musiałeś wiele przeżyć będąc w takim wieku. – Powiedziałem jakby sam do siebie, praktycznie nie zastanawiając się, że to może być obraźliwe. Później znowu wsłuchałem się w wyjaśnienia dotyczące znaków i kar. – Czyli nawet po zakończeniu tego programu będę musiał przebywać w pobliżu ciebie? Mam się przeprowadzić na Syberię? Tam jest zimno i ogólnie chyba raczej średnio przyjemnie, z tego co kojarzę. – Zamyśliłem się nad kwestią Syberii i jej klimatu, kiedy nagle dotarło do mnie ostatnie zdanie wypowiedziane przez Tetsu. – Powiedziałeś „pałac”? Czyli masz bibliotekę?! Całą, własną, dużą, zapewne pełną białych kruków i innych niedostępnych dzieł? – Byłem pewien, że moje oczy świecą z entuzjazmu. Już na samą myśl o ewentualnym ujrzeniu księgozbioru wiekowego wampira przechodziły mnie ciarki ekscytacji. Nawet pobyt w zimnie zaczął  wydawać się genialnym pomysłem. Dobra, Ryu, opanuj się, bo zaraz wpadniesz na pomysł, żeby dostać się tam na piechotę. Skup się na czymś innym. O jaka fajna trumna, z wbudowanym ekranem. Normalnie nowoczesność zawitała do branży trumiennej. Nieźle, nieźle. Podniosłem się z łóżka i podszedłem, żeby z bliska zobaczyć to cudo grobowej technologii. Nachyliwszy się do wnętrza pomacałem wyściółkę. O rany, to chyba jedwab.
- Ja pierdziu, w życiu by mnie na coś takiego nie było stać. Najtańsza jesionka i tyle, a nie takie luksusy. – Mruknąłem do siebie po polsku. Odwróciłem głowę, żeby zobaczyć z bliska ekran i moje spojrzenie zawadziło o wampira. Jego mina była dosyć dziwna. Kurdek może to jakieś tabu a ja się z łapami pcham. Natychmiast skończyłem obmacywać jego, było nie było, łóżko i przysiadłem na podłodze, starając się wyglądać jak najbardziej niewinnie. Miałem nadzieję, że to nie było wbrew jakimś zasadom.

Pięciopiętrowa biblioteka. Pięć pięter wypełnionych książkami. PIĘĆ!! Miałem wrażenie, że zaczynam się ślinić. To było niewiarygodne. Niesamowite. A jeszcze jak Tetsu opisał wieczory przy kominku. Ech dodajmy do tego dobrą książkę i gorącą herbatkę z rumem. Po prostu żyć nie umierać. W sumie on właśnie to robi.
- Takimi opisami tylko mnie zachęcasz do przyjazdu do ciebie. Naprawdę. A już zwłaszcza książki o twoim świecie. Jak teraz wiem, że istnieje to chyba zwariuję jak nie poczytam czegoś na jego temat. Tak jakoś mam, że jak mnie coś zainteresuje, to uczepię się tego tematu i nie puszczę dopóki nie dotrę do sedna. To chyba jakaś skaza charakteru. - Uśmiechnąłem się delikatnie. - A zmieniając temat. Nie czujesz się czasem samotny? Znaczy sam w takim wielkim zamku, tylko z książkami i zorzą. Nie masz jakiegoś towarzysza. Nie, dobra, cofam to pytanie. Było impertynenckie i w ogóle nie powinno paść. Wybacz. Udajmy, że to nie zaszło i powiedz jakie znasz języki. Bo polski to na pewno perfekcyjnie opanowałeś. Byłeś kiedyś w Polsce? Jak ci się podobało?  I w ogóle czym taki wiekowy wampir się interesuje. - Starałem się jak najszybciej zmienić temat. I miałem nadzieję, że nie poczuł się urażony. Przeniosłem się również z powrotem na łóżko po drodze kopiąc przypadkowo swoją torbę. Podniosłem ją i wyciągnąłem szablę, która tam jeszcze leżała. Pogładziłem delikatnie zdobioną pochwę i rogową rękojeść. Jej dotyk zawsze dodawał mi odwagi. Spojrzałem w oczy Tetsu czekając na odpowiedź.

- Nie omieszkam skorzystać. - Uśmiechnąłem się po raz kolejny. Gdy zaczął opowiadać o stracie swojego towarzysza poczułem się strasznie winny. Nie powinienem dla własnej głupiej ciekawości wchodzić z butami w cudze życie. Naprawdę muszę nauczyć się szanować cudzą prywatność i powstrzymywać własną ciekawość. Gdy Tetsu zamknął oczy i starał się pozbyć jakiś wspomnień, podniosłem się i zbliżyłem do niego, po czym delikatnie położyłem dłoń na jego ramieniu w geście cichego wsparcia. Nigdy nie byłem zbyt dobrym pocieszycielem. Sam zresztą nie cierpiałem, jak ktoś rzuca pustymi frazesami. Lepiej po prostu wspierać swoją obecnością, a nie niepotrzebnym gadaniem.Taką wyznaję zasadę i się do niej stosuję. Po chwili złe wspomnienia odeszły, a przynajmniej ukryły się na jakiś czas.
- Cóż, w takim razie powinieneś przyjechać do Polski teraz i ją trochę pozwiedzać. W czasie powstań pewnie nie było takiej okazji. A naprawdę jest tam, co oglądać. I nocne życie kwietnie w wielu miastach, więc się nie zanudzisz. A jakbyś potrzebował przewodnika to się polecam. - Dopiero teraz zorientowałem się, że wciąż trzymam dłoń na jego ramieniu. Zdjąłem ją szybko i kontynuowałem wypowiedź. - A i piękne noce pod gwiazdami, też da się zorganizować. No chyba, że nie przepadasz za górami, bo tam jednak nocne niebo jest najpiękniejsze. - Dodałem lekko rozmarzonym tonem.
- Niesamowite. A ja się cieszę swoimi czterema. - Aż otwarłem usta za zdumienia słysząc ile zna języków. Chociaż jakbym miał tyle lat co on, to też bym się douczył. - Czy wszystkie wampiry są tak wykształcone?- Znowu zadałem pytanie. Dobrze, że Tetsu podchodzi do nich spokojnie, bo bym miał przegwizdane.