Kiedy Tao usłyszał otwierane drzwi, automatycznie wstrzymał oddech. Nie lubił gdy ktoś widzi lub słyszy jak płacze - to była ta oznaka słabości, której nie pożądał chyba nikt z całej dwunastki. A maknae miał ponoć brzydki płacz, po co się więc nim dzielić z resztą świata?
Jednak okazało się już za późno. Wbrew pozorom nie ukryje się we własnym pokoju, szczególnie że usiadł centralnie naprzeciwko drzwi. Oczywiście musiał to być akurat Kris! Tao westchnął głęboko, przygotowując się mentalnie na śmiech ze strony lidera, jednak nic takiego nie nastąpiło. Chłopak aż z wrażenia przestał płakać. Albo może inaczej - łzy przestały kapać mu po policzkach. Zaskoczony zadarł głowę do góry, patrząc na Krisa.
- Chyba tracę siły...
Powiedział cicho, wstając z podłogi. Zrobił to tylko po to, żeby usiąść na łóżku - kto bogatemu zabroni.
- Może nie fizyczne, ale psychiczne. Próbuję któryś raz i za każdym razem jest coś nie tak.
Posunął się odrobinę, robiąc miejsce dla lidera.
- Hyung... a co jeśli tracę motywację?
Zapytał, lekko zaniepokojony. Nie chciał teraz stracić zapału do tego wszystkiego. EXO było czymś co kochał i co dawało mu radość i poczucie dobrze wykonanej roboty. Każdy występ, każdy teaser, każdy show... nie chciał tego tracić przez jakieś zwykłe zmęczenie materiału!
A może po prostu coś odwraca uwagę Tao od tego, co powinien robić?

Tao słuchał uważnie, nie odważając się odezwać chociażby raz. Każdy głupek wiedział, że Krisowi lepiej nie wchodzić w słowo. A że ten mówił (o dziwo) sensownie, maknae nie przysparzało to większych trudności.
- Nie zamierzam się teraz poddać po tym wszystkim co razem przeszliśmy.
Odpowiedział zdeterminowany, rozcierając lekko obolały bok. Czasami lider mógłby być jednak nieco delikatniejszy.
Usta Tao praktycznie same się ułożyły, akcentując ich grupowe zawołanie. Nieme "We Are One" wywołało uśmiech na jego twarzy.
- I to naprawdę działa?
Zapytał, z trudem dowierzając. To niesamowite, kiedy jedno, z pozoru zwyczajne zdanie potrafi obudzić siłę tak wielką, żeby przebrnąć przez wszystkie przeszkody i to z uśmiechem na ustach! Takie było EXO. Każdy z dwunastu członków zdawał sobie sprawę jak ważne są te słowa dla całego zespołu. To było ich hasło, ich siła, ich radość i łzy. To byli oni. I właśnie dlatego Tao nie mógł się teraz poddać.
- Razem?
Ledwo zdążył zapytać, a został postawiony na nogi. W sumie może rzeczywiście we dwójkę będzie im łatwiej. Tylko czemu Kris nagle stanął tak blisko? Chłopak mógł wyraźnie poczuć jego oddech na karku. Było to nawet całkiem... czy ja wiem... przyjemne?
- Więc od czego zaczniemy?
Zapytał, na nowo zachęcony do ćwiczeń. Tym razem na pewno mu się uda!

Tao sam do końca nie wiedział co ma zrobić. Co powinien mówić? Jak miał się zachować? Prawda jest taka, że niezbyt często widywał Krisa od tej strony. Chociaż przed kamerami i wśród chłopaków przeważnie się popisuje, kiedy przychodzi co do czego potrafi pocieszyć i podnieść na duchu jak nikt inny. Tao odnosił dziwne wrażenie, że lider najczęściej pokazuje tą stronę najczęściej przy nim. Ale skąd miał wiedzieć, że Kris nie zachowuje się tak również w stosunku do innych? Jednak z jakiegoś powodu przebywając sam na sam z liderem Panda czuł się co najmniej wyróżniony.
- Nie, nie. Uczyłem się już tak z Chenem, ale...
Tao westchnął, szukając w głowie odpowiednich słów.
- ... zaskoczyło mnie to po prostu.
Po chwili ciszy powiedział najbardziej banalne zdanie jakie mógł w tej sytuacji. Widać ktoś tu się nie może skupić nie tylko na tańcu.
Maknae zerknął w lustro i lekko się uśmiechnął. Na szczęście Kris był na tyle wysoki, że mógł bez problemu widzieć jego twarz. Kiedy ten chwycił go za nadgarstki, Tao starał się, żeby przypadkiem ręce nie zaczęły mu drżeć. To tylko zwykły układ, czemu się tak tym przejmuje!? Bo będzie ćwiczył z Krisem? Nie... to trochę dziwne.
- Okej.
Chłopak skinął głową, zbierając się w końcu do kupy. Żarty się skończyły - teraz trzeba się skupić i doprowadzić układ do perfekcji. Jednak Tao nie drgnął ani milimetr. Wolał, żeby to Kris wyznaczył początek i właśnie na to czekał.

Ostatnio edytowany przez Huang ZiTao (2014-06-02 22:59:06)

- No tak, Chen.
Powtórzył, uważnie obserwując jego twarz w lustrze. Oczywiście zdążył zauważyć, że lider nie lubi, kiedy inni członkowie znajdują się zbyt blisko niego. Mimo wszystko nie traktował tego jak coś poważnego. Ot taka... przyjacielska zazdrość. Jednak ostatnio ta zazdrość się nasiliła, przez co Tao miał więcej powodów do zastanawiania się. Chińczyk na wszelki wypadek odwrócił wzrok, nie chciał zostać przyłapanym na zbyt długim "gapieniu się". Chociaż pewnie Kris i tak o wszystkim wie. W końcu obaj stoją przed lustrem i obserwują swoje ruchy w celu kontrolowania poprawności układu. Tao tylko dzięki nagle zgromadzonej silnej woli zdołał się nie zarumienić.
Lepiej niech skupi się na krokach... Kiedy Kris ruszył, Panda zaczął naśladować go krok w krok, dzięki czemu szło mu odrobinę lepiej niż za pierwszym razem. Jednak mimo wszystko układ nadal pozostawał trudny do ogarnięcia i jeszcze dużo trzeba było dopracować. Przynajmniej tak uważał Tao, obserwując swoje ruchy przed lustrem.
Nagle zdał sobie sprawę z nietypowej bliskości Krisa. Poczuł się dziwnie... Z jednej strony był nieco peszony, przez co jego poruszał się z mniejszą pewnością siebie i dokładnością, ale... ale z drugiej strony coś mu podpowiadało, że powinien przysunąć się jeszcze bardziej. Ba, on tego chciał! Ale... ale o czym on w ogóle myśli!? I to akurat teraz, kiedy powinien się skupić i przestać myśleć o takich rzeczach.

Tao nie potrafił tak łatwo odgonić od siebie niechcianych myśli. Oh, co by sobie Kris pomyślał, gdyby wiedział jakie obrazy stawały przed oczami maknae! Pewnie uznałby go za dziwnego i trzymał się z daleka - znając Kanadyjczyka mniej więcej tak by to wyglądało. Ciekawe jak zareagował by Tao, gdyby się dowiedział, że jest w błędzie i, że myśli jego hyunga jeszcze przed sekundą krążyły wokół tego samego toru. Jednak jakim cudem miał to wiedzieć? Patrzenie na przyjaciela w taki sposób jest raczej niezdrowe, a myślenie o chwilach spędzonych sam na sam niewskazane. Oczywiste więc, że Tao od razu wykluczył prawdopodobieństwo, że lider myśli o tym samym. Niestety Krisa nigdy nie udało się rozgryźć do końca. Bywają sytuację, kiedy ten mówi coś wprost, a reszta zespołu i tak nie zrozumie o co mu chodziło. A co dopiero odgadnąć o czym myśli!
Tao głęboko odetchnął, skupiając całą swoją uwagę na tańcu. Nie może zajmować się takimi rzeczami. Nie teraz. Dzięki odpowiednio zebranej koncentracji Panda zdobył się na poprawienie płynności w swoich ruchach i nabranie odpowiedniego tempa. Na zdrętwiałe od uścisku lidera nadgarstki wolał póki co nie patrzeć.
- Dobrze, to nie jest poziom jaki planowałem osiągnąć, hyung.
Powiedział, siadając obok niego. Lekko sapiąc z wysiłki, wytarł spocone czoło rękawem od bluzy. To był zaledwie początek dzisiejszego treningu naszej Pandy. Teraz dopiero się zacznie.

Chłopak wstał i zaczął przechadzać się po pokoju, próbując choć trochę ochłonąć. Ćwiczenia i treningi zwykle nie męczyły go tak bardzo... Czuł, że jedyne co robi, to niepotrzebnie marnuje czas Krisa. I tak nie poczyni żadnych postępów, wiedział to. Przy liderze jakoś nie potrafił się odpowiednio skoncentrować. Wcześniej nie miał takich problemów. Tak szczerze, zauważył to dopiero niedawno i niekoniecznie zdawał sobie sprawę czym to jest tak właściwie spowodowane.
- Perfekcja jest dla ciebie nudna, hyung?
Tao nieco się zdziwił. W końcu każdy w EXO dążył do perfekcji [Kris też czy tego chciał, czy nie]. Dlaczego więc Kanadyjczyk traktował wszystko w ten sposób? Ehh... Kto zrozumie Krisa, powinien dostać Nobla.
- Dobrze, tylko pójdę po coś do picia.
Panda już od jakiegoś czasu zauważył, że strasznie chce mu się pić, a język miał praktycznie suchy. Nie czekając na odpowiedź, wyszedł z pokoju i skierował się w stronę kuchni. Po drodze zdjął bluzę, którą miał na sobie - może w ten sposób uda mu się choć trochę ochłonąć. Tao wziął dwie butelki wody z lodówki i dwie saszetki witamin z torby Suho [liczył na to, że hyung się nie obrazi]. Wrócił do Krisa i postawił zdobycze na szafce nocnej - tej samej, z którą wcześniej zdążył się bliżej zapoznać. Jego klatka piersiowa była całkowicie odsłonięta, a umięśnione ramiona okrywał  biały ręcznik, który Tao zdążył "skubnąć" z łazienki.

Ostatnio edytowany przez Huang ZiTao (2014-08-13 01:58:14)

Tao instynktownie się uśmiechnął w sposób, do jakiego tylko on jest zdolny.
- Rzeczywiście jest w tym trochę racji, ale o niektórych wpadkach wolałbym jednak nie pamiętać.
Ręka chłopaka automatycznie powędrowała do lewego łokcia, który jakiś czas temu zaliczył bliższe spotkanie z brzegiem sceny, dzięki czemu przez dwa tygodnie przyozdabiał go całkiem okazały siniak. Uh... co jak co, ale między "wpaść pod scenę", a "nieczysto zaśpiewać" była bardzo widoczna granica. Tao do dzisiaj pamiętał ten kłujący ból, co i tak było lepsze - gorzej gdyby uderzył się w głowę. Jednak to nie on zawinił! To podłoga była śliska [po cholerę ją tak mocno pastują...]!
Ale wracając do tematu. Tao lekko zakłopotany przetarł wilgotne włosy ręcznikiem, ostatecznie zostawiając go jednak na głowie. Eh.. a Kris znowu siedzi z telefonem! Jakby był do niego podłączony... Swoją drogą Pandę zawsze interesowało co lider tak namiętnie przegląda, ale jakoś nigdy nie miał dość odwagi, żeby zapytać. Chociaż prawdopodobnie i tak by się nie dowiedział. Znając Krisa, ten albo spojrzał by na niego spod byka, albo kompletnie zignorował. Taki już był - udawał, że nie słyszy, gdy sprawa jest dla niego niewygodna. Na samą myśl Tao lekko się uśmiechnął.
Zmianę w zachowaniu Kanadyjczyka zauważył niemalże od razu. Telefon przestał być dla niego ważny, a sam hyung wpatrywał się z równym zainteresowaniem... właśnie w niego! Zaraz... co? Czemu Kris tak nagle zamilkł... czemu wstał... czemu do niego podszedł? Tao zaczął czuć się nieco dziwnie, a kiedy poczuł długie palce lidera na swoim brzuchu, jego delikatne mięśnie zareagowały i lekko zadrżały. Co to miało być? Przecież niektórzy chodzą po dormie praktycznie cały czas bez koszulki [Minho xD], czemu więc Kris zareagował tak, a nie inaczej? Maknae nie wiedział co robić - udawać, że nic się nie stało? Jakby to było naturalne? A może kazać mu przestać? Jednak z jakiegoś powodu Tao tego nie chciał.
- H-hyung?
Chciał coś powiedzieć, ale w efekcie był zdolny wydusić z siebie tylko tyle.