Taksówka dość szybko znalazła się na osiedlu, na którym mieszkał Nutty. Wysiadłszy z auta zapłacił mężczyźnie i pomachał mu, gdy odjeżdżał.
- No to prawie jesteśmy w domu.
Ruszył powoli do klatki schodowej nawet nie zwracając uwagi na to czy chłopak za nim szedł czy może zrezygnował z jego propozycji. Oczywiście Nathan wbrew wszystkim pozorom i przeciw wszystkim zasadom jakich trzymali się ludzie bogaci, nie oczekiwał niczego w zamian. Potrafił być całkiem miły, gdy tylko zechciał. A teraz chciał być miły. Musieli wejść aż na drugie piętro, gdzie weszli do jednego z dwóch mieszkań na tym piętrze. Domek ten nie był taki ogromny, zwykłe mieszkanie, gdzie było nawet schludnie. Martha jak zawsze wywiązywała się z obowiązków. Znalazł ją w kuchni, gdzie już podawała obiad.
-Dwa... tym razem mamy gościa.
Wskazał kobiecie swojego nowego "znajomego", który o dziwo wszedł za nim. Martha niewiele powiedziała, kiwnęła jedynie głową, nałożyła jedzenie na drugi talerz i z uśmiechem pożegnała się z nimi. Nutty nie był pewien czy Martha dobrze odebrała przyjście drugiego mężczyzny do tego domu. Chyba jako jedyna wiedziała jakiej orientacji był Nathan. Usiadł na krześle przy stole zaraz łapiąc widelec.
-Śmiało siadaj i jedz.

Nutty był przyzwyczajony do tego, że ktoś mu służył. Należał do bogatej rodziny i choć teraz mieszkał sam co jakiś czas przychodziła Martha i mu pomagała. Pomagała mu przeżyć na tym świecie. Kiedy tylko dostali talerze Nathan zabrał się do jedzenia. Ta kobieta gotowała nieziemsko, nawet najlepszy kucharz musiałby mu to przyznać. Uśmiechał się do siebie widząc jak chłopak się zajada. Sam też nie mógł sobie odmówić smacznego mięsa i ziemniaków.
-Smakuje ci? - spytał chcąc jakoś go zagadać. Nie przywykł do jadania w ciszy, zawsze siedziała z nim Martha i wypytywała jak minął dzień czy coś. Ale teraz było po prostu za milcząco jak dla niego. -Tak w sumie.. to ile Ty masz lat i dlaczego stałeś tak pod kinem?