Przenosimy się z tego tematu.

Więc nie miał zamiaru się przedstawić? Nie ma sprawy, Seth w dalszym ciągu mógł go nazywać setką innych określeń. Wcale nie musiał znać jego imienia, skoro chłopak był taki uparty. Podrzucił go sobie jeszcze raz na ramieniu, ot, żeby nie było mu tak zbyt wygodnie. I wcale nie krył, że zrobił to specjalnie.
Gdy weszli do wieżowca, niektórzy pracujący tam ludzie zerkali na nich dość dziwnie. Może nawet nieprzychylnie? Ale to musieli być nowi pracownicy, bo inni byli całkowicie przyzwyczajeni do dziwnych zachowań Seth'a. Był specyficznym facetem i połowa tego budynku już o tym wiedziała, nawet jego sąsiedzi. Skierował się w stronę windy, która zawiozła ich na przedostatnie piętro. I zaraz oto znaleźli się w dwupoziomowych, urządzonym dość minimalistycznie mieszkaniu, w którym urzędował Seth. Kotowatego postawił dopiero gdy weszli do sypialni Wilka. Ten poszperał chwilę w swoich szufladach, wyciągając z nich futerkowe kajdanki z nieco dłuższym łańcuchem i przykuł biednego chłopaka do ramy swojego wielkiego łóżka. - Przynajmniej nie zwiejesz. - pośpieszył z wyjaśnieniem i uśmiechnął się półgębkiem.

Właściwie to przykuta została tylko jedna ręka chłopaka. Ot, żeby miał nieco swobody. Ha, i jaki Seth był łaskawy? No powinien mu dziękować!
- Ciesz się, że jeszcze trochę pożyjesz. - przypomniał mu, przy okazji zrzucając z siebie bez krępacji ciemnoczerwony t-shirt i zostając tylko w czarnych, dopasowanych dżinsach. Sięgnął do kieszeni po komórkę i zaraz wyszedł z sypialni. Do momentu kiedy to odda kociaka w ręce reszty watahy, właściwie może robić z nim co mu się zapragnie. Tylko czy to aby dobry pomysł? Może po prostu powinien zostawić go w spokoju w tej sypialni i zająć się sobą? Westchnął głęboko, schodząc do kuchni. Wykonał przy okazji kilka telefonów.

Rozmawiał właśnie ze swoim przyjacielem, z którym prowadził salon tatuażu. Tłumaczył mu, że nie może jutro pojawić się w salonie i najwyżej podeśle jakiegoś znajomego do pomocy. Jednak przy końcu rozmowy zamilkł, zostając też w bezruchu. Szybko się rozłączył, nawet bez ostrzeżenia i odłożył komórkę na blat stołu w kuchni. Czuł kota, jak nic! Miał czuły węch, no i wyostrzone zmysły. Choć i tak dziwne, że chłopak w ogóle przemknął w dół niezauważony. - Cholera... - mruknął pod nosem, kiedy do zauważył małą, czarną kulkę. Szybko do niej podszedł i uniósł ją do góry za skórkę na karku. Spojrzał na kota i pokręcił głową. - Serio? Mam Cię nie spuszczać z oczu nawet? - warknął, zaraz kierując swoje kroki specjalne do sypialni. Niezbyt delikatnie rzucił kociaka na materac łóżka i stanął zaraz przy nim z założonymi na piersi rękoma.

Widać było jego poirytowanie. Szczególnie po zaciśniętej mocno szczęce. Mężczyzna w ten sposób starał panować nad sobą, licząc w myślał do dziesięciu...czasem i do pięćdziesięciu. Warknął cichutko pod nosem i ruszył by zamknąć drzwi od sypialni. Kiedy je zatrzasnął, wrócił wzrokiem do kociaka na jego łóżku. Więc nie miał zamiaru się zmienić? Cóż, wyglądało na to, że będzie musiał tu posiedzieć. No przecież go nie zostawi i na razie przykuć go też nie mógł. Chociaż teraz nie był przekonany cz tej kajdanki to dobry pomysł, no ale! Usiadł na skraju materacu, opierając łokcie o kolana i spoglądając przed siebie. Poniekąd zignorował kota, choć wciąż był czujny.

- I co? Dało Ci to coś? - warknął niezbyt przyjemnie, zerkając przez ramię na chłopaka. Jakoś ulżyło mu, że nie musiał siedzieć w obecności jego zwierzęcej formy. Ni to się z nim podroczyć, ani nic innego. Jako kot siedziałby tylko i miauczał żałośnie za jego plecami. Denerwujące.
- Nie możesz po prostu grzecznie siedzieć na tyłku? - parsknął, odwracając gwałtownie wzrok. Przeczesał swoje czarne włosy dłonie, odgarniając je nieco w tył. Zaraz jednak z głośnym westchnieniem ułożył się plecami na materacu, rozkładając ramiona. Będzie musiał go pilnować, nie miał innego wyjścia. Więc nie mógł się ruszyć z tego pokoju, nie mógł spuszczać z niego wzroku. Spoglądając w sufit, zacisnął mocniej pięść, a jego mięśnie momentalnie się spięły, co było widać, szczególnie, że był bez koszulki. Ta cała sytuacja męczyła go. To, że musiał przywlec tu tego kotołaka.

Gdy chłopak podniósł głos i zaczął się wykłócać, Seth'owi skoczyło nieco ciśnienie. Cóż, nie był spokojnym człowiekiem,a jeszcze ta cała sytuacja. Plus to, że był impulsywny i drzemało w nim sporo agresji. Ayase jak widać nie trafił na kompana do sprzeczek, który będzie to znosił z założonymi rękoma czy zwieszoną głową. Słowa kociaka nie robiły wrażenia na Wilku. Spiął nagle wszystkie mięśnie, unosząc się gwałtownie do siadu i w jednej chwili chwycił mocno za przód koszulki chłopaka. Przyciągnął go bliżej siebie i też niezbyt łagodnie docisnął go do materacu łóżka, instynktownie zawisając nad ofiarą, a co za tym idzie sadowiąc się nad jego biodrami. Był rozdrażniony, co było widać po jego ściągniętych brwiach, gniewnym spojrzeniu i słychać po długim, gardłowym warkocie jaki z siebie wydał. - Pogarszasz tylko swoją sytuację. - wycedził przez zaciśnięte zęby, wciąż nie rozluźniając uścisku na koszulce kotołaka. -I nie w moim interesie leży zabicie Cię. - dodał, po czym uniósł jeden kącik ust, na krótką chwilą, niby to w uśmiechu. Ironicznym, oczywiście. - Ale jak tak wszystko Ci jedno, to możemy się wcześniej trochę pobawić. Co Ty na to? - zaproponował, nieco przekornie.

Faktycznie, Seth potrafił przyprawić o ciarki przebiegające po ciele. I zdecydowanie nie te przyjemne. Nawet nie musiał się starać, żeby kogoś do siebie zrazić, taki już był. Rzadko bywał kochany i milutki. Także nie można było się dziwić, że Ayase prawie podkulił pod siebie ogon po tym jak Seth się zachował.
Widząc jak młody panikuje, uniósł jedną brew do góry, niezbyt rozumiejąc co się stało. Przed chwilą był taki waleczny, taki skory do krzyków. Parsknął cicho, puszczając od niechcenia koszulkę chłopaka i automatycznie opadł na jego biodra. Nie martwił się tym, jak to mogło być odebrane. -Powiedz kotku...o czym właśnie pomyślałeś? - zaczął, uśmiechając się szelmowsko, wręcz bezczelnie. Właściwie to Seth nie miał na myśli TEGO rodzaju zabaw. Myślał raczej o poznęcaniu się nad nim, jakieś niewyszukane tortury, żeby to mu się nie nudziło. Seks jakoś nie wpadł mu do głowy, ba! Starał się tego uniknąć, no ale...chyba się nie dało, co? Wilk rozłożył ramiona na boki - Jeszcze Cię nawet nie tknąłem. Widzisz? Jestem dżentelmenem. - wzruszył wolno ramionami i zaraz oparł dłonie po obu stronach głowy kotołaka, znów pochylając się nieco - Przeszkadza Ci że jestem bez koszulki? Przystopuj trochę, bo jeszcze pomyślę, że masz na mnie ochotę. - rzucił z rozbawieniem, specjalnie go podpuszczając.