Przyleciał jakiś czas temu ale dopiero teraz dostał mieszkanie. Był szczęśliwy bo w końcu miał swój osobisty dach nad głową. Jedyną częścią jakiej nie lubił była to cisza i nuda. Nie spominając o rozpakowywaniu się. Mieszkanie było akurat, dwa pokoje, mała kuchnia połączona z salonem no i łazienka. Jako, że współlokatora jeszcze nie było wybrał dla siebie większy pokój. Stało tam już podwójne łóżko, szafa na całą szerokość ściany. Na ścianach które były koloru czerwonym wisiały już obrazy. Skromnie ale chłopakowi to pasowało. Kiedy kończył mniej więcej ogarniać jeszcze stojące w przedpokoju pudła ktoś zapukał do drzwi. Otwierając drzwi zobaczył zza nimi zziajanego chłopaka, pewnie współlokatora. Przyjrzał mu się uwarznie i uścisnął mu dłoń kiedy do niego wyciągnął.
- Zhang Maru. - Odpowiedział automatycznie zaczynając od nazwiska. Przyzwyczajenie, a czasami bylo uciążliwe. Lekko się skłonił.
- Każdemu może się zdażyć. - Odpowiedział dosyć chłodnie ale to nie znaczyło, że się nie dogadają. Wręcz przeciwnie, miał zamiar zbliżyć się do chłopaka tak blisko jak on na to by pozwolił.
Przeczesał palcami swoje niesforne włosy i przepuścił blondyna w drzwiach aby nie stał dalej na korytarzu. Nigdy nie było wiadomo czy nie będzie zbyt głośny. Uśmiechnął się w duchu wyobrażając sobie bógwie co.

Kiedy nowy współlokator, w sumie to przystojny chłopak, rozsznurowywał buty on przeszedł do salonu. Usiadł wygodnie na długiej czerwonej kanapie. Czuł na sobie co chwila łapczywy wzrok chłopaka. Odwzajemniał wszystkie spojrzenia jakie zdołał wypatrzeć. Kiedy blondyn usiadł zaczął mu się przypatrywać. Ładna buzia, blond włosy zasłaniające jedno oko i zwykłe ubrania, no oprócz szalika w tęcze.
- Na to wygląda. Dostaniesz mniejszy pokój. Jeśli będzie ci zbyt ciasno, mój pokój jest pare kroków dalej. Przygarne jak będziesz się czuł zbytnią samotność. - Posłał w jego stronę uśmiech. Trzeba być miłym na samym początku, aby się nie rozmyślił. Powtarzał to sobie ciągle w myślach.
- Dobrze, że gotujesz bo ja głównie żywię się gotowymi daniami. Sprzątanie to nie moja bajka więc to też plus. Chcesz coś o mnie wiedzieć? Proszę bardzo. Pochodzę z Chin a właściwie z Szanghaju. Moi rodzice znęcali się nade mną fizycznie i psychicznie. Po czym w wieku 6 lat mnie wyrzucili mówiąc, że nie chcą takiego śmiecia jak ja. Przygarnął mnie gang i on mnie wychował. Ale spokojnie, nie zabiję cię podczas snu. - Zaśmiał się i dalej kontynuował. - Jestem dobry w hakerstwie i raczej w niczym bardziej pożytecznym. Ale za to posiadam seksowny obojczyk i nieziemski tyłek. W Japonii jestem od jakiś czterech miesięcy. Czy taka odpowiedź Cię zadowala? - Spojrzał na niego swoimi szarymi oczami i ponownie się uśmiechnął.

Uważnie patrzył na zbliżającego się do niego chłopaka. Cały czas był skupiony na oczach chłopaka. Miały według niego niesamowitą barwę bursztynową. Kiedy blondyn się do niego schylał poczuł jego perfumy.
- Już czujesz się samotny? - Powiedział drwiąco. - Zawsze możesz przytulić się do kaktusa. On też czuje się samotny.
Wskazał palcem na kaktusa który stał na parapecie. Właściciel mieszkania wcisnął mu go kiedy się wprowadzał. Nie lubił roślin a one go. Szybko zdychały przy Maru. Jednak nie było szans aby nie zobaczył jego uroczej miny gdy to mówił. Czasami takie miny go aż bawiły. Ile to ludzie ich robią aby zaciągnąć kogoś do łóżka. Zaśmiał się w duchu. Kiedy Abel siadał poczuł, że otarł się o jego ramie specjalnie. Nie wierzył w to, że to był 'wypadek'.
- Przez Ciebie jeszcze wpadnę w cukrzycę. - Zaśmiał się i trochę od chłopaka się odsunął. - Myślisz, że jesteśmy podobni? Ja nie próbuję przelecieć pierwszego lepszego który jest pod ręką. Jak już chcesz. To musisz się duuuużo bardziej postarać. Nie jest łatwo mnie zaciągnąć do wyra. Różnimy się jeszcze pod wieloma względami. Więc nie masz racji.
Po wszystkim wysłał mu szyderczy uśmieszek który zawsze gościł na jego twarzy. Może to akurat blondyn zobaczy drugą stronę Maru którą tak walecznie maskuje przed wszystkimi.

- Zabawne imie wybrałeś dla kaktusa. - Zaśmiał się. Nigdy nikt przy nim nie nazywał roślin po imieniu.- Możesz sobie wziąć tego badyla. Przy mnie i tak by zdechł.
Pezeciągnął się.
- Cytrynę to nie ale bym coś wsunął do żarcia. Ugotuj coś, jeśli rzeczywiście dobrze gotujesz.
- Różnimy się i tak. Np. Wzrostem, kolorami oczu, ogólnie wyglądem... A ja w nic nie gram z tobą.
Kiedy Abel usuadł mu na kolanach pierwsze co pomyślał to żeby go zrzucić. Ale zmienił zdanie aby dłużej zagrać niby w tą grę.
- Ja mam zgrabniejszy tyłek niż ty. - Stwierdził to po tym, że kiedy siedział mu na kolanach to złapał go za tyłek. To w sumie już był jego odruch.

- I tak uważam , że to dziwne imię. Zostań już przy swoim. Może być ta ryba ale jutro mają być hamburgery. - W sumie to mu rozkazał, nie chciał tego ale czasami samo z siebie się robiło.
- Fartuszek mówisz? - Podniósł brew do góry. - Może być zabawnie więc możesz go założyć.
- Od dziecka jestem uparty więc... Ale posiadam słabość. Jedną, może kilka, ale nie powiem. - Pokazał mu język i się zaśmiał.
Kiedy zobaczył jego minę chciało mu się dalej śmiać ale się powstrzymał uznając, że mógłby tym urazić go, a nawet go polubił. Palcami dźgnął jego policzki, tak, że wypuścił całe powietrze.
- Może kiedy indziej... A jeśli chcesz zrzucić kalorie to przebiegnij się pare razy po schodach. - Doskonale wiedział, że chodzi mu o igraszki w łóżku ale chciał się z nim trochę dłużej podrażnić. Sprawiało mu to przyjemność. Ręce ponownie położył na jego tyłku i przesunął go bliżej siebie.