Gdyby ktoś nie potrafił się ogarnąć w rozplanowaniu pomieszczeń (sama miałam z tym problem podczas opisywania), proszę szkic:

Aczkolwiek nie wiem, czy proporcje zostały zachowane, ponieważ mam problemy z skalą xD. Czerwone kreski - drzwi, niebieskie - okna.

Do apartamentu należącego do Takeshiego można dostać się tylko w jeden sposób - poprzez windę. Mieszkanie zajmuje całe, ostatnie, trzydzieste piętro nowoczesnego, przeszklonego wieżowca. By zapewnić prywatność mieszkańcom, został skonstruowany pewien mechanizm. Otóż, by wjechać na to piętro, nie naciskamy guzika z cyfrą - zamiast tego w windzie pod liczbą 30 znajdziemy miejsce na klucz. Po włożeniu tam odpowiedniego klucza i przekręceniu, winda sama rusza do mieszkania. Ewentualnie można ją przywołać z wnętrza mieszkania. Nie jest to do końca praktyczne, jednak w niektórych sytuacjach przydatne - na przykład nigdy nie zapuka do drzwi akwizytor ani Jehowi.
Tak więc, po tym, jak wysiądziemy z windy, od razu jesteśmy w wnętrzu mieszkania. A konkretniej w wąskim korytarzu, który ciągnie się przez całą długość budynku. Z zewnętrznej strony jest on cały przeszklony, a na wysokości pasa ciągnie się barierka. Na podłodze znajduje się ciemnoszare linoleum, zaś na jedynej ścianie - biała tapeta w szary wzorek. Tuż przy wejściu mamy stojak na parasole, wieszak na ubrania, szafę na buty i lustro - ot, podstawowe meble w takich pomieszczeniach. W odcieniach szarości. Są one ustawione po obu stronach korytarza, nie tylko przy ścianie. A właśnie, co do ściany, wiszą na niej różne obrazki w tradycyjnych, wykonanych z ciemnego drewna ramkach. Przedstawiają głównie wnętrza różnych kasyn, ale są też obrazy kwiatów, krajobrazów i różnych takich. Tyle, że w większości czarno-białe. Wszystkie też nie są specjalnie duże. Ot, takie małe i średnie obrazki. Oświetleniem tutaj są szare, dopasowane do klimatu pomieszczenia żyrandole, rozmieszczone w odpowiednich odległościach. Korytarz ciągnie się do przodu, jednak po paru krokach od wejścia napotykamy odnogę kierującą się na prawo, do wnętrza. Jest ona znacznie węższa. Idąc nią niemal od razu napotykamy po prawej stronie drzwi. Są wykonane z szarego drzewa, bądź pomalowane szarą farbą. Posiadają ładnie zdobioną, matową, szarą klamkę.
Przechodząc przez owe drzwi znajdujemy się w kuchni połączonej z jadalnią. Tuż po prawej znajdują się czarne, drogie blaty kuchenne. Oczywiście jest tu też kuchenka, właściwie tuż przy samym wejściu, potem jest szafka, a dalej zlew, zmywarka i znowu szafki. Po lewej stronie od wejścia są dwie szafki i lodówka, również w kolorze dopasowanej czerni. Nad każdą stojącą szafką wisi kredens. Blaty po prawej stronie ciągną się do końca ściany, a także po prostopadłej ścianie do mniej więcej połowy pomieszczenia. Tam kończą się ustawionym prostopadle do ściany barkiem [dobra, nie wiem, jak opisać, tak więc - takim jak w simsach XD] wyposażonym w różnorakie alkohole. W tej części pomieszczenia  na podłodze znajdują się czarno-białe kafelki, zaś ściany są pomalowane białą farbą.
Idąc dalej, zauważamy, że pokój przekształca się w wspominaną wcześniej jadalnię. Tutaj na podłodze mamy jasne, beżowe panele, zaś na ścianach króluje również beż, choć można ten kolor określić jako jasny, ciepły brąz. Przejawia się on w postaci farby na chropowatych ścianach.  Jest tutaj duży, prostokątny stół wykonany z ciemnego dębu. Nakryty bladopomarańczowym obrusem, z masą rzeźbień na nogach, ma zawsze na środku ustawiony szklany wazon z świeżymi kwiatami, w kolorach bieli, beżu i pomarańczu. Przy nim znajduje się aż  osiem miejsc do siedzenia, czyli osiem krzeseł do kompletu stołu, z bladopomarańczowymi, gładkimi obiciami. W pokoju też znajduje się  niewielka półka z bibelotami, a na podłodze stoi sześć czy siedem donic z roślinami domowymi. Na zewnętrznej ścianie pomieszczenia znajdują się dwa dość spore, ciągnące się od podłogi do sufitu okna. Dla bezpieczeństwa, podobnie jak to jest zrobione w korytarzu, na wysokości pasa zamontowana jest stalowa barierka. Można przez szybę wyglądać na centrum miasta.
Właściwie, nie ma co więcej mówić o tym pomieszczeniu, dlatego kierujemy się do wyjścia i wracamy z powrotem na korytarz. Idziemy dalej. Następne drzwi, jakie napotykamy, są równoczesne z kolejnym zakrętem korytarza - korytarz zakręca w lewo, a my mamy następne drzwi przed nosem. Szare, identyczne, jak te w kuchni.
Prowadzą one do łazienki. Wyłożona w całości błękitnymi kafelkami w łagodne fale, w kształcie grubej i odwróconej litery L. Po wejściu, po lewej stronie znajduje się ciąg szafek w kolorze białym, a pomiędzy nimi, po środku, umywalka. Nad tym zajmujące całą ścianę lustro. Zaś udając się w prawą stronę, wchodzimy wgłąb pomieszczenia. Przechodzimy kawałek, gdzie są tylko zawieszone na ścianie półki z zapachowymi świeczkami i jakąś małą roślinką w doniczce, i już po chwili łazienka rozszerza się w prawo.  Tam, w rogu stoi spory prysznic, który jest właściwie tylko kabiną i luksusową  dyszą z różnymi bajerami. Nie ma brodzika. W drugim rogu, dalej, stoi ładnie schowana za półścianką (na której są następne dwie roślinki w doniczkach) toaleta. Za to na środku pomieszczenia, niezamurowana wanna w kolorze białym. Dość ładna i elegancka, z posrebrzanymi kurkami, nieprzeciętnej wielkości. Przed nią mamy położony na podłodze ładny, puchaty, okrągły i biały dywanik, coby nóżki nie zmarzły. Na lewo, w ostatnim rogu pomieszczenia znajdują się białe drzwi, aczkolwiek te drzwi nie posiadają zamka.  Tuż obok nich zawieszony jeszcze na ścianie jest biały grzejnik utworzony z rurek, na którym zazwyczaj wisi kilka błękitnych i białych ręczników. Na suficie znajdują się dwie lampy przesłonięte osłonami w kształcie półkul, z białego, przydymionego szkła.
Przez te drzwi dostajemy się do garderoby, wąskiego pomieszczenia, jednak długości łazienki. Są tutaj szafki, szuflady, komody i szafy, wszystkie ładnie poustawiane pod ścianami, a także stojące w kącie żelazko i deska do prasowania. Ścian praktycznie nie widać, ponieważ na jedynej wolnej od mebli ścianie - na prawo od wejścia - są zawieszone dwa duże lustra. A dodatkowo jeszcze jedno, takie dwustronne i ruchome, w ramie z ciemnego drewna, stoi w kącie, tuż obok deski i żelazka. Wszystkie meble są w kolorze rudawym, zaś na podłodze mamy jednolitą wykładzinę w dość bladym odcieniu beżu. Światło to oświetlenie ledowe, przydatne w takim pomieszczeniu.
Wracamy na korytarz i idziemy dalej. Po skręceniu w lewo, pierwsze następne wejście, jakie napotykamy, to kolejne, szare drzwi po lewej stronie korytarza.
Wchodzimy przez nie do biblioteki. Jest tutaj wyjątkowo cicho, wzdłuż ścian, a także na środku pomieszczenia porozstawiane są regały z książkami. Na podłodze pod bladobrązowym dywanem mamy jasne panele. Ściany są pomalowane w kolor podbiegający pod brąz, jednak będący wyjątkowo jasnym. Pomiędzy książkami na regałach stoi parę roślinek w doniczkach, można je znaleźć też w nieco większej wersji na podłodze czy na szczycie regałów. W tym pomieszczeniu znajduje się parę foteli i wygodnych siedzisk, rozmieszczonych w różnych, strategicznych miejscach. Samych książek w obecnej chwili nie ma zbyt wiele, jednak zbiór z całą pewnością będzie rósł. W głębi pomieszczenia znajduje się ustawione pośrodku eleganckie biurko z szufladami, wykonane z przeciętnej jasności drewna. Przystawione jest do niego równie eleganckie, dopasowane do kompletu krzesło z beżowym obiciem. Owe biurko służy do pracy właścicielowi - w szufladach kryją się różne, tajemnicze papiery, zaś na samym biurku ustawiono wiecznie włączonego laptopa. Na ścianach biblioteki znajduje się kilka dużych obrazów utrzymanych w odcieniach sepii. Zostały zakupione w różnych częściach świata, dlatego przedstawiają malarstwo z różnych kultur, stylów i epok. Światło tutaj to cztery czy pięć żyrandoli, misternie zdobionych i pozłacanych, dających odpowiednio duże natężenie jasności, by móc w spokoju czytać, ale i jednocześnie by nie raziło zbytnio po oczach.
Po wyjściu z biblioteki, zaledwie dwa kroki dalej napotykamy kolejne przejście. Tym razem jest ono inne, niż wszelkie inne drzwi w całym mieszkaniu - są to drzwi w stylu starojapońskim, przesuwane, wykonane z ciemnego drewna i bladego, beżowego papieru. Owe delikatne drzwi wiodą wprost do nastrojowej sypialni.
W tym pomieszczeniu postawiono na minimalizm. I kolor zgaszonej czerwieni. W sypialni nie ma żadnych okien, co dodatkowo podkreśla nastrój. Nie ma też żadnych roślin, które występują poza tym miejscem wszędzie. Jedyną formą ozdoby są udrapowane na bordowych ścianach niby szale, w kolorze ciemnobrązowym oraz purpurowym. Na podłodze znajdują się wykonane z ciemnego, niemal czarnego drewna panele. Na owych panelach, pod ścianami pokoju w rozsądnych odstępach ustawiono kwadratowe półmiski, a na nich - niskie, grube, czerwone, purpurowe i brązowe świece. Poza nimi jedynym źródłem światła mogą być dwie lampki nocne, ustawione na niziutkich stoliczkach z małą szafką, służącymi jako etażerki. Oczywiście te meble wykonane są z ciemnego drewna, niemal zlewają się z podłogą. Stoją po obu stronach dużego, dwuosobowego łóżka. Łóżko jest wyjątkowo niskie, zdaje się być wyłącznie materacem na podłodze, jednak bez wątpienia jest to pełnowymiarowy mebel. Pościel na nim jest satynowa oraz w kolorze ciemnej purpury.
Sypialnia jest dosyć przestronna, jednak nie ma tu wielu rzeczy. Do pełnego i szczerego opisu należy jednak jeszcze dodać puchaty i gruby dywan, znajdujący się pod łóżkiem i wtapiający się w kolor podłogi. I oto mamy - minimalistyczna, acz nastrojowa sypialnia.
Ostatnim, ważnym a jeszcze nie opisanym pomieszczeniem jest salon - drzwi do niego znajdują się na końcu korytarza, po lewej stronie.
Wchodzimy przez kolejne szare drzwi i widzimy. Co widzimy? Po lewej regały z bibelotami i różnymi średnio przydatnymi rzeczami, które ciągną się aż do sufitu. Wykonane są z białego drewna. Zajmują niemal całą ścianę - mniej więcej w połowie ten ciąg przerywa zawieszony na niej telewizor plazmowy, pod którym znajduje się ni to szafka, ni to półka, również wykonana z białego drewna. Stoi tam odtwarzacz DVD i BlueRay, dekoder z telewizją satelitarną. Dalej półki ciągną się z powrotem, tym razem wypełnione po brzegi filmami i muzyką. Na samym końcu, w rogu pomieszczenia znajduje się wieża stereo z imponującymi głośnikami. Naprzeciwko telewizora stoi elegancka ława na chudych, rzeźbionych nogach. Dopasowany jest do niej fioletowy wypoczynek w postaci równie eleganckich i wymuskanych dwóch foteli oraz kanapy. Na kanapie jest kilka poduszek w kolorach białym i niebieskim. Zaś na ławie stoi doniczka z kolejnym kwiatkiem wiecznie zielonym, których ponownie jest tu pełno - a to na regale, a to na półce z DVD, a to na podłodze. Oprócz tego w salonie znajduje się pewna zaskakująca rzecz - instrument muzyczny, harfa. Stoi nieco smutna w kącie, pozostawiona tutaj przez poprzedniego właściciela i właściwie tylko służy za elegancką ozdobę. Mamy też tu nieco mniejszą wersję barku z jadalni, ustawioną nieopodal sprzętu grającego. Tym razem w kolorze białym, by być dopasowanym do pomieszczenia. Tutaj nawet panele na podłodze są białe, tapeta na ścianach jest głównie biała z fioletowo-niebieskimi zawijasami, a tu i ówdzie znajdują się okrągłe, puszyste (jak wszędzie) dywany w trzech dominujących tu kolorach- biały, fioletowy, niebieski. W salonie na zewnętrznej ścianie znajdują się dwa duże okna - każde w rogu pomieszczenia, ciągnące się od sufitu do podłogi - oraz jedno mniejsze, przerobione na eleganckie siedzisko w kolorze... no zgadliście, fioletowym oraz niebieskim. Drewniane elementy siedziska oczywiście są białe. W tym pokoju nie ma za wielu mebli, salon jest przestronny, co dodaje mu charakteru. I właściwie to by było na tyle w tym opisie, ale...
Zapomnieliśmy, właśnie! W momencie, w którym wysiadamy z windy, korytarz się rozgałęzia. W tej drugiej odnodze, którą ominęliśmy, nie ma żadnych drzwi, aczkolwiek są schody - kręcone, prowadzące na górę. Wychodzą one na dach budynku, w całości przynależny do mieszkania i należący do jego właściciela. A co mamy interesującego na dachu? Ano na początku trzeba wspomnieć, że wychodząc po schodach, znajdujemy się pod szkłem. Dosłownie. Ponieważ poprzedni właściciel urządził sobie tutaj szklarnię - całkiem sporą i jak dotychczas, zadbaną, z masą kwiatów, kwiateczków i innych roślin. Nawieziona została tutaj ziemia, całkiem sporo, jednak wiele roślin znajduje się również w donicach i doniczkach. Wydeptaną ścieżką można wydostać się na zewnątrz, ponieważ ta inwestycja na szczęście nie zajmuje całej powierzchni dachu. Jest tu również spory, ekskluzywny i z automatycznie nasuwanym dachem.... basen. Oraz jacuzzi w komplecie. Oprócz tego są tutaj ustawione meble ogrodowe, jest też wybudowana szopa na narzędzia do szklarni i różne rzeczy. Wiele miejsca, by urządzić tutaj ekskluzywne przyjęcie, lub przyjacielskiego grilla. Ustawiona jest też huśtawka-kanapa. Pełen serwis.