Przez dosłownie chwilę jego serce zamarło. Wampiry są jednak przerażające, szczególnie gdy taki stoi przed Tobą, a i dokładnie go nie widzisz. Dostrzegasz jedynie tę bladość, jeszcze czerwone oczy i zawał murowany. Pomachał ręką, tak jakby jego zachowanie w ogóle go nie zgorszyło, ani nie sprowadziło myśli na inne tory.
-Nie zachowywałeś się karygodnie. Po prostu mnie... zaskoczyłeś. Nie spodziewałem się...- potarł ręka kark, prawie czuł na nim jego buziaka. - Nie przejmuj się tym... moje mieszkanie jest teraz w remoncie, więc mieszkam u babci... jednak nie chce jeszcze wracać.
Jego babka była oschłą kobietą, która z pewnością nie wpuściłaby do swojego domu kogoś z takim wyglądem jak wampir. Za bardzo się wyróżniał, nawet ta ślepa smoczyca by to zauważyła. Uniósł wzrok zaskoczony tym co mówił.
-Co Ty tak nagle mnie przepraszasz... jakie znowu mydlenie oczu? Zgodziłem się, żebyś napił się mojej krwi czyż nie? Więc dlaczego twierdzisz, ze twoje pragnienie to głupoty?!

-W Twojej epoce...
Nagle zapragnął dowiedzieć się o nim więcej. Był przecież wampirem, a te z pewnością długo żyją. Mógł wiedzieć dużo rzeczy o świecie i... no musiał być bardzo wykształcony. Do tego pewnie urodził się w jakiejś bogatej rodzinie i był dziedzicem. Zapewne był bardzo cenionym człowiekiem, którego wychowywano ze starannością. Bogaci... w jakimś sensie byli podobni do siebie. Może nie z wyglądu czy charakteru, ale z pewnością wychowano ich w podobny sposób. Przez chwilę zastanawiał się czy dobrze by zrobił jadąc z nim do jego włości. Czy to nie będzie głupie udanie się gdzieś z obcym "człowiekiem". Nutty sprawdzał wszystkie za i przeciw, aż w końcu jedno z nich wygrało. Kiwnął zamaszyście głową. Niech smoczyca sobie na niego poczeka, raz na jakiś czas może się pomartwić o wnuka.
-Dobrze, możemy udać się do Ciebie, ale... trzymam Cie za słowo. Nie zrobisz nic na co Ci nie pozwolę. Znowu przesadzasz, nie jestem taki miły na jakiego wyglądam. Mówiłem, że wygląd nie zawsze idzie z charakterem, prawda?
Był zaskoczony tonem jego głosu. Sądził raczej iż wampiry nie posiadają uczuć, tak więc jak mógłby się troszczyć o kogoś pokroju Nathana. Może i wyglądał na dzieciaka, który nie poradzi sobie z większością przeszkód, ale znów chłopak nie był taki słaby. Uniósł delikatnie brwi do góry przy okazji krzyżując ręce na klatce.
-Z tym całym kosztowaniem mnie... to się jeszcze zastanowię. Jednak wizja siedzenia przed kominkiem jest jak najbardziej pociągająca. Między nami... nie boję się pająków.
Uśmiechnął się nieco złośliwiej niż zamierzał. Nie wiedział jak to być "ukąszonym" przez wampira, bo i skąd miałby to wiedzieć. Filmy pewnie nawet w jednej piątej nie mówiły prawdy o ich naturze. Był też ciekawy tego doświadczenia, miał jednak nadzieję, że nie będzie to bolało.

Przytaknął zamaszyście głową. Z pewnością takie słowa nie pasowały do tak ubranej osoby. Gdyby nie dowiedział się, że chłopak jest wampirem uznałby to za żart. Pozwolił się prowadzić, jakoś nie miał ochoty udawać niedostępnego bogatego paniczyka. W ciemności nic nie widział i ucieszył się, że jest prowadzony przez kogoś kto ma o wiele lepszy wzrok od niego.
Był mile zaskoczony wyglądem auta. Wsiadł do niego z ochotą, był przecież przyzwyczajony do luksusów. Gdy tak spojrzał na jego uśmieszek przeraził się.
-Nie masz prawka?!
Szybko złapał za pasy i się nimi zapiął. Trzymał się kurczowo za fotel, ale zaraz się rozluźnił. Mimo tego, że chłopak nie miał prawka jeździł naprawdę płynnie. Nie musiał się więc martwić o życie. Z uśmiechem patrzył na mijane budynki. Och, proszę was... wampir w apartamencie. Nutty spodziewał się wszystkiego prócz tego. Zmarszczył nieco brwi wchodząc do windy. Naprawdę liczył na jakiś zamek czy coś w tym stylu.
-Pieczary...?-zerknął na wampira, na jego twarzy wymalowały się wątpliwości. -Nie masz jakiegoś starego, wielkiego domu za miastem czy coś?

-Też... racja.
Czyli jednak jakieś informacje, które były zawierane w książkach były prawdą. Choćby to, że nie mają odbicia w lustrze, czy też nie widać ich na zdjęciach. Nutty był coraz bardziej zainteresowany swoim nowym znajomy. Choć dopiero teraz zauważył,  że dalej nie wie z kim tak naprawdę ma do czynienia. Wampir, wampirem, lecz jak on się nazywał? Stał po środku windy, on w sumie uwielbiał swoje odbicie. Nie był jakimś narcyzem czy coś, ale lubił swój wygląd. Przez chwilkę patrzył się w lustro, ale potem znów jego spojrzenie padło na chłopaka.
-I od czasu do czasu wpadasz sobie do Japonii bo nudzi ci się w warowni... Ciekawie spędzasz wolny czas. -Zaśmiał się pod nosem. -Ha! Czyli to prawda, że słońce was rani, a co z czosnkiem i srebrem... a woda święcona i... i krzyżami?
Jego oczy rozbłysły szczęściem. Należał do osób bardzo ciekawskich. A spotkać kogoś tak interesującego było rzadkością
-O kurczę... serio mnie zabierzesz? Z wielką przyjemnością!
Zwiedzać świat też jest fajnie, prócz Francji i Japonii nie zwiedził innych krajów. Był niedokształcony w tej dziedzinie. Oczywiście wiedział co gdzie się znajduje, ale żeby tam być. Nigdy. Ruszył za nim rozglądając się z zaciekawieniem. Wydawało mu się, że ten wystrój pasował do niego. Niby panowała ciemność w tym pomieszczeniu, ale świece nadawały temu miejscu jakiegoś uroku. Patrzył na chłopaka i staruszkę, a gdy ta się oddaliła podbiegł do niego.
-W jakim języku do niej mówiłeś?

-Jesz też normalne pożywienie... Twój ojciec był Japończykiem... więc zostałeś zmieniony w wampira, czy to może mit, że wampiry nie mogą mieć dzieci?
Sam w jednej drugiej z pochodzenia był Francuzem, ale jakoś nie widziało mu się odwiedzanie rodziny w Paryżu. Żyli swoim życiem, a on swoim, o ile babka nie wpakowywała w nie buciorów. No i żyło mu się całkiem prosto. Nigdy też nie wracał do wspomnień sprzed przyjazdu do babki. Nie lubił wspominać o tym jak zbankrutowali i musieli żyć na łasce matki ojca. Była straszną kobietą, od zawsze Nutty mówił o niej "smoczyca". Nikt by się nie zdziwił, gdyby zaczęła zionąć ogniem.
-Słońce-wiek, srebro ci nie szkodzi, jesz czosnek... Bleh... Nie lubię czosnku. To ty bardziej człowiek jak wampir. Jedyne co w tobie wampirze... co ja zauważyłem to pociąg do krwi. No i może... wiek, wyglądasz za młodo jak na osobę, która z pewnością dużo przeżyła.
Poczuł mrowienie w ramieniu, które dotknął. Spojrzał najpierw do góry, a potem w dół, gdy już usiadł.  W blasku ognia był naprawdę przystojny, Nutty przełknął głośno ślinę. Od dawien dawna nie trafił na kogoś o takiej urodzie. Podrywali go ludzie dość przeciętni, a on takich nie lubił. Musieli mieć w sobie coś co przyciągało jego uwagę. A on miał to coś. Może to nie była uroda, a jej mu nie brakowało, ale nutka tajemniczości, którą Francuz zauważył. Nathan nie miał zamiaru tak stać, a że siedzenie w jakiejś odległości od niego mu nie pasowało, tak więc wsunął się na jego kolana okrakiem. Uśmiechnął się delikatnie słuchając kolejnych słów chłopaka. Miała trzy latka... teraz wyglądała na dobrze po dziewięćdziesiątce... Ileż on musiał mieć lat, skoro już prawie przeżył dziewczynkę, którą znalazł w tak młodym wieku. Coraz bardziej pasjonował Nutty'ego. Oparł jedną dłoń na ramieniu wampira.
-Może i mnie powinieneś nauczyć kilku słów.

Zastygł w bezruchu. Więc to tak... Może nie wyglądał na taką osobę, ale czytał wiele książek. Szczególnie tych o wampirach, Dracula i te sprawy. Coraz to ciekawszych rzeczy się dowiadywał, nie tyle co o jego rasie, ale również i o nim. Przecież nie mógł wprost zapytać o trapiące go rzeczy. Nie był aż tak bezczelny, o dziwo kogoś innego z pewnością zadręczałby dziwnymi pytaniami. Jego nie chciał irytować.
Oczywiście Japonia to wspaniały kraj, a Nutty zakochał się w nim jak tylko przyjechali do babki. Uwielbiał tradycje panujące tutaj i kuchnie. O tak, a Martha choć z pochodzenia była Francuzką gotowała wspaniałe japońskie potrawy. I jak tu nie kochać takich smakołyków.
-To byłeś starszy niż ja teraz jestem. O.. och.
W jakiś niewytłumaczalny sposób zrobiło mu się przykro i trochę głupio. Ten mężczyzna miał dzieci i żonę, a teraz jakiś nielat usiadł mu na kolanach. Czy te lata, które przeżył aż tak go zmieniły. Zerknął na jego kły, nie przeraziły go. Były... interesujące. Mimowolnie przesunął językiem po zębach, jego kiełki były niczym w porównaniu z tymi. Uśmiechnął się do niego delikatnie nie mogąc oderwać spojrzenia od jego oczu, to było takie hipnotyzujące...
-Hag...- zmrużył nieco oczy, wyginając buzię we wszystkie strony. -Hagssadhe...Hagssadhe.
Wypiął dumnie pierś, gdy w końcu udało mu się to wymówić. Miał tylko nadzieję, że zrobił to poprawnie. Przechylił delikatnie głowę, gdy poczuł we włosach jego palce. Chciał być jak najbliżej tej dłoni. Biodro zaś zaczęło mu mrowić pod dotykiem wampira. Uśmiechnął się błogo.
-Hagssadhe... i co to znaczy?

-Rozumiem, że już miałbym żonę i przynajmniej jedno dziecko... straszne te Twoje czasy.
Aż się wzdrygnął na samą myśl. Cieszył się, że jeszcze rodzice nie wpadli na pomysł znalezienia mu małżonki. Nie zniósłby czegoś takiego, a powiedzieć im o byciu gejem też nie wchodziło w grę.  Pokręcił zamaszyście głową.
-To wcale nie jest dziwne, walczyłeś za swój kraj i za bliskich, których kochałeś. Dlatego to nie jest dziwne, że walczyłbyś za to nawet jeśli wiedziałbyś, że umrzesz.
Ostrożnie dotknął bliznę, tak jakby miała go jeszcze boleć. Kiedy mu ją zadano z pewnością była to bolesna rana. Powoli przesuwał opuszkami palców po śladzie. Uniósł w końcu wzrok spoglądając mu w oczy. Ileż on musiał przeżyć w tym swoim życiu.
Nie należał do osób uprzedzonych. Wierzył w rzeczy, w które chciał wierzyć. A jemu naprawdę chciał zaufać. W końcu pierwszy raz spotkał tak ciekawą osobę, która o dziwo jest wampirem. I dlaczego niby miałby przed nim uciekać. Nie zrobił mu żadnej krzywdy... jeszcze, no ale chyba ukłucie kłami nie boli... no i wypijanie krwi chyba też nie boli.
-Nazwa twojego gatunku... A są jakieś inne nazwy wampirów, wiesz nazwy hierarchiczne? O, czy mógłbyś mnie jeszcze czegoś nauczyć. Czego takiego jak "je veux que vous"?
Oblizał nieznacznie spierzchnięte wargi, po czym rozciągnął je w szerokim uśmiechu.

-Aktualnie jestem z majętnej rodzinki... jednak z moim szczęściem w Twoich czasach urodziłbym się jako pasterz, albo rolnik... Więc idąc tym tropem na pewno już byłbym ojcem...
Westchnął. Nie wyobrażał siebie w tym wieku opiekującego się dzieckiem. W ogóle nie mógł sobie wyobrazić siebie z jakąś kobietą. Odkąd pamiętał wolał mężczyzn. Zadrżał pod jego dłońmi, a na kolejne słowa tylko przytaknął. Pamiętał zajęcia z historii sztuki. Renesans. Włochy. Teraz na pewno są piękne, wtedy musiały być jeszcze lepsze.
Nie potrafiłby go dotknąć w inny sposób, mimo iż był wampirem Nutty'emu wydawał się bardzo kruchy. Mocniej by go dotknął, a on pękłby na milion kawałeczków. Nie chciał tego. Patrzył z radością na jego uśmiech. Był piękny, tak samo jak posiadacz tego uśmiechu. Ciekawe jakby to było być wampirem. Przeżyć wszystkich znajomych, przeżyć swoją służbę, wszystkich... Okropieństwo.
-Starszyzna... najstarsze wampiry, nowonarodzeni to pewnie Ci, którzy dopiero zostali zamienieni... a hagssadhe? spojrzał na niego pytającym wzrokiem.
Chwilkę się zastanawiał jakich słów chciałby się nauczyć.
-Po pierwsze Twoje imię, potem już zwykłe słówka takie jak pragnę Cię, chodźmy gdzieś gdzie jest wygodniej. - oparł się czołem o jego ramię. -Najlepiej by było gdybyś nauczył mnie porozumiewać się w tym języku...