- W takim razie chodź - zrobiłem zachęcający gest ręką. - Ja nie noszę kasku, ale jak ty poczujesz się bezpieczniej z tym, to mogę ci przynieść od siebie z domu - powiedziałem, kierując się do wyjścia. Nie mogłem się doczekać zaprezentowania mojej chromowanej miłości. Uśmiechnąłem się znowu, jak małe dziecko.

Wyszedłem pierwszy, i rzucając szybkie spojrzenie na obie strony korytarza, nie przejąłem się zamkniętymi drzwiami i wskoczyłem do mieszkania. Tam wyciągnąłem z szafki w przedpokoju mój stary kask, który nosiłem, gdy jeszcze uczyłem się jeździć. Był on przeciętny, szary, i powinien na Lena pasować. Wyskoczyłem na korytarz i skierowałem się w stronę windy. Gdy byłem już przy dźwigu, wcisnąłem guzik przywoływania tejże maszyny i obejrzałem się na blondynka.
- Chodź.

Dźwig w końcu nadjechał, więc się do niego władowaliśmy. Wcisnąłem guzik zjazdu na parter i oparłem się o ścianę windy. Podczas jazdy milczałem, chciałem już się znaleźć na parkingu. W końcu dojechaliśmy na poziom zero i wyszliśmy. Przyspieszyłem kroku, wychodząc z budynku i niemal biegnąc na parking. W końcu stanąłem przed moim motorem.
(taki, tylko, że cały srebrny, bo chromowany :O)

- Dzięki. Suzuki bandit, podrasowywany na moje osobiste zamówienie - wypaliłem, nawet nie kontrolując tego. Nie chciałem się przechwalać, ani nic, ale po prostu tak uwielbiałem motor, że chciałem wszystkich dookoła o tym informować. Powstrzymałem się od uwag, co i w jaki sposób zostało zmodyfikowane*, bo pewnie Len i tak nie znał motorniczego żargonu. Odpiąłem łańcuch, którym maszyna była przymocowana do pobliskiego słupa (No niby "kto okradnie złodzieja?" ale przezorny zawsze ubezpieczony) i schowałem go do bagażnika pod siedziskiem motoru. Odblokowałem też stójkę, na której stał motor i wsiadłem na niego. Spojrzałem na blondynka i zachęcająco poklepałem siedzisko za sobą.

//* - bo userka nie ma pojęcia, co mogłoby być podrasowane a nie chce jej się zapoznać z tematem XDDD... *leń*

Ruszyłem, odpalając maszynę i od razu przyspieszając. Len prosił o nie przeginanie, jednak nie wiedział, z jaką prędkością jeździłem sam. Dlatego ustosunkowałem się do prośby blondynka i rozwinąłem tylko połowę szybkości motoru. Oczywiście nawet ta połowa była już grubo poza granicami prawa, jednak nie mogło się nic stać - po wielu eksperymentach na podstawie prób i błędów nauczyłem się łączyć zwykłą jazdę i zaklęcia poznane z książek matki. Dlatego mogłem rozwijać takie szybkości i nie martwić się, że w coś uderzę, czy, że maszyna się przewróci. Było to w stu procentach bezpieczne, choć na takie nie wyglądało.
Wyjechaliśmy z parkingu z świstem. Mój suzuki był wyciszany, przez co jego silnik nie tarabanił tak mocno, jak wszystkie te harleye i inne.  Włączyłem się do ruchu ulicznego, zgrabnie wymijając wszystkie pojazdy. Próbowałem nawet uważać na czerwone światła, ze względu na Lena, jednak nie miałem czegoś takiego w naturze, i nawet nie rejestrując tego świadomością, przemykałem na czerwonych, żółtych i zielonych światłach, po prostu instynktownie wymijając inne pojazdy.
- W godzinę na tym to można na drugi koniec świata dotrzeć! - krzyknąłem do jasnowłosego, obracając lekko głowę.

Zaśmiałem się, ale mój śmiech gdzieś uciekł w tej prędkości. Uwielbiałem tę szybkość i fakt, że wtedy można było poczuć się tak lekkim i wolnym. Nawet lewitacja to nie to samo, co mknięcie po ziemi z tak zawrotną prędkością. Kochałem to i ciekawiło mnie, czy Lenowi także się to spodoba, choć ręki nie dałbym uciąć. W sumie wydawał się za spokojny na takie szaleństwa, ale nigdy nie wiadomo, czyż nie?
Nieco też się zdziwiłem, gdy Len wczepił się mocno w moje ubrania. W sumie to wiedziałem, że tak było bezpieczniej, ale jednocześnie ten uścisk wydał mi się taki ciepły, a nawet ufny... Ale to zapewne tylko moja nadinterpretacja wydarzeń.
Z nieco zachrypniętym okrzykiem zakręciłem ostro, przechylając mocno maszynę na bok. Wjechałem na drogę wylotową z miasta, chcąc trochę się popisać na pustych drogach poza miastem. Dziesięć razy jeszcze zdążymy wrócić, zanim to jego ciasto będzie gotowe.

Czułem, jak Len przyciska się do mnie bardziej, co byłoby zaskakująco miłe, gdyby nie fakt, że był to czysty odruch powodowany instynktem, dążeniem do bezpieczeństwa. Nie wadziło mi to zbytnio, choć sprawiało, że jazda była nieco inna, miała inny charakter. Było to dla mnie coś nowego, świadomość, że jestem za niego odpowiedzialny.
Gdy wyjechaliśmy z furkotem za granicę miasta, na prostą, gładką autostradę, mimo wszystko nie najpopularniejszą, toteż przestronną, Len jeszcze bardziej się przysunął, kładąc się mi na plecach. Przeszedł mnie dziwny dreszcz nieznanego pochodzenia. Lekko uniosłem się znad siedzenia i wytężyłem wzrok, patrząc przed siebie, aż na linię horyzontu - ponieważ droga była idealnie prosta i równa, bez żadnych wzniesień czy opadków.

- Co powiesz na trochę szaleństwa?! - krzyknąłem, by na pewno mnie usłyszał. Zaschnęło mi trochę w gardle, jak zawsze podczas jazdy, jednak nie przejmowałem się tym zbytnio.