- No dobrze, dobrze. Wierzę ci.
Zaśmiał się cicho, po czym zamilkł, ponieważ siedząca koło nich starsza pani zaczęła się powoli burzyć, że "w operze nie powinno się rozmawiać" i takie tam. Nic dziwnego, że chłopak był rozgadany. Przez tak długi czas nie widział ukochanego, więc to oczywiste, że miał mu tyle do powiedzenia! Jednak, póki są w miejscu kultury, postanowił uszanować wolę staruszki. Tak więc przeprosił grzecznie, po czym zamilkł. W tym również nie było nic dziwnego. W końcu ktoś taki jak Kou z natury jest miły dla wszystkich.
Kiedy scena zaczęła wypełniać się aktorami, od razu rozpoznał sztukę. Była to jedna z jego ulubionych: "Eurazja". W sumie zaliczała się bardziej do baletów, niż opery. Partie taneczne znacząco zdominowały te śpiewane. Jednak, mimo tego, przedstawienie cieszy się popularnością w całym kraju, a także poza nim. Na scenie pojawiło się mnóstwo kobiet w kolorowych kapeluszach, a zaraz po nich wyszli mężczyżni w spodniach (i tylko spodniach xD), którzy w rytm muzyki sypali czymś w rodzaju piasku oraz uderzali rytmicznie w drewniane skrzynki. Tak czy siak, sztuka była bardzo nowoczesna, ale czego innego mieli się spodziewać po samej stolicy?!
Kou siedział zapatrzony na swoim fotelu, kiedy nagle poczuł głowę chłopaka na swoim ramieniu. Uśmiechnął się rozczulony, jednak nie zrobił nic, nie chcąc w żaden sposób niszczyć tej chwili.

Ostatnio edytowany przez Kou Yukina (2013-09-09 21:23:51)

Od czasu do czasu zerkał w stronę Kisy, obserwując jego reakcje. Oczywiście od razu zauważył jego zainteresowanie męską częścią aktorów. Uśmiechnął się delikatnie pod nosem. Jak on o dobrze znał! Doskonale zdawał sobie sprawę z tego o czym jest sztuka i jakie kostiumy (lub nie) będzie nosić obsada. Tak czy siak przewidział zachowanie swojego ukochanego co do najdrobniejszego szczegółu. Czy był zły? Oczywiście, że nie! Wiedział, że Kisa nie zastąpiłby go nikim innym. Poza tym to tylko aktorzy na scenie, więc czego tu się bać? Wierzył, że chłopak jest w nim zakochany, dlatego też był całkowicie spokojny. Nawet biorąc pod uwagę fakt, że wiedział co tamten wyprawiał w przeszłości.
Tak więc sztuka trwała w najlepsze, a Yukina, całkowicie rozluźniony, pochłaniał każdy jej najdrobniejszy element. Kochał operę, kochał taniec i kochał swojego chłopaka. Jeśli by zebrać to wszystko w całość, wychodzi wieczór idealny - taki jak teraz. A po wieczorze nastanie noc, jednak ta część historii chyba nie odbędzie się w operze.
Chłopak siedział zapatrzony w każdy ruch aktorów, z lekkim, może nieco tajemniczym, uśmieszkiem na ustach. Tymczasem spektakl powoli zmierzał ku końcowi. Na scenę powychodziły aktorki, które śpiewając, zaczęły układać na scenie pędy wysokiej trawy. Była oczywiście sztuczna, umieszczana na specjalnych podstawkach - dzięki czemu stała. Tak czy siak efekt dawała oszałamiający.

Kiedy światła zaczęły powoli oświetlać pierwsze rzędy publiczności, Yukina wstał, obdarowując artystów owacjami na stojąco. Oklaski zdawały się nie mieć końca, kurtyna kilka razu opadała i podnosiła się w górę, a uśmiechnięci aktorzy machali żwawo do swoich widzów. W tym całym zamieszaniu Kou jednak nie przegapił jednego z najważniejszych momentów swojego życia. Ukradkowy pocałunek Kisy był jednym z najsłodszych, jakie miał okazje zasmakować w swoim życiu. Chłopak uśmiechnął się ciepło, tak jak tylko on potrafił. Był szczęśliwy. Chociaż ich spotkania odbywały się naprawdę rzadko, czekanie na nie dodatkowo podsycało ich zażyłość.
Czas mijał, owacje wkrótce ucichły, a znaczna część publiki zaczęła kierować się do wyjść. Na widowni oprócz ich dwóch, zostały jeszcze tylko te osoby, które dodatkowo zakupiły sobie spotkanie z artystami. Yukina chwycił Kisę za rękę i powoli wyprowadził go z sali. Na zwrot kurtek nie czekali już tak długo, jak przy ich oddawaniu. Kou wręczył numerek szatniarce i odebrał ubrania.
- To co teraz?
Zapytał, oddając swojemu chłopakowi jego kurtkę.
- Masz ochotę przyjść do mnie na noc?
Przerwał zapinanie guzików swojego płaszcza, pragnąc zaobserwować reakcję swojego chłopaka. Doskonale wiedział czego ten oczekiwał. Z racji tego, że ich randki zdarzały się dość rzadko, za każdym razem kończyły się tak samo. Yukinie to nie przeszkadzało, cieszył się, kiedy sprawiał przyjemność swojemu ukochanemu i tak samo jak on, skrycie oczekiwał tych spotkań i tych nocy.