Wracał właśnie z próby jednego z cyrkowych występów. Niestety nie wyszedł z tego bez szwanku, ponieważ zapomniał nasmarować dłoni talkiem i podczas wykonywania salta na trapezie owy trapez wyślizgnął mu się z rąk. Co prawda spadł na siatkę zabezpieczającą, ale jakimś nieszczęśliwym trafem wylądował niekorzystnie dla swojej prawej nogi. Dlatego teraz kuśtykał.
Szedł sam, ponieważ wszyscy z trupy cyrkowej wracali główną ulicą, a on nie chciał pokazywać światu swojego zawodu. I pewnie też jest to przyczyną chodzenia w takie uliczki jak ta.
Był na tyle skupiony na kuśtykaniu, że nie zauważył mężczyzny, który najwidoczniej poszedł zapalić. Ostatecznie na niego wpadł.
- Oj... przepraszam, pana.
Powiedział i spojrzał na niego, gdy już odzyskał równowagę. Chłopak miał bardzo ciekawe oczy.. Za to wokół oczu Toriego widoczne były małe, czarne gwiazdki - fragment cyrkowego makijażu, którego nie chciało mu się zmywać.

Zrobiło mu się głupio, kiedy patrzył jak wyciąga kolejnego papierosa. Czemu to zawsze on musiał wpadać w takie niezręczne sytuacje? Cóż... taki widocznie los. Chciał jeszcze raz przeprosić, ale wtedy zapewne zostałby wzięty za typ małego chłopca, który wszystkim za bardzo się przejmuje. A tego wolał raczej uniknąć. Dlatego też stał i nic nie odpowiadał, dopóki nieznajomy pierwszy się nie odezwał.
- Dziękuję.
Mruknął cicho pod nosem, nadal nieco speszony zaistniałą sytuacją. Jednak ponieważ noga naprawdę nie dawała mu spokoju, stale o sobie przypominając, postanowił skorzystać z zaoferowanej pomocy i wszedł do budynku.
Dopiero gdy był w środku, zdał sobie sprawę z tego, że nie zdążył zmyć części cyrkowego makijażu. Chciał go gorączkowo zetrzeć rękawem od bluzy, jednak miał świadomość tego, że wtedy jego buźka wyglądałaby jak twarz kominiarza. Dlatego zostawił gwiazdki w spokoju, mając cichą nadzieję, że chłopak ich po prostu nie zauważy.

Nieco go zdziwił fakt, że chłopak zamknąl drzwi na klucz. Cóż... może po prostu nie lubił gdy ludzie przychodzili przed otwarciem i przeszkadzali. Przynajmniej miał taką nadzieję, a że z natury był raczej naiwny, uwierzył we własne przypuszczenia dość szybko.
Kiedy tylko poczuł chłód lodu, bijący od ścierki, na samą myśl zrobiło mu się zimno. Tori należał do tych ciepłolubnych stworków. Jednak teraz nie pora na narzekanie, już za późno na odwrót. Na początku ogarnął go ból, spowodowany interwencją zimna, jednak za chwilę po tym poczuł ogromną ulgę.
- Tak....lepiej.
Odpwiedział, zerkając jak wyciąga coś spod lady. To chyba jakiś alkochol, jeśli się nie mylił.
- Dziękuję.
Dodał po krótkiej chwili.

Ostatnio edytowany przez Tośka (2013-06-03 22:28:56)

- Dziękuję, ale nie piję.
Grzecznie odmówił, zerkając kątem oka na butelkę.
Jakoś nieszczególnie ciągnęło go do alkoholu, a nawet wręcz przeciwnie - nie mógł pić. Dlaczego? A to dlatego, że dyrektor cyrku wyraźnie powiedział, że jeśli kiedykolwiek któryś z członków trupy przyjdzie na próbę, bądź też występ, w stanie nietrzeźwym, zwolni go bez chwili wahania. A ponieważ próby zazwyczaj organizowane były na ostatnią minutę, nigdy nie wiedział kiedy dokładnie miał się ich spodziewać. Z resztą.. wiedział co alkohol robi z ludźmi i nie chciał się o tym przekonywać na własnej skórze.
- Miałem wypadek. Potknąłem się na ulicy i źle stanąłem na nodze.
Skłamał.
Cóż... przecież nie powie, że spadł z trapezu i to niekoniecznie na cztery łapy, prawda?! Wtedy przecież wszystko by się wydało.

Cóż... każdy ma prawo podejmować własne decyzje. Nawet bez surowego zakazu dyrektora cyrku nie zamierzał pić alkoholu. Widział dużo przypadków, które pokazywały co się dzieje z ludźmi pod jego wpływem i patrząc na to wszystko, nie chciał skończyć tak samo. Pomimo, iż był bardzo ciekawy jak alkohol smakuje i jakie uczucia się odczuwa pod jego wpływem. Czy rzeczywiście jest tak fajnie, jak niektórzy opisują?
Tak więc skoro ten chłopak miał ochotę na picie alkoholu, Tori nie miał w tej sprawie nic do powiedzenia. Chce, to niech sobie pije.
- Szczególnie gdy jest się niezdarnym tak jak ja.
Odpowiedział, nie wychwytując dwuznaczności w jego słowach.
Może było to trochę dziwne... lekkoatleta jest niezdarą. Jednak tak faktycznie było. Na szczęście dzięki adrenalinie, wywołanej sporą publicznością i wyzwaniem, na arenie był profesjonalistą i podczas wykonywania jego skomplikowanych sztuczek w namiocie panowała taka cisza, że dało się usłyszeć jak upada szpilka.
- Mój szef mówi, że zawód, który wykonuje nie powinien być odurzany alkoholem.
Odpowiedział wymijająco, mając nadzieje, że to chłopakowi wystarczy i nie będzie dalej ciągnął tego tematu.

- Zabawne, że wszyscy tak myślą... Ja nie widzę w tym nic uroczego.
Odpowiedział i nieco się skrzywił, kiedy usłyszał jego głos. Nie miał pojęcia, że Aaron tylko udawał. Na codzień nie miał styczności z osobami pijanymi, ponieważ szefostwo nie wpuszczało takowych do namiotu cyrkowego. Dlatego też nie potrafił odróżnić człowieka prawdziwie pijanego, od takiego, który ma jedynie delikatnie zamroczony umysł.
Odetchnął z ulgą, kiedy zauważył, że jego noga jest w dużo lepszym stanie. Nie wiedział co by zrobił, gdyby się okazało, że nie mógłby występować jutro wieczorem. Nie... nie wiedział co by mu zrobił szef. Ale na szczęście Tośka wyjdzie z tego cało. Chyba...
Obserwował go na przemian z zaciekawieniem, na przemian ze zdziwieniem. Jednak nie zostało mu to dane za długo, ponieważ padło pytanie, na które wypada odpowiedzieć.
- Emm... branża rozrywkowa.
Odpowiedział znowu omijając kilka drobnych szczegółów, po czym uciekł wzrokiem gdzieś na ścianę. Miał tylko nadzieję, że właściciel klubu nie skojarzy sobie jego odpowiedzi z czymś bardzo nieprzyzwoitym...

XD

Toriego gwałtownie wstrząsnęło. Było dokładnie tak, jak powiedział mężczyzna! Czyżby czegoś się domyślał? Musiał być trzeźwy, ponieważ nigdy nie wiadomo czy przypadkiem nie zmienią terminu przedstawienia. Zdarzyło się to nawet w tym tygodniu: jednak z lekkoatletyczek skręciła kostkę i wezwali jego w zastępstwie, pomimo tego, że przez kilka dni miał przerwę w pracy. Tak czy siak w każdej chwili może być potrzebny "na wczoraj", a przecież skakanie na trapezie po kilku drinkach nigdy się dobrze nie kończy. Zależało mu na pracy, ponieważ było to jego jedyne źródło dochodów. Chora siostra potrzebowała operacji, więc musiał zarobić jak najwięcej.
- Tak... dokładnie o to mi chodziło.
Odpowiedział cicho, nadal święcie przekonany, że Aaron odkrył jego cyrkową tajemnicę. Gdyby tylko wiedział jakie myśli siedzą w głowie chłopaka... Cóż... z pewnością zwiewał by tam, gdzie nawet pieprz nie rośnie.
- Napiłbym się soku porzeczkowego, jeśli mogę prosić.
Odpowiedział, kiedy stwierdził, że po tym całym stresie zdążyło mu już porządnie zaschnąć w gardle. A przecież zwykły soczek nigdy nikomu nie zaszkodził, prawda?