-Tak, mhm, tak założyłem garnitur... Mamoo, Martha umie wiązać krawat. Nie musisz się martwić nie przyniosę wam wstydu.-Chłopak zakończył rozmowę z rodzicielką naciskając na telefonie czerwony przycisk. Matka dalej traktowała go jak małe dziecko, a miał już całe osiemnaście lat! Umiał zadbać o siebie i o to, by nie zhańbić swojego nazwiska. Jak wcześniej wspomniał mamie, tak teraz Martha; sprzątaczka, kucharka i gospodyni domowa; związywała czarny krawat. Uśmiechała się do niego promiennie, to nie pierwszy raz pomagała mu w takich sprawach. Odkąd Nutty znalazł się w Japonii zawsze stała przy tym chłopcu. Nawet jeśli teraz ma osiemnaście lat nie umie sobie poradzić na najprostszymi czynnościami. Ale tak wychowali go rodzice, a Martha nie miała prawa ich krytykować. -Ale panicz jest przystojny. - powiedziała poprawiając raz ostatni krawat i strzepując niewidzialne pyłki z marynarki jego grafitowego garnituru. -Niech panicz bawi się dobrze na bankiecie.- dodała poklepując Nutty'ego po włosach. Chłopak z szerokim uśmiechem, zadowolony z siebie wyszedł z domu i z bloku, w którym aktualnie sam mieszkał. O dziwo rodzice o wszystko zadbali, a po niego podjechała limuzyna. Nie tak wielka jaką zazwyczaj jeździł, ale robiła porządne wrażenie. Droga okazała się o wiele krótsza niż sam panicz Bessettet myślał. Rodzina Doolb jak zawsze postarała się. Sala bankietowa była pełna bogaczy, starszych kobiet i mężczyzn, a także tych młodych panienek i chłopców. Pierwsze co Nutty zrobił po wejściu na salę to odnalezienie gospodarzy. I kiedy w końcu, po chyba półgodzinnych poszukiwaniach ich odnalazł, stali w towarzystwie widocznie niezadowolonego mężczyzny. Nathan z uśmiechem podszedł do państwa Doolb. -Dobry wieczór.-ukłonił się elegancko, a w jego oczach mignął błysk rozbawienia. -Przybyłem w zastępstwie rodziców, którzy z największą przykrością musieli odmówić przyjazdu na bankiet. Do usług gospodarzy Nathan Bessettet.

Ostatnio edytowany przez Nutty (2014-02-05 19:20:39)

Z uwagą przyglądał się tej rodzinie, bo jak sam wywnioskował, młody mężczyzna stojący obok państwa Doolb to ich jedyny syn. Nie wyglądali na zbyt szczęśliwych, szczególnie pierworodny. Pan domu posiadał większą umiejętność ukrywania swoich emocji. Nutty kiwnął głową na znak, że zgadza się z gospodarzem.
-Bardzo dziękuje za zaproszenie. Również życzę udanej zabawy.-chłopak uśmiechał się do momentu, aż kobieta z mężczyzną zniknęli w tłumie. Dopiero wtedy z jego twarzy zszedł szeroki uśmiech, palcami rozmasowywał zbolałe policzki. Do jasnej cholery ileż można się tak szczerzyć do każdego. Bywało to naprawdę irytujące, aczkolwiek obiecał rodzicom, iż nie zrobi nic co mogłoby zniszczyć ich dobre imię. Jeszcze chwilkę patrzył na tłum ludzi, chyba dobrze się bawili, po czym zerknął kątem oka na młodego Doolb'a. Po krótkiej analizie jego wyglądu Nathan uznał, że jest na czym oko zawiesić. Przekrzywił głowę opierając dłonie na biodrach, zwrócił swą sylwetkę w stronę mężczyzny.
-Taa... witam.-rzekł bez przekonania.-Chciałbym się dowiedzieć z kim mam przyjemność.-na jego twarzy pojawił się cwany uśmieszek. Doskonale wiedział, że jedyny syn tej rodziny zwał się Elias, jednakże chciał zobaczyć jak ów gość zareaguje na te jawną dyskryminację.
Oczekiwał jakiegoś wybuchu, być może zaskoczenia wymalowanego na twarzy, albo jeszcze czego innego. Jednak wszystkie wymyślone przez niego reakcje mijały się z prawdą, a Nutty nie lubił się mylić.

Być może Nutty nie chciał zrobić z niego głupka. Być może lubił, gdy ludzie zachowywali się tak jak on chciał. Chociaż zdarzało mu się robić głupków z innych ludzi. Zawsze jakoś wychodził z tego cało. Może to jego urok działał tak na jego własną jak i przeciwną płeć.  Zacisnął zęby, obiecał coś rodzicom, a on dotrzymywał obietnic. Nie rób niczego głupiego, nie zrób wstydu rodzicom. Za te słoneczko chętnie użyłby argumentu swoich pięści, aczkolwiek były dwa powody, które stłamsiły w nim tę chęć. Po pierwsze był za niski i zbyt kruchy przy tym facecie, po drugie nie wypadało bić syna gospodarzy. Dopiero teraz zwrócił uwagę na jego wzrost, jeszcze przed chwilą nie był tak wysoki, a Nutty jeszcze przed sekundą czuł się pewny siebie.
-Może wiem, może nie Koteczku.- schował dłonie do kieszeni, by rozmówca nie zauważył jak zaciska je w pięści, oj nie dobrze, nie dobrze Nutty zaczął się irytować. A on irytował się wtedy, gdy coś nie szło mu po jego myśli. Nie miał cierpliwości do niczego, a na pewno nie do tego gościa, który w właśnie w tej chwili z pewnością świetnie się bawił kosztem panicza Bessettet. Przewrócił oczyma. -Elias.. jesteś Elias.- nie miał powodu dalej go okłamywać. A chyba każdy na bankiecie jak i poza tą salą wiedział kim jest ów mężczyzna, z którym rozmawiał Nutty. Uniósł wysoko brwi słysząc pytanie. Czy on nie wyglądał na swój wiek.. dobra to było złe stwierdzenie. Nathan nigdy nie wyglądał na tyle ile miał lat. Zawsze odejmowano mu z kilka lat, czego on sam serdecznie nienawidził.
-Mam osiemnaście lat, a co.. staruszku?-och! Nie mógł się oprzeć kolejnej zniewadze. Elias nie wyglądał tak staro, ale z pewnością był starszy od niego o kilka lat. Zadarł główkę do góry. -Przepraszam, czy zraniłem Cie w jakiś sposób?-spytał z delikatnym uśmiechem.

Wychowany w warunkach wielkiej miłości rodziców w ogóle nie zwracał uwagi na to jak ludzie się zachowują, jaki wpływ mają jego słowa na uczucia czy też w ogóle się nie interesował otoczeniem. On był najważniejszy, jego samopoczucie, zawsze musiał być zadowolony. Reszta płaszczyła się przed nim. Jednak teraz nie był w Paryżu, jego stopy stały u kogoś teraz z pewnością ważniejszego od niego samego. Sam Nutty mógł odkryć, że jego rozmówca świetnie się bawi manipulując nim tak jak chce. Rozprostował palce licząc w myślach do dziesięciu. Musiał się uspokoić, nie miał za wielkiego wyboru.
-Przypomniałem sobie.-rzekł wymijająco, no przecież nie będzie się tłumaczył, że jak dostał zaproszenie studiował praktycznie całe drzewo genealogiczne tej rodziny. Nie chciał wyjść na snoba, który nie wie nic o rodzinie, u której był na bankiecie. Zadarł wysoko głowę, czemuż do cholery musiał być aż tak niski, wzrokiem wodząc po twarzy Eliasa. -Nie jestem zabawny, a tym bardziej uroczy.- prychnął. Co to, to nie. Nutty nigdy nie uważał siebie za uroczego, słodki może jeszcze, ale uroczy! Mimowolnie na jego twarzy pojawił się delikatny rumieniec, trochę zawstydzony szybko się cofnął. Nawet tak delikatny dotyk przyprawił go o dreszcz.  Wszyscy obecni na Sali byli tak sobą zajęci, że nie zwróciliby uwagi, nawet gdyby zaczęli się kochać w miejscu, w którym stali. Jego głowa sunęła tuż za sylwetką mężczyzny. W tym garniturze wyglądał nadzwyczaj nęcąco, chociaż chłopak nie wiedział jak Elias wyglądałby w normalnych ubraniach. Otworzył szeroko oczy, on chciał go zbyć, ale francuz tak szybko się nie podda. Kilkoma krokami dotarł do tarasu, gdzie zastał oczywiście samego  pierworodnego, reszta zaproszonych tłoczyła się w gorącej sali. Spojrzał na mężczyznę zabójczym wzrokiem. -Jesteś dorosły, a nie wiesz, że palenie jest niezdrowe.- burknął, zbliżył się do tego faceta, stanął na palcach i starał wytrącić mu papierosa.

Potrafił być bezczelny, a nawet chamski. Jednak gdy chodziło o czyjeś zdrowie nie mógł się odwrócić i udawać, że niczego nie widzi. Mimo wszystko posiadał taki organ jak serce, które nie zmieniło się w kupę lodu. Machał dłońmi we wszystkie strony, w którymś momencie nawet podskakiwał by wytrącić to cholerstwo z jego dłoni. Niestety był o wiele za niski, zwłaszcza w momencie lekkiego uniesienia ręki przez tego jakże wysokiego osobnika. Wiele prób odebrania papierosa skończyło się na fiasku. Nie zwracał  uwagi na nic innego dopóki nie poczuł oplatającej go ręki. Ponownie poczuł te dziwne dreszcze przesuwające się wzdłuż jego kręgosłupa. Na jego twarzy pojawił się po raz kolejny rumieniec. Oparł dłonie na klatce piersiowej Eliasa w bezsilnej próbie uwolnienia się z jego uścisku. Nabierając siły starał się odsunąć od tego magnetyzującego faceta. - J… ja nie martwię się o ciebie!- wykrzyknął oburzony takim stwierdzeniem. On martwił się tylko o siebie! Ponownie odpychał się dłońmi od jego klatki. Nawet jeśli mężczyzna miał na sobie marynarkę i koszulę, Nutty poczuł pod palcami twardość jego mięśni. Prawie uległ temu przyjemnemu mrowieniu w kręgosłupie, chyba nawet nogi odmówiły mu posłuszeństwa. Ostatnie zmysły zaczęły mu szwankować.Pomyśl o rodzicach, nie możesz w jakikolwiek sposób sprawić im zawodu. Nawet jeśli mężczyzna stojący przed tobą jest fascynujący, aż masz ochotę zerwać z niego marynarkę i koszulę by przekonać się czy naprawdę ma takie mięśnie. Zakaszlał czując jak resztki dymu papierosowego dostaje się do jego płuc. Elias opuścił jego myśli, na jego szczęście. -M..mógłbyś mnie wypuścić?-wzrok miał niemal błagalny,  dłoni jednak nie odsunął od oparcia.

Nikt by nie uwierzył, gdyby zobaczył go w takiej sytuacji. Była co najmniej kompromitująca. Nie móc wydostać się z czyichś ramion. Jednak Nutty był od zawsze traktowany jak dziecko przez każdego, nawet swoich znajomych. To właśnie dlatego nie potrafił zachowywać się jak dorosły. Zresztą dlaczego w wieku osiemnastu lat miałby udawać kogoś starszego niż jest. Mimo wszystko był tylko dzieckiem, mógł się jeszcze bawić do woli i marnować swoje życie na różne głupoty. Kiedy ktoś przypadał do gustu temu paniczykowi, on starał się ze wszystkich sił zakolegować się, pomóc, a nawet potrafił się troszczyć. Z każdą sekundą jego policzki robiły się coraz bardziej czerwone przy okazji paląc go niemiłosiernie. Był zawstydzony.  Na jego twarzy pojawił się delikatny uśmiech, gdy ten wyrzucił niedopałek, przynajmniej sam nie spalił tego papierosa. Zerknął na ogolony policzek chłopaka, aż sam się prosił o buziaka. Jednakowoż duma Nathana nie pozwalała mu na to. Wydął swoje policzki przez co przypominał chomika.
-Sam się cmoknij.- nie pozwoli sobie na takie spoufalanie z kimś takim. O nie, nie było mowy o żadnym cmoknięciu, pocałunku czy czymkolwiek innym. Odwrócił twarz w drugą stronę, by obejmujący go nie patrzył na jego buzię. Jeszcze raz próbował się wyszarpnąć z objęć, niestety po raz nie wiadomo który nie udało mu się wydostać z objęć.

Ostatnio edytowany przez Nutty (2014-02-05 22:09:41)

Mamrotał pod nosem niezbyt uprzejme epitety na temat syna państwa Doolb. Jego zdanie na jego temat diametralnie się zmieniło, z początku uważał go nawet za wartego uwagi. Teraz tylko tracił cierpliwość praktycznie wisząc w jego objęciach. Ledwo dotykał podłoża stopami. 
-Puść mnie draniu.-zaczął się kręcić by chociaż zrobić sobie więcej miejsce, może po prostu wyślizgnąłby się dołem. Kilka razy mu się takie sztuczki udawały. Jeszcze został mu jeden wybór, ale za nic nie da mu buziaka za wolność, jeszcze miał resztki dumy. Cierpliwość dawno się skończyła, ale z tym ułożeniem brody na jego głowie to była przesada. Przymknął oczy w złości zacisnął palce na jego marynarce. Lekko unosząc głowę do góry cmoknął go w szyję tuż nad kołnierzykiem koszuli, po czym szybko ją oddalił.
-Zadowolony.- prychnął niczym kot. -Teraz już możesz mnie puścić. Mam zamiar upić się do nieprzytomności, aby zapomnieć tą żenującą sytuację. dodał w myślach, błagając by ten wypuścił go ze swoich ramion.