Taemin był w szoku, że udało mu się go obudzić. Może otworzenie oczu sprawia mu największą trudność tylko rano? Tak czy siak chwilowe zaskoczenie sprawiło, że maknae* zapomniał po co w ogóle budził Onewa. Każdy głupi wie, że budzenie lidera bez powodu jest porównywalne z proszeniem o śmierć. I to nie jest przesada. Bo niewyspany Onew, to markotny Onew. A taki jest w stanie zasnąć dosłownie wszędzie i w każdej sytuacji. Nawet podczas nakręcania teledysku.
- Em... tego... około drugiej w nocy.
Odpowiedział nieco zdezorientowany, kiedy padło pytanie. Pytanie, które dało się zrozumieć! A więc lider już tak szybko nie zaśnie. Chyba.
Nie wiedząc co zrobić, Taemin co chwila przeczesywał włosy palcami. Patrzył na niego osłupiały, jednak nie trwało to szczególnie długo. Chłopak w końcu odważył się zapytać.
- Hyung... chodzi o to, że..
Westchnął cicho.
- Aigoo...** nie mogę zasnąć, mógłbyś zagrzać mi mleka?
Zapytał prawie nie robiąc przerwy na wzięcie oddechu. W pewnym stopniu poczuł ulgę, jednak w dalszym ciągu miał obawy co do reakcji Onewa. Tak więc z wyczekiwaniem obserwował jego zachowanie.

*najmłodszy członek zespołu
**coś jak "o rety..."

Zaskoczony spróbował złapać lidera, jednak kiedy zaczął wyciągać ręce, ten sam oprzytomniał i się podniósł. Może jednak nie powinien go budzić? W końcu nie tylko u niego debiut spowodował stres. On... tylko sobie tańczył gdzieś na boku. A Onew? Onew był liderem i to na jego barki spada największa odpowiedzialność. On ma wszystko na głowie, on musi pilnować spraw zespołu i w końcu on się o nich wszystkich troszczy. Zdecydowanie bardziej zasługiwał na sen, niż cała pozostała czwórka jednocześnie. Ale co się stało, to się nie odstanie. Taemin nie przemyślał sytuacji i obudził chłopaka. Teraz nie ma najmniejszego sensu się wycofywać.
- Okej.
Uśmiechnął się lekko, po czym patrzył jak lider wychodzi z pokoju.
Zostało mu czekać. Taemin westchnął cicho, rozglądając się wokół. Tak szczerze nie miał jeszcze okazji dokładniej przyjrzeć się temu miejscu. Jednak teraz było zbyt ciemno, aby cokolwiek zobaczyć. Tancerz zerknął na rozkopaną kołdrę, która nagle wydała mu się tak zachęcająca, że nie potrafił w żaden sposób się powstrzymać i opadł na matę, wtulając twarz w poduszkę swojego hyunga. Po jakimś czasie... niespodziewanie zasnął.

Chociaż zasnął, nadal nie był do końca uspokojony. Prawdopodobnie dlatego, że dręczyło go poczucie winy. Dlatego co jakiś czas pomrukiwał lub wypowiadał imię lidera. Czuł się głupio przez to, że obudził go dla swojej własnej zachcianki. I chociaż lider nie wydawał się zły, nie skakał też z radości, że obudzono go w środku nocy.
Jeśli chodzi o sen Taemina... on nie spał. On czuwał. Za każdym razem potrafił obudzić się od byle smyrnięcia maty, na której leżał. Dlatego często budził się w nocy. Ale ma to i swoje plusy. Zajmował pokój z Key'em odkąd w sumie pamiętał. Nie raz zdarzało się, że współlokator próbował go pomalować lub wykręcić inny numer. Na całe szczęście Taemina, budził się za każdym razem w takim momencie, że ani razu nie zrobiono mu zdjęcia.
Ale wracając do tematu. Pocałunek Onewa też poczuł. Jednak w fazie snu był przekonany, że to Key nakłada mu błyszczyk na usta. Chłopak otworzył oczy, a kiedy ujrzał lidera, jego źrenice znacznie się poszerzyły.
- Hyung?
Zapytał, jeszcze lekko zaspanym głosem.

Patrzył na niego zdezorientowany. Mleko? Jakie mleko...? A gdzie błyszczyk? Gdzie Key? Czyżby to tylko mu się przyśniło? Ale... to uczucie było takie realistyczne.
Taemin westchnął cicho i stwierdził, że skoro nie ma pomalowanych ust, to nie warto zaprzątać sobie tym głowy. Wziął kubek z ciepłym mlekiem i upił łyk.
- Dziękuję.
Uśmiechnął się słodko, opróżniając połowę kubeczka. Po chwili jednak wyciągnął mleko w stronę lidera.
- Chcesz dokończyć?
Jego uśmiech stał się niewinny. Jakby sam Taemin był zupełnie nieświadomy tego, co przed chwilą się stało. No bo w sumie było to po części prawdą. W końcu spał. Tak jakby... Kiedy tak trzymał wyciągniętą rękę z kubkiem w stronę Onewa, zauważył niepokój w jego oczach. Może dowiedział się czegoś przykrego, kiedy był w kuchni? Ale czego... przecież cała reszta spała w najlepsze. Więc coś musiało się stać tutaj, w pokoju chłopaka.
- Hyung, coś się...
Przerwał nagle, kiedy przyszło mu do głowy pewne wyjaśnienie. Jednak sam nie wiedział czy to w ogóle możliwe. Mimo wszystko chciał wiedzieć i na pewno nie zawaha się zapytać. Taemin wolną ręką powędrował do swoich ust i przejechał palcem po swojej dolnej wardze.
- ...pocałowałeś mnie?
Znowu powrócił wzrokiem w kierunku zaniepokojonego Onewa, czekając na odpowiedź. Oczy miał jak pięć złotych.

Spodziewał się jakiegoś wykrętu, wymówki albo wybuchnięcia śmiechem. Spodziewał się, że Onew mógł zażartować, że to był tylko sen. Spodziewał się również milczenia i wyjścia z pokoju. Ale nie przewidział, że lider najzwyczajniej w świecie się przyzna. Szczerze powiedziawszy Taemina bardziej zszokowała trudna prawda z ust Onewa niż sam fakt, że chłopak go pocałował. Widocznie musiał mu ufać albo żywić do niego takie uczucia, które nie pozwalały na kłamstwo. Maknae zrobiło się ciepło, kiedy tylko o tym pomyślał. Ale zaraz! Musiał się skupić, to przecież poważna sprawa, a nie żarty, które czasami sobie wykręcali! Chłopak słuchał uważnie każdego słowa, jakie Onew wypowiedział, a im więcej lider mówił, tym on bardziej robił się czerwony na twarzy. Ostatecznie zaprezentował bardzo okazały rumieniec, który szybko schował pod kołdrą, na czas aż trochę "ostygnie".
- Hyung, czy ty...
Spod kołdry dało się usłyszeć cichutki głos Taemina.
Sam nie wiedział co robi. Sam nie był świadomy na co się pisze. Ale po prostu musi. Musi wiedzieć czemu jego serce bije teraz tak szybko. Dlatego też chciał się przekonać czy jego podejrzenia są słuszne.
- ...czy mógłbyś zrobić to jeszcze raz?
Zapytał, po czym zniknął całkowicie pod kołdrą. Miał wrażenie, że zaraz spali się ze wstydu. A co jeśli przyjaciel zmieni nastawienie co do niego po takiej propozycji? Tamten pocałunek był praktycznie nieświadomy dla ich obojga. A teraz Taemin prosił o powtórzenie go "na trzeźwo". A jak lider zrazi się po takich słowach? Jednak tancerz nie zamierzał się wycofywać, dopóki się nie przekona. Co prawda czuł do Onewa podziw już od dawna. W końcu był liderem. Najstarszym, najbardziej doświadczonym, wybierającym zawsze najlepsze rozwiązania. Był dla Taemina idealnym wzorem do naśladowania. Jednak młodziutkie serce tancerza biło szybciej za każdym razem, kiedy tylko chłopak wchodził do tego samego pokoju. Dotychczas Taemin zrzucał tą reakcję na czysty podziw do przyjaciela, ale teraz był niemalże przekonany, że może to było coś więcej...

Cała ta sytuacja była dla Taemina wyjątkowo wstydliwa. Sprawy sercowe... cóż, nie były jeszcze dla niego. Ale on musiał wiedzieć! Poza tym swoich słów już nie cofnie, ponieważ wtedy hyung mógłby to niewłaściwie odebrać.
- Brzydzę?
Kołdra uniosła się na moment, po czym jednak nieśmiała główka pozostała w bezpiecznym schronieniu anty-rumieńcom. Taemin był w szoku. W życiu nie przyszłoby mu do głowy, że Onew może tak pomyśleć. Czemu miał czuć obrzydzenie? To przecież tylko pocałunek. Rzeczywiście okoliczności może były nieco dziwne, ale dla tancerza nie stanowiło to większego problemu. Ale zaraz... skoro to naprawdę mu nie przeszkadzało, czy to oznacza, że skrycie tego pragnął? Całkiem możliwe. I właśnie dlatego chciał się przekonać.
- Nie potrafiłbym się tobą brzydzić, hyung.
Nadal mówił cichutko, a jego głos już nieco zachrypł od tych wszystkich emocji. I właśnie wtedy kołdra została zdjęta z jego głowy, a chłopak zobaczył wpatrującego się przyjaciela. Nie ma rady na rumieńce, gdy tarcza zniknęła, nie miał jak ich ukryć. Jednak nie przejmował się tym, całą swoją uwagę skupiając na spojrzeniu Onewa. Było takie głębokie... Chciał zawstydzony uciec, spuścić wzrok, spojrzeć gdzieś w podłogę, ale nie potrafił. Kiedy lider się zbliżył, serce Taemina gwałtownie przyspieszyło. I wtedy poczuł jego usta. Od razu zamknął oczy i rozchylił lekko wargi, nieświadomie wzdychając. Odwzajemnił pocałunek... może nieco niezdarnie (w końcu jego pierwszy, nie?) ale z taką samą czułością. I właśnie wtedy poczuł, że jego podejrzenia były słuszne.

Zawsze bał się swojego pierwszego pocałunku. Martwił się, że nie będzie wiedział jak się zachować, co robić, jak reagować. Ale teraz zwyczajnie o tym nie myślał. Wszystkie zmartwienia odpłynęły z chwilą, kiedy jego myśli skupiły się tylko na liderze. Taemin poczuł jak całe jego ciało przeszywa przyjemne ciepło. Nie spodziewał się, że Onew pogłębi pocałunek, jednak odpowiedział bez chwili wahania, tak jakby przewidział to od początku. Czuł, że chce się znaleźć bliżej. Wtulić w przyjaciela, poczuć jego zapach... W przeciwieństwie do Onewa nie widział w tym nic dziwnego. Tak jakby inna miłość nigdy dla niego nie istniała. I chociaż nie był pewien czy w tak młodym wieku jest w stanie stwierdzić prawdziwość swojej miłości, w tej chwili czuł, że to jest właśnie to. Że z nim chce spędzać każdą swoją wolną chwilę.
Tancerz otworzył oczy dopiero w chwili, kiedy Onew się od niego odsunął. Wtedy był zarumieniony? Wróć. Teraz dopiero aż czuł jak gorąco zalewa jego policzki. Chłopak szybko oddychał, potrzebując trochę czasu na odpowiedzenie.
- T-tak...
Szepnął cicho i nieco niezrozumiale, po czym spuścił głowę.
Z drugiej strony takie zachowanie było strasznie nieodpowiedzialne z ich strony. A co jeśli któryś z chłopaków wszedłby właśnie do pokoju? Na przykład Key by się obudził, zobaczył, że jest sam w pokoju i poszedł go szukać? Przecież już dawno ustalili, że nie muszą pukać, wchodząc do sypialni reszty chłopaków. On i Onew mieliby problem. Ale nie to się teraz dla niego liczyło. Młodziutki Taemin bowiem pierwszy raz się zakochał. Nie wiedział tylko jak to powiedzieć liderowi.