Czuję mój pomysł doręczenia w poście XD

Onew zachichotał cicho, wplatając palce we włosy chłopaka. Czuł, że nawet leżąc tak do końca życia z Taeminem, byłby zadowolony. Jednak....zmartwienia zaczynały wracać i psuć ten stan. Znowu wróciły pytania. Czy ktoś słyszał? Czy ten związek ma szanse? Co, jeśli ktoś się dowie? Uh...! Czemu życie jest takie skomplikowane?! Może gdyby nie byli tak znani....
- Musimy to zachować w tajemnicy.
Szepnął poważnym tonem.
- Jeśli ktoś się dowie, zniszczymy szczątkową już prywatność zespołu...rozumiesz, prawda? To byłaby afera godna zamachu stanu....
Mówił ze smutkiem.
Taka prawda. Zwłaszcza w Korei, gdzie związki jednopłciowe były źle przyjmowane. Co dopiero, gdy jest to ktoś publiczny....malo afer? Z reszta, gdyby taka informacja wyplynelaby na jaw, zaczelyby się te wszystkie nieprzyjemne wywiady i pytania.. Nie chciał tego dla tak młodej osoby. Często, w miejscowych i zagranicznych mediach pojawialy się informacje, jak to reporterzy psuli życie innych, rozbijali związki, czasem prowadzili nawet do ostatecznosci.
- Zajmie się wszystkim, a ty juz śpij, dobrze? Chyba tutaj po to tak w sumie przyszedles, prawda?
Uśmiechnal się z czuloscia

- Mądry chłopiec.
Uśmiechnął się, całując go w czubek głowy
Lider wstal i wziął z biurka telefon. Swiatlo mocno dalo mu po oczach, jednak szybko się przyzwyczail. Godzina nieco go zdziwila. "Zajęlo nam to...tyle czasu?", przeszlo przez jego glowe. Hm...nawet nie odczul uplywu czasu. Najwidoczniej byly rzeczy ważniejsze od czasu.
- Za 10 minut 5 nad ranem.
Mruknął.
Odłożył telefon i wyciągnął z dna szafy drugi futon. Rozłożył go na podłodze na miejsce pierwszego, który elegancko zwinal w walec. Potem sie zajmie praniem po cichu. Nie mial miejsca w glowie na myslenie o czyms tak prozaiczym. Teraz nie tylko zespol mial na glowie, ale i powazny sekret. Eh...trzeba robic dobra mine do zlej gry.
Uśmiechnal się do mlodszego i wskazal mu lozko.
- Możesz spac w moim pokoju. Powiem chlopakom, ze niewiele spales w nocy ze stresu, żeby cie nie budzili.
Ogarnął młodszemu włosy z czoła i uśmiechnął się słodko.
- Kiedy zaczniesz mnie nienawidzić za ból, przyniose ci sniadanko, dobrze? Musisz dzisiaj duzo odpoczywać, skarbie.

-Ja też jestem zaskoczony.
Mruknął, wyciągając ubrania z szafki.
Czy potrzebował snu? Na pewno. Zawsze byl kapryśny, gdy ktoś go budził. Musiał wstać sam, żeby przez resztę dnia nie być żywym trupem. Jednak, gdy pobudka wygląda następująco...kto zasnął by po czymś takim? Cóż, naprawdę musiałby nie spać wcześniej, tak jak Taemin.
- Juz się przespałem. Z tobą.
Uśmiechnął się lekko
- Z resztą, i tak musiał bym wstać za godzinę, więc się o to nie martw i pośpij sobie. Ty więcej przeszedłeś, przyda ci się sen.
Rzucił, podchodząc do niego.
Delikatnie ogarnął mu włosy z czoła i cmoknął go w czubek głowy.
- Do śniadania, Taeminie. Śpij dobrze.
Uśmiechnął się słodko i wyszedł z pokoju.
Onew szybko znalazł się w łazience. Miał zmartwienia i to nie był teraz czas na sen. Był liderem, musiał się zająć zespołem. A teraz do tego wszystkiego miał....chłopaka?...którym musiał się zaopiekować. Nie żałował jednak ani jednej decyzji, której dokonał. Był szczęśliwy, nawet mimo ciągle zajętej głowy.
Wziął szybki prysznic, ubrał się i zszedł na dół. Wstawił ekspres, usiadł z kubkiem kawy przy stole i zastanawiał się, jak od tej chwili będzie wyglądało jego życie.

Onew naprawdę się starał zachowywać normalnie, próbiwał się nie szczeryć, nie podśpiewywać, po prostu zachowywać sie naturalnie. Jednak na staraniach się kończy. W ten sposób nie dawał rady ukryć szczęścia, które rozpierało jego pierś, nie mógł przestać sobie przypominać. Eh...licząc, że jakakolwiek praca pozwoli mu przestać myśleć o Taeminie, wziął się za śniadanie. Cóż, najwyżej za dziwi wszystkich, a co. Raz na jakiś czas można być dobrym liderem, no nie?
Zajęło mu to zadziwiająco dużo czasu. Kto wie, może specjalnie wszystko przeciągał? Tak czy siak,  zrobił całkiem z nośna jajecznicę i kanapki. Poukładał to wszystko na stole, czekając, aż reszta zespołu przyjdzie. Sam zdążył już zjeść, a dla ukochanego już odłożył,
Dopijając swoją kawę zastanawiał się nad tym, jak będą wyglądać teraz ich relacje z resztą? Będzie...zazdrosny? Zaborczy? A może apodyktyczny? Nie chciał takich zmian, jednak wiedział, że jakieś na pewno znajdą. Liczył tylko, że będą to takie zmiany, które łatwo da się ukryć. Na jego policzki wstąpił lekki rumieniec, gdy wyobraził sobie wszystkie skradzione pocałunki i zbyt długie przerwy między występami. Choć wiedział, że wypływa na zbyt szerokie wody, miło było popatrzeć na ten związek jak na jakąś zakazaną miłość prosto z powieści[/i]

Ostatnio edytowany przez Onew (2014-04-01 00:22:13)

Oglądał z uśmiechem przepychanki przy śniadaniu, słuchał rozmów, śmiał się. Z tego wywnioskował, że albo nikt nie słyszał, co się działo w jego pokoju, albo po prostu nikt nie zamierza o tym wspomnieć. O połowę zmartwień mniej. Teraz ma tylko najbliższy wywiad, nowy układ, piosenkę...codzienność od kilku lat. Jednak i tak kochał to, co robił i nie zamienił na nic innego.
Ogólnikowo wytłumaczył nieobecność Taemina, na co chłopaki przystali ze zrozumieniem. Nawet sami pogonili bo ze śniadaniem na górę. "Kocham tych idiotów", przebiegło mu przez myśl, gdy ze śmiechem właził na górę. Zapukał do własnego pokoju, co było dziwnym uczuciem. W sumie pozwolił mu spać prawie pięć godzin. Liczył, że się wyspa.
Położył talerz i kubek na biurku. Uśmiechnął się uroczo widząc, jak ukochany zawinął się w kołdrę. To było takie słooodkie! Kucnął przy tym "kokonie", wylatał z niej chłopaka i delikatnie go pocałował.
- Wstawaj, wstawaj, mam jedzenie.
Mruknął z ustami przy jego ustach.

- Hej, mały
Uśmiechnal się uroczo.
Widząc jego głodne spojrzenie, zaśmiał się głęboko. Poglaskal go po policzku, odsuwając się. Wziął kubek i talerz z biurka i podał je Taeminowi. Usiadł przy szafie, opierając o nią plecy i obserwował ukochanego. Patrzac tak, jego myśli znów wskoczyly na tor zazdrości. Nie ukrywając, wiele osób się lepilo do mlodszego, czy to zdjęcie, czy to rozmowa. Po za tym, zespól jest tak zżyty...no i jeszcze zawsze spal z którymś z chlopakow w jednym pokoju! Jak tu człowiek nie miał być zazdrosny czy apodyktyczny?!
Szybko porzucił temat, skupiając się na ukochanym.
- Smacznego, kochanie
Zaśmiał się.
Widząc młodszego, który tak pochłania kanapki, dziwił się, że sam nie zszedł na śniadanie. Kto wie, może był to efekt bólu, albo zwykłego lenistwa. Nie mógł tego stwierdzić, jednak powód go zbytnio nie interesował. Cieszył się tylko, że mu smakuje
- Nikt nic nie usłyszał.
Rzucil lekko.

-Po dziesiątej.
Rzucił lider.
Patrzył na niego maślanym wzrokiem, uśmiechając się. Teraz, kiedy otwarcie przyznał się do swoich uczuć, poczuł w sercu za równo lekkość jak i ciężar. To racja, co ludzie mówią - miłość uskrzydla. Chociaż Onew spał raptem cztery godziny czuł, jakby stać go było na wszystko. Czuł, że może tańczyć, śpiewać, udzielać wywiadów, organizować koncerty i pisać piosenki, wszystko jednocześnie. Więc skąd ten ciężar? To była odpowiedzialność - za utrzymanie sekretu, za pilnowanie Taemina. Już wcześniej był nieco nad opiekuńczy - wiadomo, najmłodszy w zespole, nieświadomy i takie tam. Jednak teraz czuł, jakby od jego bezpieczeństwa zależało więcej, niż wcześniej. Choć te uczucia napawały go lekkim niepokojem, nie dawał tego po sobie poznać.
- Jak się czujesz? Boli cię coś?
Spytał z wyraźną troską.
Delikatnie pogłaskał go po policzku, obserwując jego oczy. Szukał jakiegokolwiek zdenerwowania, strachu...czegokolwiek, co mogłoby mu powiedzieć, jak się ma maknae. W jego kurczakowym serduszku roiły się sprzeczne emocje. W końcu, kto wie....może tak naprawdę to jednak go zmusił? Ta obawa długo o sobie przypominała. I był pewien, że jeszcze o sobie przypomni

- Późno? O tej godzinie normalnie ludzie powinni wstawać, kiedy mają wolne!
Zaśmiał się.
- Nie martw się, w sumie za dużo nie skłamałem i szybko odpuścili, co swoją drogą jest nieco zadziwiające, nie uważasz?
Spytał, przyglądajac mu się.
Wstał z podłogi, jednocześnie się przeciągając. Dało się słyszeć charakterystyczne chrupnięcie stawów i zauważyć napięte mięśnie. Onew klapnął na krzesło koło biurka, jednocześnie ściągając brwi. Eh, no tak. Mógł się spodziewać, że dopóki go nie ruszy, wszystko będzie dobrze. Westchnął ciężko, patrząc znad oparcia na ukochanego.
- Może zostaniesz w pokoju? Nie chce ryzykować twoim zdrowiem....
Mruknął w za myśleniu.
- Chociaż lepiej nie, wtedy będzie zbyt dużo pytań. Cholera....mogłem pomyśleć o tym wcześniej
Skarcił się na głos.
To prawda. Gdyby pozwolił sobie wcześniej na chwilę zdrowego rozsądku, nigdy by do tego nie doszło. I teraz nie miałby problemu w postaci chłopaka we własnym łóżku, którego stan fizyczny jest bliżej nieokreślony. I co on teraz, biedny miś, miał zrobić?