Westchnął z ulgą, słysząc odpowiedź Taemina. Przez chwilę naprawdę się bał, że młodszy każe mu odejść, zwłaszcza, gdy zauważył strach w jego oczach. Właśnie....czy mimo wszystko nie powinien odejść? Gdyby miał dość szarych komórek, na pewno by to zrobił. Gdyby to mózg kontrolował w tej chwili jego odruchy, na bank wyszedł by z pokoju. Jednak cały zdrowy rozsądek przysłoniło mu pożądanie. Nie był już w stanie nad sobą panować na tyle, by wyjść i zrobić to, co należy. Nagle przestał myśleć o innych, a zaczął o sobie.
Onew odsunął się tylko po to, by ostrożnie wejść w maknae. Wiele uwagi poświęcał temu, by robić wszystko, by załagodzić ból. Liczył się jednak z pewnymi...elementami, na które nic nie poradzi. "To jego pierwszy raz", wciąż kołatało się po głowie lidera. Co chwila napominał się, że musi być delikatny dla tak wrażliwej osoby, jaką jest ten uroczy siedemnastolatek. Będąc już w całości w jego wnętrzu odetchnał cicho i złożył na jego czole pocałunek.
- Juz dobrze....już wszystko dobrze..
Szeptał mu uspokajająco do ucha.
Czekał, aż się przyzwyczai, głaszcząc z czułością skórę jego brzucha i bioder. Muskał ją palcami. Nie udało mu się ukryć drżenia rąk.

Starał się jak mógł, ale wiedział, że i tak Taemin czuł wielki ból. Wystarczył jego krzyk na dowód. Onew przygryzł wargę i użył dość dużo silnej woli, by w tej chwili nie wybiec z pokoju. Skoro już się stało i obaj tego chcą, nie mógł się wycofać. Było na to za późno. Teraz nadszedł czas, by zmierzyć się z konsekwencjami swoich wyborów.
Z czułością wplótł palce w jego włosy i całował go twarz i szyje, nie ruszając się choćby o milimetr. Lider dzielnie wytrzymywał tą torturę, jaką było czekanie. Nakazał sobie jednak spokój i opanowanie. Bez tych dwóch elementów pewnie by się nie powstrzymał przed wzięciem maknae  wbrew jego woli. Ludzie dziwnie zachowują się przy skrajnych emocjach, prawda? Na szczęście młodszego, hyung potrafił nad sobą panować. A przynajmniej przez większość czasu.
- Minnie...wszystko w porządku?
Spytał cicho, patrząc w jego załzawione oczy.
Delikatnie zlizał słone krople z jego policzków. Była w tym doza erotyzmu, jednak gest powstał raczej z troski i czułości.

Lider odetchnął głęboko, słuchając wylewających się z tancerza słow. Było w nich tyle podniecenia i przyjemności, że jego skrupuły opadły. Już się nie przejmował ich wiekiem, tym, co pomyśleli by sobie inni. Teraz liczył się dla niego tylko Taemin i to, żeby było mu jak najlepiej. Dlatego przyciągnął go bliżej siebie, słysząc jęk, który był dla niego w pewnym sensie znakiem. Powoli, wręcz leniwie zaczął poruszać się w jego wnętrzu, wzdychając z przyjemności. Uczucia...były wręcz nie do opisania! Nie był święty, miał już...parę koleżanek, jednak nigdy nie czuł się tak dobrze, jak z maknae. "Z kobietami się tak nie da", przebiegło przez myśl Onewa, wywołując na jego twarzy uśmiech i lekki rumieniec.
Starał się, by mimo wszystko nie stracić kontroli. Nie było to łatwe zadanie - mgła pożądania zasnuwała jego umysł. Nie poddawał się jednak. Dla ukochanego był gotów na wszystko. Przez to dopiero powstrzymywał każdy gwałtowniejszy ruch, czekając, aż partner przywyknie do tego, co miał teraz.

Jego oddech gwałtownie przyspieszał wraz z jego ruchami. Serce waliło mu tak szybko, jakby chciało wybić mu dziurę w piersi. Pomyśleć, że do takiego stanu doprowadził go ten mały chłopaczek! To dla niego kompletnie stracił głowę, to przez niego tracił swoją cenną kontrolę. Czy żałował? Nigdy. Ta noc, to najszczęśliwszy moment jego życia. Zdał sobie sprawę z miłości, która żyła w jego sercu. Nagle te wszystkie reakcje, kiedy on był blisko nabrały sensu. Czuł się, jakby dostał najlepszy gwiazdkowy prezent.
Składał pospieszne pocałunki na jego szyi, uśmiechając się. Dawał sobie radę z emocjami, które zagościły w jego ciele, jednak ciężar podniecenia nadal mu ciążył i zaginął jego kontrole. Po niedługim czasie w końcu zaczęła pękać. Objawiło się to gwałtowniejszymi, mocniejszymi ruchami.  Wiedział, że jutro pożaluje tego, co zrobił, jednak teraz, w tej chwili, umysł calkowicie przeslonila mu przyjemnosc odczuwalna coraz bardziej z każdym pchnięciem.
Jak to się stało, że oszalał na punkcie mężczyzny? Zawsze był względnie normalny - nigdy go nie interesowały osoby tej samej płci. Miał kilka dziewczyn za czasów szkolnych, umawiał się potajemnie  kobietami będąc juz SHINee. Nie nazekal na te kontakty jednak z czasem....staly się jalowe. Dopiero Taemin mu uświadomił, jak bardzo budziła go płeć przeciwna. I był mu za to wdzięczny

Jego głos dotarł do niego z dziwnego daleka, jakby nie był do końca prawdziwy. Chwilę mu zajęło to, że makne zwraca się do niego. Jednak....on nie był w stanie odpowiedzieć w jakikolwiek sposób. Jedyne, co mógł zrobić, to uśmiechnąc się do niego uspokajająco i spojrzeć mu w oczy. Delikatnie poglaskal go drżąca ręką po policzku.
Coraz więcej kompletnie sprzecznych emocji odczuwał. Chciał, by ta chwila trwała jak najdłużej ni jednocześnie, by skończyć torturę w tej chwili. Tak bardzo chciał dać mu przyjemność, że przestawał nad sobą panować! Jego ciało płonęło pożądaniem i coraz bliższym spełnieniem. Jak to możliwe, że ten maluch rozbudził w nim taki szał?  Oh....czuł się wręcz omamiony jego ciałem.
Spełnienie przyszło szybko, niosąc ulgę wykończonemu czekaniem liderowi. Na drżących rękach opierał się, dysząc ciężko. Na jego twarzy widniał błogi uśmiech mimo zmęczenia. Ostatni raz czuł się tak dobrze....no kiedy? Chyba wtedy, kiedy Taemin trafił do zespołu. Historia kołem się toczy, co nie? Delikatnie ucałował młodszego w czoło i odsunął się. Położył się na plecach i starał się unormować oddech. Kiedy to się udało, wziął Minnie za rękę i, całując jego palce, szepnął cicho.
- Kocham Cię.

- Kocham cię
Powtórzył z uroczym rumieńcem.
Nadal trzymał jego rękę, uśmiechając się lekko. Splot jego palce ze swoimi i wolno zgładził kciukiem wierzch jego dłoni. Było w tym coś uspokajającego, co pozwoliło Onew'owi mówić dalej.
- Od kiedy cię poznałem, czułem coś dziwnego....jednak dopiero teraz odkryłem, że to miłość. Chciałbym, żebyśmy byli razem,....jednak do niczego cię nie zmuszę.
Mówił cicho, patrząc na ich złączone ręce.
- Ja....nie powiem, że mi przykro z powodu tego, co się przed chwilą stało, ale....myślę, że nie powinno się to w najbliższym czasie powtórzyć, jeśli będziesz chciał ze mną być. Jeśli od mówisz, sprawa zamknięta, nikomu nigdy o tym nie powiem i będzie tak, jak gdyby nigdy nic.
Dokończył z lekkim smutkiem
Nie chciał, by bylo tak, jak gdyby nic między nimi nie zaszło, jednak dla Taemina zrobiłby wszystko. Zmusiłby się, żeby przestać go kochać? Raczej nie. Od kiedy nazwał uczucie, jakim darzył maknae , nie byl w stanie przestać o tym myśleć. Po prostu.... wycofał by się z przebywania razem po za sceną. To by bylo chyba najmniej bolące wyjście. Ale lider niczego bardziej nie pragnął niż usłyszeć w tej chwili, że tancerz też go kocha....

Ostatnio edytowany przez Onew (2014-03-26 18:55:33)

Każdy z nich był nieśmiały. No... może poza Key'em. Jednak Taemin wiedział, że prawdopodobnie to Diva miałby największy problem z wyznaniem swoich prawdziwych uczuć, nie niszcząc przy tym wypracowanej przez lata reputacji. Ale nie o nim teraz mowa. Onew... po nim również nie spodziewał się takiego przypływu odwagi. Zwykle siedział cicho, drzemał w kącie albo ograniczał się do śmiechu. Nawet na wywiadach, pomimo stanowiska lidera, nie odzywał się zbyt wiele. W tym fachu to Jonghyun grał pierwsze skrzypce, gadając czasem nawet więcej niż powinien. Podsumowując: tancerz spodziewał się, że prędzej to on nie wytrzyma i powie co mu podpowiada serce. Nie przypuszczał, że hyung tak po prostu wyzna mu miłość. I to na dodatek dwa razy.
- Ja...
Zaczął cichutko, ale słowa ugrzęzły w jego gardle. Taemin nadal silnie przeżywał minione wydarzenia, dlatego musiał najpierw uspokoić oddech, jeśli chciał powiedzieć coś bardziej sensownego.
- Ja też cię kocham, hyung.
Wyszeptał cichutko, przenosząc wzrok z ich splecionych dłoni na lidera. Naprawdę to powiedział!
- Kiedy byliśmy w jednym pokoju, zawsze towarzyszyło mi niezidentyfikowane uczucie i... i ja...
Och, jak trudno mu było skleić teraz jakiekolwiek zdanie!
- ...ja chyba nareszcie wiem co to było.
Dokończył, dumny z siebie. Jednak obawy nadal nie opuszczały Taemina. Skoro już wiedzą, że oboje się kochają, jak będzie wyglądało teraz ich wspólne życie?

Również się w niego wtulił, czując jak z płuc powoli ucieka mu powietrze. To uczucie było tak zaskakująco przyjemne, że był gotowy nawet zemdleć w jego ramionach. Wiedział jednak, że Onew raczej by tego nie chciał, dlatego utrzymywał swój oddech w normie. Tancerz przytulił się policzkiem do piersi ukochanego, pozwalając rumieńcom na policzkach stopniowo znikać. Uff... może wreszcie przestanie wyglądać jak buraczek!
- Właśnie, że wyobrażam. Przecież czuję to samo, pamiętasz?
Uśmiechnął się uroczo, podnosząc główkę i spoglądając mu w oczy. Odwzajemnił pocałunek z równą czułością. Taemin czuł, że był nieco inny. Pozbawiony tej zaborczości, jaką oboje odczuwali kilka minut wcześniej. Oh, był taki szczęśliwy!
- Jeszcze raz? Ale co?
Zapytał, chichocząc cicho. Chyba przy okazji tancerz odnalazł w sobie ukrytą pasję, jaką było droczenie się z ukochanym.
- Ja też Cię kocham, hyung.
Maknae stwierdził, że nie powinien męczyć biedaka tak długo, dlatego powtórzył wyznanie jeszcze raz. Tym razem nieco głośniej niż poprzednio.