Czułem, jak wewnętrzny sukub coraz bardziej podkręca i podkręca moją moc, która polegała na tym, że im więcej przyjemności dam, tym więcej otrzymam. Poczułem, jak język Aidena zahacza o moje ostre ząbki, jakby z zaciekawieniem, ale jednocześnie strachem. Uchyliłem lekko powieki i zobaczyłem, że z zaciśniętych oczu chłopaka ciekną łzy. Na początku się przestraszyłem, że coś jest nie tak, jednakże moje "sukubie" zmysły (rozkręcone teraz na maksa) mówiły mi, że niebieskowłosy odczuwa dużą przyjemność. Więc może... Te łzy to z tej przyjemności? Niepewnie uniosłem drugą rękę i starłem krople z twarzy Aidena. Jednocześnie miałem wrażenie, jakby cały czas się czegoś bał, co niezbyt mi pomagało. Oderwałem się na chwilę od niego i czujnym wzrokiem przyjrzałem się mu.
- Nie bój się mnie - szepnąłem, całując go delikatnie w nos. Potem pocałowałem go w policzek, brodę, czoło... Obdarzałem lekkimi całusami całą jego twarz i szyję. - W tym wszystkim chodzi o to, żeby dawać przyjemność drugiej osobie - dodałem wciąż szeptem, gładząc ręką jego klatkę piersiową przez ubranie. - Inaczej nie ma sensu...

- Nie szkodzi - uniosłem dłoń, którą wciąż miałem wplątaną w jego włosy , i pogłaskałem go po główce. Słysząc jego dalsze słowa, nie potrafiłem powstrzymać pobłażliwego uśmiechu. Gdyby chłopak wiedział, że ma do czynienia z osobą o sukubiej krwi, nie mówiłby takich rzeczy... Przecież dla sukuba było niemożliwym nie być takim, jakim chciałby partner. Zawsze nastawiamy się tak, by sprawić jak najwięcej przyjemności. - Nie chcę? A może ja chcę? - spytałem retorycznie, przysuwając usta do jego ucha. - Zresztą nieważne... Rzecz w tym, że ty tak chcesz, prawda? - upewniłem się, słysząc ciche westchnięcie od strony Aidena.
Ostrożnie, uważając, by go znowu nie przestraszyć, powędrowałem drugą ręką w dół. Dotarłem do granicy jego koszulki i wsunąłem pod nią dłoń. Nie zatrzymałem jej ani na tej jego koronkowej bieliźnie, ani na brzuchu, na którym wyczułem małe blizny. Przejechałem palcami po jego torsie, znajdując jeden z sutków. Zacząłem delikatnie masować tę część jego ciała, zaś ustami tworzyłem ścieżkę z pocałunków na linii jego szczęki, niespiesznie zbliżając się z powrotem do jego warg.

- Nie jesteś rzeczą - powiedziałem stanowczo, ale wciąż cicho. Pocałowałem jego usta, lekko, by zaraz znów się odezwać. - Chcę, żeby tobie było przyjemnie... Wtedy i mi będzie - dodałem, znowu go całując, jednak dając krótkie przerwy i odczekując, gdyby chłopak miał ochotę na to jakoś odpowiedzieć. Lewą dłonią nie przestawałem pieścić jego sutka, zaś prawą opiekuńczo głaskałem jego włosy. Gdy Ai wydawał z siebie cichutkie dźwięki, uśmiechałem się w duchu, że niebieskowłosy odczuwa przyjemność z moich działań. O to mi przecież chodziło.

Westchnąłem mimowolnie, słysząc prośbę chłopaka. Pewnie przez pobyt w takich miejscach przywykł do rozkazów, podczas gdy ja nie potrafiłem rozkazywać w takich sytuacjach. Po prostu... Samo tak jakoś leciało~~.
- Zapomnij - powiedziałem w końcu. Nie użyłem do tego tonu nakazującego, ale proszącego, żeby Ai bardziej.. się wczuł. - Zapomnij, gdzie jesteśmy i kim tu jesteś. Jesteśmy gdzieś daleko, sami - mówiłem niskim głosem, pocierając swoim nosem o nos niebieskowłosego. - I liczysz się tylko ty, żeby tobie było dobrze. Dasz radę? - zapytałem na końcu, niepewny, czy Aiden w ogóle zaakceptuje taką... prośbę. Rozkaz, znaczy się.

- O to w tym wszystkim chodzi - powiedziałem z ulgą, że chłopak zrozumiał, co miałem na myśli. Chciałem jednak, żeby w pełni to pojął, co mogło być trudne, jeśli już dłuższy czas... tu pracował. I wyglądał na takiego, co nigdy nie zaznał nic dobrego w życiu... Wyplątałem dłoń z jego włosów i sięgnąłem po jego rękę, splatając nasze palce. - Nie ma tu... ani pana, ani klienta - oba te słowa niemal z siebie wyplułem, czując, jak całe moje ciało się wzdryga. - Nie liczy się pani Grace... jesteśmy równi - zakończyłem zachęcająco, z uwagą wpatrując się w oczy Aidena, żeby zrozumieć jego reakcję.

Czułem się trochę oszołomiony. Nie do końca rozumiałem swoją troskliwość względem niebieskowłosego - w ciągu całego życia ani razu nie odczułem czegoś takiego jak instynkt opiekuńczy, podczas gdy tutaj, dla Aidena chciałem być troskliwy, czuły i delikatny. Może to były skutki mojej anielskiej krwi, którą jak na razie sam w sobie tłumiłem... Nie byłem tego pewien, jednakże podobało mi się to. Zacząłem znowu całować jego wargi, powoli, spokojnie i w oczekiwaniu, aż zacznie reagować. Jednocześnie puściłem jego dłoń, która znowu wylądowała na mojej koszuli. Znowu się tym nie przejąłem, co tam. Wyciągnąłem lewą rękę spod jego ubrania i złapałem lekko za kraniec tej jego koszulki, niespiesznie podwijając ją do góry, w żółwim tempie.

//Take nie zamierza krzywdzić Aidena, bo Ai wywołuje w nim jakieś dzikie popędy opiekuńczości xD//
Nie przerywając całowania, rozebrałem z koszulki niebieskowłosego, odrywając się od jego ust tylko na chwilę. Chłopak położył się z powrotem pode mną. Nie podobało mi się trochę to, że nie odwzajemnia moich pocałunków. Nie, zaraz, nie w sensie, że nie podobało mi się całowanie go, a raczej było smutne to, że nie chciał tego odwzajemnić. Bo przecież mu się podobało... Wyraźnie okazywał to, że mu się podobało. Zacząłem nieco intensywniej napierać na jego usta, delikatnie łapiąc między swoje wargi jego dolną wargę. Niemal się na nim położyłem, nasze ciała dzieliło zaledwie parę centymetrów. Chciałem zejść z pocałunkami na tors Aidena, jednakże chciałem zyskać choć minimalną odpowiedź, odwzajemnienie z jego strony, coraz bardziej zaczepnie i prowokująco pieszcząc jego usta.

Odebrałem z zadowoleniem ciche mruknięcie Aidena. Gdy jego język wsunął się między moje wargi i dotknął moich zębów, błyskawicznie puściłem jego wargę, jednakże równie szybko zaczepiłem jego język własnym, po raz kolejny namawiając go do zabawy. Tak na chwilkę, noo~~. Prawą ręką znowu powędrowałem na jego klatkę piersiową, wciskając dłoń w wąską przestrzeń między nami. Moje palce znowu odnalazły sutki chłopaka, jednak nie zostały tam na długo. Przesunąłem nimi po brzuchu, delikatnie gładząc małe, okrągłe blizny. Nie chciałem pytać, skąd są (NO W TAKIEJ SYTUACJI TO BY TO INTELIGENTNE NIE BYŁO -3-), co zapewne by tylko przestraszyło Ai'a. Domyślałem się jednak, że po wypadku to nie było. Łagodnie przesunąłem opuszkami palców po każdej z nich, mimo takiej sytuacji czując nieme współczucie. Ten chłopak nie miał zbyt przyjemnego życia.. Ale ja mogłem to zmienić~~