Stał jak wmurowany nie odrywając wzroku od mężczyzny, dalej opuszkiem palca dotykając jego klatkę, a drugą ręką przytrzymując kołdrę. Skrzywił się słysząc tyle przekleństw, po pijaku tego nie lubił, więc na trzeźwo tym bardziej. Nawet po tym, może i udanym tłumaczeniu Nathan jakoś nie przekonał się do tego. Przez chwilkę się zastanawiał nad jego słowami. Tak to mogła być prawda. Jakieś urwane sceny przewijały się przez zaspany jeszcze mózg. Pamiętał, że na bankiecie pił szampana, a teraz znajdował się tutaj z tym osobnikiem.
-Boże... namawiałem cie na seks... matko, matko...
Niewyraźnie mamrotał pod nosem, do tego jeszcze w swoim języku mając nadzieję, że ten nie umiał francuskiego. Drugą dłonią również pochwycił kołdrę,miał teraz rozbiegany wzrok. Nie bardzo wiedział o co w tym wszystkim chodzi. Nagle spojrzał na Eliasa.
-Boże, nie jesteś hetero i nie zmusiłem cie do t... tego w...wszystkiego!
Bardziej martwił się o niego niż o siebie samego. Co do kaca, który powinien ściąć go z nóg - to nic z tego. Nathan może i miał słabą głowę, ale kaca nigdy nie miał i mieć nie będzie. Jego niebieskie oczęta utkwiły w jego spojrzeniu. Lekko odchylił głowę, dotyk... znowu go dotknął.
-Przepraszam... sprawiłem ci kłopoty.
Oczy zaszkliły mu  się od łez.

Dzięki Bogu za to, że nie potrafił francuskiego, był to chyba jedyny plus w całej sytuacji. Nie musiał się martwić, że jak zacznie gadać do siebie coś w swoim języku to on go zrozumie. Przesadnie emocjonalny stawał się dzień po wypiciu dużej ilości alkoholu, kiedy indziej starałby się bardziej zachowywać dystans. Nigdy nie był beksą, ale tym razem łzy same napłynęły mu do oczu, poniekąd nie miał do nich żadnego powodu.
-Nie płaczę. Za pisk... przepraszam, nie wiedziałem, gdzie jestem.
Pociągnął nosem. W jakiś sposób uradowało go to, że nie sprawił Eliasowi zbyt dużych kłopotów, i że nie jest na niego zły. A mógłby, było wiele powodów, za które mógłby się wściec. Schlał się do upadłego, najprawdopodobniej podczas gry wstępnej zasnął, a rankiem zbudził właściciela willi donośnym dziewczęcym krzykiem.
-Uff co za ulga.
Na jego twarzyczce pojawił się uśmiech, zaraz wyraz zaskoczenia, a potem wpadł w błogi nastrój. Zostawił w spokoju kołdrę i oplótł go w pasie szczupłymi, czy też wątłymi rączkami. Głowę zaś oparł na klatce wdychając jego zapach i napawając się pięknem umięśnionego i wytatuowanego torsu.

Ziewanie jest zaraźliwe, kiedy Elias skończył Nathan otworzył szeroko usteczka również dotleniając organizm. Cała kłótnia, którą spowodował w ogóle nie była potrzebna. Mogli na spokojnie sobie wszystko wyjaśnić i teraz było już wszystko okej. Nie stawiał oporu z wielką przyjemnością poczuł pod sobą miękki materac a na sobie puchatą kołdrę. Przewrócił się na bok tak ażeby być twarzą do swojego towarzysza. Czując jak jego, że tak to ujmę, miękkie ciało spotkało się z twardością jego mięśni aż zadrżał z zachwytu. Oj, cały Nathan, pociąg do wysokich i umięśnionych pozostał mu z lat nastoletnich. Wtulił się mocniej w ciało Eliasa chowając głowę w zagłębieniu jego szyi, dalej był śpiący. Ziewnął.
-Potrafisz gotować? I... mnie obojętnie, zrób to co ty lubisz.
Był pod pełnym wrażeniem. Sam nie umiał zajmować się domem, żadna z niego gospodyni domowa. Potrafi przypalić wodę w czajniku elektrycznym i dlatego trzy razy w tygodniu przychodziła Martha. To ona sprzątała mieszkanie i przygotowywała jedzenie. Zamknął oczęta i po chwili zasnął. Był doprawdy zmęczony tym całym piciem, grą wstępną i pobudką z rana.

Przy fałszywej miłości okazywanej przez wszystkich otaczających go ludzi, mógłby raz na jakiś czas zaznać prawdziwej czułości. I właśnie ktoś taki jak Elias mógł go tym obdarować. Nie wiadomo czy by zapamiętał cokolwiek co zdarzyłoby się w nocy. Ale nie był aż tak płaczliwy, raczej by się darł w niebo głosy niźli płakał. Z pewnością zaszczyciłby go wieloma epitetami, które z pewnością nie należałby do najpiękniejszych. Jego oddech stał się płytki i spokojny, nawet nie usłyszał odpowiedzi na swoje pytanie.  Czuł się bezpieczny w jego ramionach i z największą przyjemnością zostałby tak do końca swojego życia. Było mu cieplutko i wygodnie.  Elias miał farta, iż Nathan nie kręcił się w łóżku, przynajmniej teraz, zazwyczaj rzucał się we wszystkie strony.

Grzejnik, który cały czas dostarczał mu ciepła nagle zniknął i zrobiło się niewygodnie zimno w tym łóżku. Nathan otworzył oczęta zastając sypialnię opuszczoną, był tam jedyną osobą. Elias z pewnością znudził się takim leżeniem i wyszedł się przejść. Chłopak usiadł i uśmiechnął do siebie. Nie spodziewał się takiej łagodności po kimś takim. Tak, Nutty czytywał gazety, w których każda znana osobistość była opisana od podszewki. Elias Doolb również znalazł się w takiej gazecie, a nawet na jej okładce. To wtedy pierwszy raz go zaintrygował. Jego twarz, spojrzenie i nonszalancka poza. Ciekawe gdzie poszedł. Nutty podniósł się w końcu z łóżka, śwież, rześki i wyspany. Po kilku próbach i błędach odnalazł drzwi do łazienki. No przecież nie zacznie szukać właściciela domu w takim stanie. Łazienka też miała spore rozmiary, na szczęście jakiś ręcznik leżał na półce, a i lustro się znalazło. Chłopak się w nim przejrzał. Włosy sterczały mu na wszystkie strony, oczy miał przekrwione, lekko podpuchnięte i miał pod nimi wory. Schodząc spojrzeniem w dół dostrzegł, iż jest tylko w bokserkach, a chyba w każdym możliwym miejscu widniały czerwone ślady. Gdyby mógł zapadłby się z chęcią pod ziemię. Przemył twarz, jakoś ułożył włosy i szybko wbiegł do pokoju szukając jakiegoś ubrania. Znalazł tylko koszulę Eliasa, no nic musiał ją założyć.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Nie chciał wychodzić z pokoju, ale nawet w takiej rezydencji zapach z kuchni rozszedł się szybko. Głodny Nutty wyczułby omleta nawet, gdyby ten byłby zrobiony jakieś pięć kilometrów dalej. Ślinka zebrała mu się w ustach i w końcu wyszedł z pokoju. Idąc za zapachem znalazł się w kuchni, gdzie siedział Elias z kubkiem.
-Dzień dobry.
Uprzejmość przede wszystkim. Już raz na niego krzyczał, drugiego nie będzie. Uśmiechnął się delikatnie, a przypominając malinki na swoim ciele spłonął rumieńcem.

Speszył się czując na sobie jego wzrok. Praktycznie czuł jak przesuwa spojrzenie od samych stóp po zarumienioną twarz, przytrzymując je trochę dłużej na malinkach. Przesunął dłoń na szyję starając się je zasłonić. Naprawdę nogi odmówiły mu posłuszeństwa i nawet gdyby chciał nie potrafił się ruszyć. Dłońmi dalej zasłaniał zawstydzające czerwone ślady na skórze. Ileż musiało go ominąć skoro było ich aż tyle.
-Och, tak uwielbiam. Sok... pomarańczowy lub herbata.
Odparł grzecznie. Nie należał do osób, które piły kawę, nie smakowała mu nawet, gdy wsypywał do filiżanki po kilka łyżeczek cukru. Oczywiście przed ważnymi ludźmi udawał, że sympatyzuje z czymś tak gorzkim i cierpkim. Z kawy podobał mu się jedynie zapach. W końcu przemógł się i podszedł do stołu, na którym leżał talerz z bardzo apetycznie wyglądającym omletem. Aż oblizał sobie wargi. Przesunął wzrok z talerza na Eliasa.
-A ty już jadłeś?

Nutty z pewnością nikomu by się nie tłumaczył skąd ma taką ilość malinek. Co to innych interesuje, jest prawie dorosły więc może robić co mu się żywnie podoba. A jak chciał mieć malinki to mógł je mieć, a jak chciał seksu wystarczyło poprosić kogoś z miną niewiniątka a już i seks załatwiony. Chwycił szklankę z sokiem i wypił ją duszkiem. Może i głowa go nie bolała, kaca porządnego nie miał, toć suszyło go trochę w gardełku. Aż dziw brał, że jeszcze mógł normalnie mówić. Usiadł przy stole łapiąc widelec i szybkimi ruchami włożył kilka kęsów do ust. Przeżuwał danie dość szybko praktycznie nie odrywając oczu od mężczyzny. Uniósł jedną brew. Nutty nigdy nie rozumiał ludzi, którzy nie jedli śniadania. Przecież to najważniejszy posiłek dnia! Zresztą, ten chłopak w każdej chwili swojego życia potrafił jeść i nie tył. Każda dziewczyna zazdrościła mu szybkiego metabolizmu.
-To źle, bardzo źle.
Rzekł twardo podnosząc się z krzesła. W jednej ręce trzymał talerz z omletem w drugiej zaś widelec. Podszedł do Eliasa z delikatnym uśmieszkiem. Sam może nie jeść, ale Nathan go mimo wszystko własnoręcznie nakarmi. Nabrał kawałek omleta na widelczyk i wyciągnął w stronę jego ust.
-Musisz jeść. Jedz.-jego głos był bardzo stanowczy, a mina wykazywała jeszcze więcej zdecydowania.