W tym czasie Dacota przeszukiwał niedaleko część archiwum w poszukiwaniu starych legend. Tam gdzie wcześniej mieszkał, nie miał dostępu do tak obszernych zbiorów, a fascynacja mitami i legendami była jego hobby. Stanął na drabinie by mieć lepszy dostęp do wyżej położonych książek jednak nie przewidział, że może być ona niestabilna. Dość szybko przekonał się o tym, spadając z niej i robiąc przy tym dużo hałasu.
- Ała... - Syknął, zdejmując z twarzy książkę po którą sięgał. Spojrzał zrezygnowany na pozostałe woluminy, leżące teraz na nim i ziemi.

Spojrzał w górę, słysząc obcy głos. Myślał, że jest jedyną osobą w bibliotece, najwyraźniej się pomylił.
- Gdybyś był tak dobry. - Westchnął cicho, siadając powoli i spoglądając na burdel jaki zrobił. No pięknie. Nie dosyć, że wyszedł na łamagę, ktoś to musiał oczywiście usłyszeć i zobaczyć, a na domiar złego mógł zniszczyć cenne zbiory biblioteki! Z lekko zrozpaczoną miną spojrzał na przybyłego chłopaka.

- Burdel to bardziej pasujące słowo. - Wstał z jego pomocą i otrzepał spodnie spokojnie.
- Miło mi, Dacota Okami. - Również się przedstawił i zabrał drabinę z przejścia. Następnie zaczął pomagać chłopakowi zbierać książki, czasami spoglądając na jego ciało.
- Pewnie Cię przestraszyłem, wybacz.

- Zawsze można jakieś znaleźć - Uśmiechnął się prowokująco, odkładając woluminy na wyższe półki. Podniósł z ziemi ostatnią książkę, podając ją chłopakowi.
- Jeśli dobrze widziałem, chyba ją tutaj przyniosłeś.

Z premedytacją spojrzał na jego pośladki, oblizując się lekko. Zabrał książkę, której szukał i poszedł za chłopakiem. Usiadł przy stole tak by mógł go obserwować i położył swoją zdobycz na stole. "Całkiem miły chłopaczek z Harukiego... "- Przeszło mu przez myśl.

- Możliwie... - Wymruczał w odpowiedzi, opierając brodę na nadgarstku. Dalej obserwował jego ciało, czasami zatrzymując wzrok na ustach chłopaka.
- czyżby Ci to przeszkadzało Haruki? - Z uśmiechem pominął zwroty grzecznościowe, zwracając się do niego po imieniu.

- Bez dotykania? - Zaśmiał się głośno, odchylając na krześle do tyłu. Spoglądał na niego z łobuzerskim uśmiechem.
- A jeśli chciałbym dotknąć, to co wtedy? - Dzisiaj miał wybitny humor do droczenia się i robienia wszystkiemu na bakier. Więc słowa takie jak "bez dotykania" tym bardziej na niego działały.