Pierwsze wrażenie nie było zbyt przyjemne, ponieważ cała sytuacja była strasznie wstydliwa dla chłopca. Jednak to "pierwsze wrażenie" szybko minęło, a zastąpiła je fala przyjemności. Mały Kyo jęczał coraz głośniej. Robił to nawet wtedy, kiedy zaschło mu w gardle, co w pewnym momencie musiało nastąpić. Miał zamknięte oczy. Coraz mocniej zaciskał piąstki na pościeli, w którą wcześniej zdążył się wczepić. Nawet nie zauważył kiedy jego ciało zaczęło się instyktownie poruszać w tempie, jaki nadawał Lucas. Czy było mu dobrze? Sądząc po jego reakcjach, można śmiało odpowiedzieć twierdząco. Tym bardziej, że był to pierwszy raz Kyoshiego, przez co wszystkie odczucia przyjmował ze zdwojoną siłą. Maluch już nie jęczał. Z jego ust wydobywały się krzyki, pełne rozkoszy, jaka zalewała jego drobne ciałko. Wszystkie doznania, jakimi chłopak został zaatakowany, przysłoniły jego wcześniejszy wstyd. Dlatego też Kyo pozwolił sobie na otworzenie oczu. Kiedy tylko skierował wzrok na Lucasa (albo raczej na to, co Lucas wyczyniał z jego ciałem), na całej twarzy chłopca rozkwitł niemal purpurowy rumieniec. Widok był niesamowity i cholernie podniecający. Maluch uśmiechnął się lekko i wplótł jedną rączkę we włosy swojego partnera.
W pewnym momencie Kyoshi poczuł coś jeszcze. Dziwne uczucie, jakie towarzyszyło całej przyjemności. Czuł... że zaraz tego wszystkiego nie wytrzyma. Sam nie wiedział jak to opisać. I właśnie kiedy miał skojarzyć sobie co się dzieje, doszedł. Towarzyszył temu słodki, dziecięcy jęk.

Kyoshiego ogarnęło błogie uczucie, co było doskonale widać na jego zarumienionej buźce. Po zapadnięciu pytania odczekał trochę z odpowiedzią. Mimo wszystko wolał najpierw się uspokoić, żeby przez przypadek nie wybełkotać czegoś niezrozumiale.
- T-tak... podobało mi się.
Odpowiedział nieco zawstydzony.
Po chwili zauważył, że jego ręka dalej spoczywa na głowie Lucasa. Chłopak zachichotał cicho, zabrał rękę i pieszczotliwie poprawił partnerowi fryzurę.
Nieprzyjemności... Z jakiegoś powodu Kyo wiedział, że nastąpią. Kiedyś w końcu muszą - prędzej czy później. Jednak w tej sytuacji był na to przygotowany. I chociaż nieco się przestraszył, kiedy Lucas rozchylił jego nóżki, nie zaprotestował, tylko zamknął oczka i czekał. Pieszczoty ze strony kochanka pomagały mu się uspokoić. Pisnął cichutko z bólu, kiedy poczuł palec Lucasa w sobie. Na początku się spiął, jednak po jakimś czasie stopniowo się rozluźniał. Wtulił twarzyczkę w klatkę piersiową mężczyzny, odganiając złe myśli na bok. Za żadne skarby nie chciał kojarzyć sobie tej sytuacji z innymi zbliżeniami. Skupił się na gorącu, jakie dało się wyczuć od partnera. I kiedy Kyo przestał tak o tym wszystkim myśleć, ból nagle minął, a jemu powoli znowu zaczęło się robić przyjemnie. Podniósł główkę do góry, otworzył oczka i spojrzał na Lucasa. Chłopaczek umiechnął się lekko, po czym niespodziewanie jęknął, co dało całkiem uroczy obrazek.

Słyszał już takie komplementy. I to nie jeden raz. Jednak w ustach Lucasa brzmiały inaczej niż wtedy, kiedy mówili to Ci wszyscy mężczyźni, z którymi maluch musiał się "uporać". Wiedział, że chłopak mówi prawdę. Nie słyszał złośliwości w jego głosie i nie widział tego obleśnego uśmiechu, jakim to obdarzali go inni. To było takie kochane... Kyo uśmiechnął się lekko w odpowiedzi, dusząc w sobie pisk, jaki wywołały u niego poczynania Lucasa. Jeszcze godzinę temu w życiu nie uśmiechnąłby się sam z siebie. A teraz? Teraz robił to tak naturalnie... i to w takiej sytuacji! Co jeden chłopak potrafił z nim zrobić...!
- Dobrze...
Maluch z jakiegoś powodu zaufał mu w całości. A skoro obiecał, że będzie mu się podobać jeszcze bardziej, tak też pewnie się stanie. Wystarczy tylko poczekać na odpowiedni moment.
- J-już?! Tak szybko... ja.. j-ja nie wiem... Poczekaj!
W tym momencie Kyo spanikował. Uraz, który kształtował jego charakter przez dwa lata nie zniknie od tak. Nawet przy Lucasie. Naturalne więc, że zaczął się bać. Ale nie potrafił zaprzeczyć. Skoro Lucas tak powiedział, nie miał innego wyjścia jak tylko grzecznie dać się obrócić. Chłopak wyraźnie słyszał jak wali mu serce. Zacisnął powieki i czekał na ból. Ten nastąpił nieco szybciej niż się spodziewał, przez co zaskoczony Kyoś od razu się spiął. Maluch krzyknął rozpaczliwie, po czym wtulił twarz w poduszkę, starając się zrobić wszystko, żeby się nie popłakać.
- N-n-nie patrz na mnie...
Wydusił z siebie drżącym głosikiem.
- ... rób, na co masz ochotę.
Dodał po chwili, po czym lekko uniósł główkę, ponieważ po pierwsze: poduszka utrudniała mu mówienie (ta jasne, na pewno o poduszkę chodzi xD), a po drugie: nie mógł już oddychać. I chociaż łzy po policzkach mu popłynęły, na tym się skończyło. Jakoś udało mu się powstrzymać płacz.

- Ja najważniejszy...? N-nie mów tak... to dziwne..
Uśmiechnął się lekko.
- Jesteś dla mnie równie ważny, co ja dla Ciebie.
Kyo mówił cichutko, nie chcąc zbytnio się przemęczać przy sytuacji, w jakiej się znalazł. Od czasu do czasu sapał i postękiwał, starając się przywyknąć do tego uczucia. Całe jego ciałko drżało, przez co nie mógł się nawet podnieść. Jednak nie wycofałby się nawet wtedy, gdyby miał taką możliwość. Bolało, to prawda, jednak ból był tego wszystkiego warty. Zgadzając się na to wszystko, był świadomy konsekwencji od samego początku. Ale nie żałował. Lucas był zupełnie inny od swoich poprzedników. Delikatny, czuły... jednym słowem Kyo czuł, że jest kochany.
Kiedy chłopak go obrócił, cicho syknął, jednak się nie cofnął. A nawet gdyby chciał, podejrzewał, że Lucas zwyczajnie mógłby go nie wypuścić.
- D-dobrze, obiecuję... Zapomnę... zapomnę o tamtym życiu dla ciebie.
Powiedział, po czym lekko się uśmiechnął. Lucas miał rację. Nie mógł ciągle porównywać go z poprzednimi mężczyznami, inaczej nie uda mu się uspokoić. Kyoś wstrzymał na chwilę oddech, po czym podniósł się i wtulił w partnera. Towarzyszył temu cichutki jęk bólu.
- T-to nie mija, Lucas...
Szepnął nieco przestraszony. Starał się rozluźnić i mimo wielu prób, nadal mu się to nie udało, przez co ciągle odczuwał ból. W sumie nic dziwnego. Wcześniej nikt nigdy nie dawał mu szansy na przyzwyczajenie się do tego uczucia, dlatego też nie wiedział jak zignorować nieprzyjemności.
- ...c-co zrobić, żeby przestało...?
Zapytał, po czym zaczął drżeć. Oplótł Lucasa ciasno nóżkami i zaczął składać pocałunki na jego szyi. Kto wie... może jak się czymś zajmie, ból odejdzie sam?

Mały Kyo starał się skupić całą swoją uwagę na tym, co Lucas do niego mówił. Jednocześnie był nieco zdziwiony, że chłopak jest zdolny szeptać te wszystkie rzeczy bez cienia wstydu. On sam już dawno by spanikował i odpuścił. Kyo słuchał uważnie, patrząc chłopakowi prosto w oczy. Czuł jak dosłownie płoną mu policzki przez tą całą sytuację. Czyżby wyobraźnia malucha zaczęła działać? Co jakiś czas powtarzał sobie w myślach, że najgorszy etap już przeszedł i teraz będzie już tylko lepiej. Nawet jeśli było to sprzeczne z jego przyzwyczajeniami, chciał w to uwierzyć.
Maluch starał się głęboko oddychać, jednak, zważywszy na okoliczności, było mu nieco ciężko. Już nic nie mówił. Pozwolił się ponieść temu wszystkiemu. Objął Lucasa za szyję, przyciągając go tym samym bliżej do siebie. Czule odwzajemniał jego pocałunki i powolutku zaczął odczuwać przyjemność. Czuł palce chłopaka dosłownie wszędzie i nie przeszkadzało mu to. A nawet przeciwnie - pragnął więcej. Kyo był w szoku, kiedy to sobie uświadomił. Jego obawy się ulotniły, dzięki czemu maluchowi udało wreszcie chociaż trochę się rozluźnić, co równało się również z tym, że i ból nie był taki silny. Nadal go odczuwał, to fakt. Wiedział, że nie zniknie tak nagle. Jednak stał się mniej dokuczliwy, dzięki czemu maluch mógł się skupić na przyjemności, jaką dawały mu pieszczoty partnera.
Chłopak oparł głowę na ramieniu Lucasa, po czym wyszeptał mu cicho na ucho:
- M-możesz już zaczynać...
Zadrżał na samą myśl, jednak uśmiechnął się leciutko i nie cofnął decyzji. Podejrzewał nawet, że gdyby chciał to zrobić, Lucas by go prawdopodobnie nie puścił.

Kyoshi spodziewał się tego co zawsze - wielkiego bólu, towarzyszącego chwili, kiedy partner się w nim poruszał. Jednak teraz, o dziwo, bolało go tylko troszeczkę. W porównaniu z innymi sytuacjami... nie czuł nic poza rozlewającą się powoli w jego ciele przyjemnością. Był święcie przekonany, że to szczerza miłość Lucasa zabiera cały ból, sprawiając, że ten znika bez śladu. Malucha przepełniała bezgraniczna radość. Nawet w najdalszych marzeniach nie odważył się stworzyć takiego obrazka. Nie myślał o miłości, ale o dziwo ją znalazł. "Zawsze spodziewaj się niespodziewanego" - jak to powiedział kiedyś ktoś mądry.
Mężczyzna przyspieszał, co Kyoshiemu udało się idealnie wyczuć. Mimo tego on nadal nie czuł bólu. Miał dziwne wrażenie, że po prostu o nim zapomniał. Dzięki Lucasowi tak łatwo puścił w niepamięć coś, co trwale mu towarzyszyło przez całe ostatnie dwa lata! Kyoshi otworzył szeroko usta, wydając z siebie jęk pełen pasji. Ledwo uwierzył, że to on wydał ten cudowny dźwięk. Nie sądził, że jest w ogóle zdolny do czegoś takiego. Maluch zacisnął paluszki na ramionach Lucasa i podjął kolejnej zaskakującej rzeczy - zaczął nieśmiało się poruszać razem z chłopakiem.

Sam Kyoshi był zaskoczony swoimi poczynaniami równie mocno jak Lucas. A kto wie czy nawet i nie mocniej. Był wdzięczny partnerowi, że zwolnił, dając mu szansę na wyrównanie rytmu. Kyo nie wiedział jak powinien się poruszać i czy w ogóle dobrze to robi, ale w tej chwili nie zaprzątał sobie tym głowy. Robił po prostu to, co według niego da jak najwięcej przyjemności zarówno Lucasowi, jak i jemu samemu. Maluch ponownie poczuł jak partner przyspiesza i tym razem starał się robić to samo, tak by nadążyć za narzucanym przez Lucasa tempem. Nie było to aż takie trudne. Rosnące podniecenie było w tej sytuacji bardzo pomocne. Kyo już nie myślał co robi. Zapomniał o Pandemonium, zapomniał o wszystkim - przynajmniej w tej chwili. Był tak skupiony na przyjemności, że prawdopodobnie nie pamiętałby również jak ma na imię. Kiedy Lucas wziął jego męskość w palce, maluch wygiął się w idealny łuk, pojękując bez opamiętania.
W pewnej chwili znów to poczuł. Gorąco z całego ciała nagle skupiło się w jednym miejscu, a chłopaczek wiedział, że spełnienie jest blisko. Czemu nie potrafił kontrolować się trochę dłużej? Nie chciał dochodzić tak szybko. Jednak Lucas zbyt dobrze się nim zajmował, żeby Kyoshi był w stanie powstrzymywać orgazm choć minutę dłużej. Doszedł po raz drugi, brudząc spermą ich brzuchy. Jak się po chwili okazało, wcale nie było tak źle jak przypuszczał. Poczuł ciepło w sobie kilka chwil po tym jak sam osiągnął spełnienie. A więc Lucasowi też było trudno się powstrzymać.
Kyoshi odetchnął głośno, patrząc na partnera z uśmiechem.
- Nie musisz mi tego mówić...
Odpowiedział zachrypniętym od jęków głosem.