Tony także uśmiechnął się nieśmiało w kierunku Tsuki'ego. Gdy zaczęło padać, nie mógł uwierzyć we własne szczęście. Ten dobry człowiek oferuje mu schronienie. Gdyby nie on, marzłby teraz na dworze, sam jak palec. Pewnie rozchorowałby się... - Naprawdę mogę? - chciał się upewnić. Nie wierzył w to, co usłyszał.
Gdy ten skończył swoją porcję. Tony wkładał do ust ostatni kęs kanapki. - Dziękuję, nie trzeba... - nie czuł się jeszcze w pełni najedzony, ale nie ośmielił się prosić o więcej. Ten człowiek już i tak tyle dla niego zrobił. Spojrzał jedynie na pusty talerz i uśmiechnął się niepewnie. W tym samym czasie jego brzuch wydał głośne burknięcie. Niezbyt dobrze... Chyba był jeszcze troszkę głodny. W końcu od tygodnia żywił się jedynie jakimiś resztkami ze śmietnika. Nie wspominając już o ciepłym posiłku.

Ostatnio edytowany przez Anthony (2015-01-11 01:22:10)

- Bardzo dziękuję... - powiedział i także się uśmiechnął. Trochę pewniej niż przedtem.
Teraz miał chwilę, aby przyjrzeć się wnętrzu. Kiedyś marzył, że znajdzie się w jakimś przytulnym domu, ale w najśmielszych marzeniach, nie przyszło mu do głowy, że znajdzie się w tak niesamowitym miejscu.
Teraz stał przed nim talerz z omletami. - Dziękuję, nie trzeba - Nie mógł przestać dziękować. Był wdzięczny za wszystko, czego dzisiaj doświadczył. Chłopiec szybko pochłoną wszystkie omlety. Gdy skończył jeść, wszystkie naczynia zostały już umyte. Zaniósł więc swój talerz i wsadził go do zlewu. Teraz był już całkowicie najedzony.

Ostatnio edytowany przez Anthony (2015-01-11 01:42:14)

Posłusznie poszedł za mężczyzną. Przechodząc przez salon, zaciekawiony krążył wzrokiem po ścianach i meblach. Oglądał dom.
Weszli do dużej łazienki. Znajdowała się tam ogromna wanna. Do której spokojnie weszłyby dwie osoby. Czuć było jakiś bardzo przyjemny zapach. Tyny nie mógł sobie przypomnieć, gdzie czuł coś takiego. Nie mógłby powiedzieć, jaki to zapach, ale był on niezwykle miły. - Dobrze - Mężczyzna wyszedł z łazienki, zostawiając Tony'ego samego, ale po chwili wrócił niosąc ręcznik i czyste ubranie.
Gdy znowu wyszedł Tony zdjął ubrania i wszedł do wanny. Wyszorował się szybko i dokładnie, oszczędzając wodę. Tak jak uczono go w sierocińcu. Umył także włosy i osuszył się ręcznikiem. Ubranie było na niego za duże, ale gdy podwinął rękawy i nogawki, mógł się swobodnie poruszać. Był przyzwyczajony do chodzenia z niepasujących na niego rzeczach.
Wyszedł z łazienki i rozejrzał się. Tsuki siedział na kanapie.

Ostatnio edytowany przez Anthony (2015-01-11 02:01:37)

- Trochę - spuścił wzrok, nie bardzo wiedząc, co ze sobą zrobić. Po chwili poczuł na swojej głowie rękę. Była dosyć duża i miła. Tak przynajmniej wydawało się chłopcu. Po plecach przebiegł go dreszcz. Mężczyzna był blisko. Czuł jego zapach. Jednocześnie wiedział, że on sam nim pachnie. Jego ubrania, jego szampon. Mimo tego wszystkiego nie czuł się niekomfortowo. Był jedynie lekko skrępowany tym, że nadużywa czyjejś gościnności. - Lepiej - powiedział, unosząc głowę do góry i patrząc na twarz mężczyzny. Był od niego zdecydowanie wyższy.

Ostatnio edytowany przez Anthony (2015-01-11 02:12:51)

Nie mógł nie odwzajemnić uśmiechu. Podreptał za mężczyzną, który zaprowadził go do sypialni. Było tam duże łóżko, gigantyczne po prostu. - Dziękuję - po raz setny wyraził swoją wdzięczność. Najpierw nieśmiało usiadł na łóżku, a potem zwinnie wsunął się pod kołdrę. - A pan gdzie będzie spał? - zapytał, rumieniąc się. Siedział po turecku, kolana przykrywając pościelą. Znowu mężczyzna przyglądał mu się. Usłyszał ciche westchnienie - Zrobiłem coś nie tak? - zaczął się zastanawiać. - Dawno nie byłem tak najedzony.

- Jest pan pewny? - upewnił się. Nie chciał zabierać mężczyźnie łóżka. Ziewnął.
Ręka Tsuki'ego znów znalazła się na jego głowie. Tony zamknął oczy. Nie pamięta, kiedy ostatni raz ktoś się nim przejmował. Dawno też nikt nie okazywał mu tyle czułości, co dzisiaj. Ten dotyk sprawił mu niewyobrażalną przyjemność. Uroczo się rumieni? Nigdy nie przypuszczał, że jego rumieniec jest uroczy. Zawsze było raczej powodem kpin innych chłopaków. Rumienienie się jest takie... niemęskie! Reakcją na ten niespodziewany komplement było spuszczenie wzroku, a jego policzki i uszy stały się jeszcze bardziej czerwone. - Zachowuję się, jak baba - pomyślał.
- Wiem... Ale... Jest pan dla mnie taki dobry. A ja nie mam kompletnie nic, aby się panu odwdzięczyć...

Ostatnio edytowany przez Anthony (2015-01-11 16:45:42)

On chłopak bez grosza przy duszy, bez rodziny, przyjaciół może się jakoś odwdzięczyć...? Nie miał przecież kompletnie nic! Ale nie powiedział tego na głos. Był zbyt zmęczony, aby dochodzić, co takiego mógłby oferować. Pomoc w sprzątaniu, gotowanie (nie umiał gotować), a może coś innego... Na chwilę obecną nie mógł nic więcej wymyślić.
Znowu ziewnął. Położył się więc na łóżku i przykrył kołdrą po sam czubek nosa. - Dobranoc - rzucił. -  Tak tu ciepło i przytulnie - przyszło mu na myśl. Zasnął wyjątkowo szybko. Dawno tak dobrze mu się nie spało. Uśmiechał się przez sen.

Ostatnio edytowany przez Anthony (2015-01-11 17:25:57)

Tony przespał spokojnie całą noc. Rano gdy się obudził, coś mu nie pasowało... Był w obcym łóżku, w obcym pokoju, w dodatku miał na sobie czyjeś ubrania. Szybko przypomniał sobie wszystko, co wydarzyło się wczoraj wieczorem. Przetarł dłonią oczy i poszukał wzrokiem swojego misia.
Nie było go, ani na łóżku, ani pod łóżkiem. Nie było go na szafkach. Co się z nim wczoraj stało? Od chwili gdy znalazł się w domu nie poświęcił mu zbyt wiele uwagi... Gdzie teraz był. Podszedł do drzwi i przyłożył do nich ucho. Ktoś krzątał już się po domu. Niepewnie uchylił drzwi i wyjrzał przez nie. Następnie otworzył je szerzej i wszedł do salonu. Rozglądał się szukając misia, ale nigdzie nie mógł go wypatrzeć. Był lekko zdenerwowany. W sierocińcu nie raz obrywał za przywiązanie do niego, ale jeszcze nigdy nie zdarzyło się, aby go zgubił... Był jego jedynym przyjacielem, a teraz po prostu rozpłynął się w powietrzu.