W chwili gdy wychodził z sypialni, w salonie pojawił się właściciel domu. Kazał pójść na śniadanie. Chłopiec posłusznie podreptał za nim. Idąc nie zauważył, że jedna z nogawek spodni się odwinęła i potknął się o nią. Całe szczęście nie przewrócił się.
W kuchni stół był już nakryty. Usiadł więc przy jednym z talerzy. Cały czas rozglądał się po pomieszczeniu, szukając zabawki. Nieświadomie zaczął obgryzać paznokcie. Nigdy tego nie robił! Dbał o swoje dłonie. Ale nigdy też nie zgubił misia... - Gdzie mogłem go zostawić... - zastanawiał się. Jego wzrok wciąż krążył po całym pokoju, aż w końcu zatrzymał się na Tsuki'm. Dopiero dzisiaj w świetle dnia zauważył, jak niesamowity jest mężczyzna. Był... był po prostu piękny! "Piękny" było najtrafniej opisującym go słowem.

Ostatnio edytowany przez Anthony (2015-01-11 18:36:04)

- Bo ja...chyba zgubiłem... uhm... - pewnie zabrzmi to dziecinnie, ale trudno... - misia... - wydukał.
Jedzenie było ciepłe, więc zachęcony zabrał się do jedzenia. Czuł się dziwnie, wiedząc, że jest obserwowany. W pewnym momencie widząc, że towarzysz nie ruszył swojej porcji, sam przestał jeść. Wyprostował się i odsuną delikatnie talerz. - Chyba też nie jestem taki głodny.

Wyprał go? To miłe z jego strony. Tony wolał nie myśleć, jak by się czuł, gdyby zabawka się nie odnalazła...
- Tak właściwie to nie mam nic ciekawego do powiedzenia o sobie - zaczął - Gdy miałem dwa lata, zostałem znaleziony przed domem dziecka. Od tamtego czasu mieszkałem tam... A potem... Potem uciekłem... - gdy to mówił trochę się zasępił. Nie chciał wspominać wszystkiego, co wydarzyło się w domu dziecka... Wspomnienia były jeszcze zbyt wyraźne i bolesne.

Ostatnio edytowany przez Anthony (2015-01-11 19:48:02)

Tony wpatrywał się w mężczyznę. Sprawiał wrażenie osoby doskonale wiedzącej, czego chce. Jego ruchy były takie pewne siebie. Jaką propozycję? Postara się ją spełnić... Tak postanowił. Postara się. Ale o co dokładnie chodzi? Chłopiec nie miał pojęcia, co takiego może mu chodzić po głowie - Propozycję...? - zapytał mrużąc oczy i zabawnie przekrzywiając głowę.

- Tylko sprzątać? - propozycja była niezwykle kusząca. Ale... coś dziwnego kryło się w zachowaniu mężczyzny. Coś zdecydowanie było na rzeczy... Ale chłopak postanowił się zgodzić. Przecież musi się jakoś odwdzięczyć, za wszystko co do tej pory dostał. Właściwie to nawet chętnie zamieszka w tym domu. Tu jest tak pięknie. Odmówienie takiej propozycji byłoby głupstwem, które wypominałby sobie do końca życia. Zresztą na chwilę obecną i tak nie miał, gdzie pójść.  - Ja... Bardzo chętnie! Zrobię wszystko, co w mojej mocy, aby nie przeszkadzać! - poderwał się z miejsca i już zaczął znosić ze stołu brudne talerze.

- Tak jest! - odparł i poszedł za mężczyzną. Wsunął na nogi swoje zniszczone buty i cierpliwie czekał, aż Tsuki załatwi wszystko, co było potrzebne.
- Oczywiście, że nie! - powiedział i posłał jego stronę najbardziej promienny uśmiech, na jaki było go stać. - Te dresy są nawet wygodne... - powiedział - I ładnie pachną - dodał ciszej, rumieniąc się.

Ostatnio edytowany przez Anthony (2015-01-11 21:41:35)

Znowu ten dotyk. Chłopak uśmiechnął się znowu. - Nie mam pojęcia... - odparł z rozbrajającą miną. Zawsze dostawał jakieś używane ubrania. Sam fakt, że miał co na siebie włożyć cieszył przełożonych. Często nosił ubrania trochę za duże, bądź za małe. - Chyba s-ka... - taki rozmiar miała większość jego ubrań. - A buty to sam nie wiem... - odpowiedział zgodnie z prawdą. Nigdy się tym zbytnio nie interesował. Zresztą z większości jego butów numeru nie dało się już odczytać, bo na przykład podeszwy były wytarte.
Pierwszy raz siedział w samochodzie osobowym. Siedzenie w nim było świetnym uczuciem. Kiedy ruszyli Tony w pierwszej chwili nie mógł uwierzyć, że to dzieje się naprawdę. Zaśmiał się cichutko. Dawno nie był w tak dobrym humorze.

Ostatnio edytowany przez Anthony (2015-01-11 22:43:07)