Pokiwał głową w stronę mężczyzny. Nadal nie mógł uwierzyć w to, co go spotyka. Uszczypnął się, aby sprawdzić, czy aby na pewno to nie sen. Nie było. Podczas drogi wpatrywał się to w widok za oknami, to w towarzysza.
- Lody? Pójdziemy na lody? - w ostatnim czasie spotykało go tyle dobrych rzeczy - Och... - rozmarzył się. - Ta chwila mogłaby trwać wiecznie. - Tak właściwie, dlaczego pan jest dla mnie taki dobry? - zapytał zaciekawiony. Tsuki był pierwszą osobą, która niemal bezinteresownie zrobiła tak wiele dobrego dla chłopaka. Bo przecież obowiązek utrzymywania domu w czystości jest niczym w porównaniu z tym wszystkim.

Ostatnio edytowany przez Anthony (2015-01-12 07:04:41)

- Naprawdę? - zapytał mrużąc oczy. Próbował wyobrazić sobie mężczyznę, jako chłopaka w jego wieku, ale niezbyt mu to wychodziło.
Szli w kierunku gigantycznego centrum handlowego (tak mu się przynajmniej wydawało). - Niesamowite miejsce- pomyślał. - Tyle tu ludzi... Czy on nie wstydzi się iść z kimś takim, jak ja? - zastanawiał się. Ciągle na niego patrzy... Wstydzi się go? Hmm... W takim wypadku powinien przyśpieszyć. Im szybciej zrobią zakupy, tym szybciej znajdą się w domu, gdzie nikt ich nie będzie widział. Nie będzie miał tym samym powodu do wstydu. A może jest brudny. Tony obejrzał swoje rzeczy. Nie licząc tego, że dresy były już wygniecione, wszystko było OK. A może ma coś na twarzy. Wytarł buzię ręką. Przeczesał palcami także włosy. O co mu może chodzić?
Gdy Tsuki zaśmiał się z zachowania chłopca, ten spuścił wzrok i chyba po raz setny zarumienił się.

Tyle ubrań... Tony nie mógł napatrzeć się temu wszystkiemu. Gdyby był tu sam, zgubiłby się w okamgnieniu. Było tam tak dużo sklepów. A w każdym z nich niezliczone ilości najróżniejszych rzeczy. Weszli do jednego z nich. Chwilę krążyli między półkami wybierając ubrania. Tak właściwie to Tony tylko stał i przyglądał się, jak Tsuki sprawnie wyszukuje najróżniejsze części garderoby. Gdy kupka ubrań była już całkiem pokaźna, udali się w kierunku przebieralni. Ubrania wylądowały na krzesełku w niewielkim pomieszczeniu z lustrem. Chłopak wszedł do niego i sięgnął po pierwszą parę spodni i T-shirt. Gdy miał już je na sobie odwrócił się w stronę lustra. Teraz wyglądał zdecydowanie lepiej. Wychylił głowę za zasłonę, aby zaprezentować się w nowej stylizacji.

Wygląda niesamowicie... Niesamowicie! Tak właśnie się czuł. Patrzył to na swoje odbicie w lustrze, to na mężczyznę. Był taki szczęśliwy. Zrobił krok w jego kierunku, potem drugi i jeszcze jeden. Był tak blisko... Czuł jego zapach. - To wszystko jest... Takie bajkowe - powiedział przytulając go szybkim ruchem - Dziękuję - dodał i zawstydzony swoim zachowaniem odsunął się. Dlaczego to zrobił. Przecież obejmowanie starszych mężczyzn zdecydowanie nie leży w jego naturze! Co go napadło?

Przymierzając resztę ubrań, cały czas zastanawiał się, dlaczego pozwolił sobie na taki gest czułości. Za każdym razem, gdy wychylał się zza zasłony, aby pokazać się kompanowi, spuszczał wzrok. Ani razu nie spojrzał na niego. Tylko przymierzając bieliznę, nie wyszedł z przymierzali. Nerwowo zerkał wtedy w stronę kurtyny.
Większość ubrań pasowała na chłopaka. Wszystkie natomiast niesłychanie mu się podobały. Przymierzanie nie zajęło zbyt wiele czasu. Toteż sprawnie zapłacili za zakupy. Tony w międzyczasie pytał się niezliczoną ilość razy, czy aby na pewno Tsuki może sobie pozwolić na taki wydatek. Gdy byli przy kasach Tony podszedł do stoiska z zestawami breloczków. Jeden wyjątkowo mu się spodobał. Pierwszy przedstawiał niedużą gwiazdkę. Wisiorek drugiego był natomiast jeszcze większą gwiazdką z otworem w kształcie mniejszej zawieszki. Wziął je do ręki i przyglądał im się przez chwilę. Jednak po chwili odłożył je z powrotem na miejsce.

- Nie trzeba... - zaprotestował, gdy mężczyzna wziął breloczki, by za nie zapłacić. Już i tak wydał tyle pieniędzy. Zaczął bawić się odwiniętym rękawem bluzy. - Chociaż rzeczywiście są ładne... - dodał gdy byli już przy kasie. Po zapłaceniu szybko otworzył opakowanie i zaczął bawić się gwiazdkami. Po chwili jednak podsunął mu niemal pod sam nos większą. - Ten ty weź! - Powiedział i uśmiechnął się uroczo.

Po buty! Po nowe, piękne buty! Jakże Tony się ucieszył. Dostanie własne, nieużywanie obuwie. Może nawet sam je wybierze. Tak sobie myślał, idąc koło mężczyzny. Przed wielkim sklepem został przez niego objęty. Nie spodziewał się tego. W pierwszej chwili trochę się wystraszył, ale zaraz w jego głowie zaczęły kłębić się przeróżne pytania. Czy nie wyglądają tak głupio? Czy Tsuki nie wstydzi się go tak obejmować? Dlaczego on sam stał się taki zdenerwowany? Przez te wszystkie myśli prawie nie usłyszał, że kupią od razu kilka par butów - Naprawdę? - zdziwił się. Do tej pory myślał, że idą po jedną nową parę. - A to nie będzie zbyt wiele? - Dotąd radził sobie jakoś wyłącznie z parą wytartych trampek. Nawet zdecydował, że chce adidasy. Jedne nawet bardzo mu się spodobały. Przymierzył je. Pasowały. Jednak nie miał pojęcia, jakie buty jeszcze mogłyby mu się przydać.

Wydali już tyle pieniędzy... Nie powinni już skończyć zakupów? Jeszcze zbankrutują i co? (Trzeba nadmienić, że dla Tony'ego każda suma pieniędzy była spora. Niezbyt znał się na wartości pieniądza). Trochę to zmartwiło. Nie chciał puścić z torbami swojego wybawcy.
- Te są świetne! - jak to możliwe, że nie zauważył ich wcześniej? Są idealne. Kiedyś widział podobne na banerze reklamującym jakiś sklep. - Ale.. Ja nie wiem, czy mogę przyjąć aż tyle prezentów - westchnął.