-Mizzy kochanie, Mizzy poprawiłem go, szepcząc z uśmiechem a później nagle jęknąłem gdy mi pociągnął. Zaraz dostałem wytrysku, nie wytrzymałem długo tak rewelacyjnego masażu. Pewnie z niejednym się tak zabawił bo obciąga profesjonalnie. Nie to co ja, taki marny amator. Moja sperma tryskała na różne strony. Za wiłem się jęcząc twardo i przeciągle a po tym wszystko trochę opadło. Czekałem jeszcze aż Jun dojdzie, skupiłem się. Polizałem językiem czubek jego straszliwie czerwonego i umęczonego członka i sunąłem po nim najszybciej jak tylko mogłem i dodatkowo obiema rękami. Jedną jeździłem a druga zajmowała się tarciem czubka. Od tego chyba już oszaleje. Nie wiem czy da się już lepiej. Wciąż utrzymywałem to zajebiście szybkie tempo, którego ja raczej.w życiu bym nie wytrzymał.

Sperma wytrysnęła tak szybko, że zachłysnąłem się nią i zacząłem kaszleć głośno. Dopiero teraz mnie poinformował. Potrzebowałem, by mnie ktoś poklepał po plecach inaczej się zaduszę. To się stało tak szybko i niespodziewanie, że nie zdążyłem wyciągnąć z ust jego członka. W końcu jednak połknąłem wszystko bo nie dałem rady tego wykaszleć. Raczej to nie był problem, pewnie bym to zlizał jakbym się nie zakrztusił. Opadłem na kanapę chowając swojego penisa do spodni. Spoglądałem na niego, tak mu było dobrze, kochany...

Ostatnio edytowany przez MizutanYoshido (2015-04-11 22:22:12)

Gdy kaszel mi się trochę uspokoił, chwyciłem mojego partnera w talii przyciągając go do siebie i tuląc. Penisek zaspokojony? powiedziałem, przejeżdżając mu po nim jeszcze jeden raz i to konkretnie. Teraz był tak wyczulony, że jeszcze trochę białego nasienia wypłynęło. Miałem straszną ochotę bawić się tą uroczą pałeczką całą noc bo było w niej na pewno sporo spermy, ale przed zachodem musiałem wrócić do domu bo babcia będzie się martwić, poza tym muszę jej często przypominać o lekach bo zapomina by wziąć leki przeciw miażdżycy i zastrzyk insuliny.

Serce nadal mi waliło, chyba...chyba się w nim zakochałem. Przez chwilę czułem się trochę skrępowany, on wyglądał tak słodko i bezbronnie, taki podniecony i nagusieńki Yuki, którego poznałem kilkanaście minut temu, niewiarygodne. Gdy pomyślałem o tym, w jaki sposób mogłem zaprowadzić do łóżka swojego przyjaciela, który zaginął kilka lat temu...właśnie w taki sposób, w jaki Yuki zaprowadził mnie. Ah, jakim jestem idiotą że tego nie zrobiłem, kochałem go przecież najbardziej na świecie, ale byłem tchórzem, a teraz nie wiem co mnie poniosło żeby od razu zacząć rżnąć się z kimś w łóżku. No tak, ale ostatnio na prawdę miałem ochotę sobie ulżyć w taki sposób, zawsze robiłem to sam w łóżku, zamknięty na klucz w moim pokoju i marząc z zamkniętymi oczami, że robi to mój przyjaciel a nie ja sam... Myślę o nim teraz, ponieważ...Yuki zerka ...jest do niego bardzo podobny, z wyglądu... Po prostu kropla wody, to dlatego nie mogłem się wcześniej oprzeć.
Nigdy nie widziałem kogoś tak podobnego do niego. Ale czy z charakteru jest taki, jaki był Mika? Tego nie wiem. Każdy ma inną osobowość. W tym momencie, pragnąłem go nie opuszczać. Chciałem patrzeć na niego, widzieć jego uśmiech, jak przy mnie chodzi i czuć jego każdy dotyk. Uśmiechnąłem się do niego i razem z tym pojawiły się w moich oczach łzy wzruszenia. Zaraz szybko je starłem to nic takiego, Jun powiedziałem z uśmiechem gdy spojrzał na moje oczy a po tym przytuliłem się do niego baaardzo mocno. Czułem, jakbym przytulał do siebie Mikę, to samo ciepło, dotyk, uścisk. Tak mi podpowiadało serce. Chciałem powiedzieć teraz jak bardzo go pokochałem, ale to wyglądałoby dziwnie, przedtem myśleliśmy tylko o tym by się posuwać, ledwo się znając... Mam nadzieję, że to nie będzie seks bez zobowiązań w sensie, "wygrzmoćmy się a na następny dzień znikaj, to tylko zabawa, żegnam". Chyba bym oszalał z rozpaczy. Nie mogę stracić kogoś kto jest tak niebywale podobny do Mikaela. Poza tym...a może to właśnie Mika, tylko że zmienił dane? Ale na co i dlaczego... To zamierzam sprawdzić. Tak! jeśli będzie próbował mnie spławić, nie odpuszczę. Ale powinno nie być problemów bo widać, że chłopak wygląda na bardzo zakochanego.
Em, Jun? Masz ochotę wybrać się do mnie? Będę musiał wracać powoli, a chciałbym jeszcze spędzić z Tobą trochę czasu bo jutro cały dzień będę siedział na grafice... Wiesz, to moja praca, zarabiam rysując różne obrazy w komputerze, przez tablet... Nie wyglądał na zaciekawionego jakoś fest, wyglądał tak jakby...już o tym wcześniej wiedział, albo mi się wydaje.

Ostatnio edytowany przez MizutanYoshido (2015-04-23 20:01:45)

Przez jakiś czas obserwowałem jak się ubiera, byłem taki szczęśliwy. Naprawdę, tak bym chciał żeby to był właśnie Mika, ale niestety. Za bardzo się zagapiłem gdy naciągał slipki na biodra a przecież też muszę się ubrać. Już miałem szukać wzrokiem koszulki gdy znalazł się nade mną. Był trochę zboczony, Mika taki nie był, albo był tylko to ukrywał. Lub z czasem mógł się taki stać. Eh! co ja wymyślam, to nie Mika, dlaczego moje serce wciska mi ciemnotę a mózg temu ulega. Poza tym, gdyby to był Mika, to przecież by mi powiedział że to on, wszystko wyjaśnił...albo coś lub ktoś mu na to nie pozwala. Już się ubieram powiedziałem z uśmiechem, serce oczywiście szalało, nie ukrywajmy. Sięgnąłem ręką po koszulkę która leżała na ziemi i zszedłem z kanapy. Szybko założyłem ją na siebie, później bluzę, nagle spostrzegłem, że nie mam na szyi mojego wisiorka, który dostał od Mikiego dzień przed jego zniknięciem. Zestresowałem się bardzo, zacząłem się pochylać, szukać go wszędzie Nie! gdzie on jest! to nie możliwe! Przewracałem poduszki, szukałem gdzieś po podłodze, przesuwałem krzesła, wybiegłem nawet na przedpokój... Nigdzie go nie było M-mój naszyjnik... a może gdy uciekałem przed psem, to odpiął mi się. Już go chyba nie znajdę... zakrywa twarz rękami chcąc ukryć łzy . Nie, nie mogę się rozklejać. Może gdzieś jest... ściera łzy . Mi...znaczy, Yun, widziałeś go może? spytałem lekko roztrzęsiony, wciąż szurając rękami po dywanie, ze wszystkich stron. Był czarny, może mógł się wtopić w dywan czy coś...

Gdy tylko spojrzał na Juna, który trzyma coś dyndającego, przybiegł jak piesek po kość. Delikatnie wziął do ręki swój naszyjnik, głaskając go. Pocałował i założył na szyję, układając elegancko mój cudowny skarb od przyjaciela...Czyż nie wspaniały?Rzekł, ścierając łezkę szczęścia i pociągnął nosem dwa razy bo od płaczu, trochę kataru ściekało mu na usta. Przepraszam, pewnie myślisz, że jestem beksą ale ten naszyjnik jest dla mnie bardzo ważny, wiesz, mój przyjaciel Mika zaginął tyle lat temu...dał mi go, to jedyne co mi po nim zostało... wytłumaczyłem spokojnie, wciąż patrząc i dotykając swój wisiorek. A później spojrzał na Juna No to co? zbierajmy się! Powiedziałem, uśmiechając się i ścierając katar w bluzę. No tak, dalej troszkę zachowywałem się nieprzyzwoicie, tak niechlujnie. Zamiast wydmuchać nos w toalecie to wycieram o ciuch, tak na szybko. Ale i tak, nikomu to nie przeszkadzało. Mój przyjaciel zawsze się z tego śmiał, babcia, tylko mamę to obrzydzało. Chwyciłem Juna za rękę i poszliśmy wkładać buty by zaraz wyjść do mnie. Przy okazji moglibyśmy kupić jakieś smaczne przekąski, np. chipsy, żelki i pocky.

Od kiedy Jun zaśmiał się ze smarków, całą drogę miałem gęsią skórkę, byłem jakiś podekscytowany, czułem wciąż ciepło w sercu i tak szybko mi łopotało w klatce, ciężko opisać to uczucie. Naprawdę, jego śmiech był taki charakterystyczny, Mika też taki miał. Gdy wychodziliśmy, pocałowałem go z uczuciem w usta i chwyciłem go za rękę. Wyszliśmy z mieszkania. Schodząc na dół odezwałem się z uśmiechem, cały rumiany. chodźmy do sklepu, kupię dla nas jakieś przekąski na wieczór

[obaj z/t]

Ostatnio edytowany przez MizutanYoshido (2015-04-23 21:44:07)