Minimalnie przymrużyłem swe powieki wraz z brwiami. Musiałem również kilkakrotnie zamrugać i dłonią przejechać po swej twarzy. Bo albo przed własnymi oczami widziałem kogoś "przebranego" w połowie za królika, albo posiadałem schizy.. Odetchnąłem również ciężko. Nawet na me usta nie wykwitł uśmiechem, który witał niemalże każdego.
-Tak?
Mruknąłem nadzwyczaj spokojnie, lekko zachrypniętym tonem głosu.

Jeszcze mocniej zmrużyłem powieki w momencie gdy z ust chłopaka zaczęły wychodzić dane słowa. Z początku niewiele zrozumiałem, gdyż tak naprawdę niewiele kontaktowałem. Ale jak mus to mus. Otrząsnąłem się z swych myśli, idealnie słuchając go. Skomentowałem to jedynie donośnym śmiechem, po którym nadszedł cwaniacki uśmieszek. Uchwyciłem w dłonie czekoladki i telegram, choć wzrok mój bardziej skupił się na posłańcu. I to mój kumpel Nick. Jak tego gnojka nie kochać. Bezkarnie powiodłem wzrokiem po jego sylwetce, osuwając się w bok.
-Zapraszam

I kolejny raz śmiech wyszedł z mych własnych warg. Gdyby nie posiadał czasu tak naprawdę już by go nie było. Nawet by się nie tłumaczył. Oblizałem spierzchnięte wargi, własny wzrok pozostawiając na jego twarzyczce. Nie pasowało mi wypuszczenie go od tak.
-Nie przesadzaj. Na pewno, aż tak Ci się nie spieszy. Mam szafki pełen żelków, a samemu mi ich jeść się nie chcę.
Kolejny raz wychrypiałem. Oparłem dłoń na drzwiach w drugiej trzymając to co właśnie dostałem. Minimalnie zbliżyłem się do niego, chętnie przyglądając mu się z góry.

"Udało się"~ Właśnie te słowa przeszły przez me myśli, a usta starały się nie ukazywać cholernie niemożliwego uśmieszku. Samokontrole jeszcze w Sobie posiadałem, a więc wyszło mi to. Po tym jak wszedł drzwi pchnąłem, by się domknęły. Ominąłem go kierując się do salonu. Mimo dnia spędzonego w domu i ilości żarcia, które wchłonąłem miałem dość czysto. Jak nie ja. Odłożyłem pakunek na stół, już wracając wzrokiem na chłopaczynę.
-Więc króliczku, na co masz ochotę?
Niemrawa kpina przeszła przez me usta, choć musiałem przyznać, iż cholernie uroczo wyglądał jako królik.

-A imię króliczka, to?
Brew jego powędrowała w górę, a kroki w stronę kuchni. Tak się składało, że kuchnię posiadałem połączoną z salonem tak więc mogłem spokojnie mu się przyglądać. Powyciągałem co najpotrzebniejsze czyli: biały kubek, kawę rozpuszczalną, łyżeczkę wraz z cukrem. Po tym jak nastawiłem wodę mój wzrok wędrował po nim, a dłoń rozcierała mój biedny kark.

Oblizałem się lubieżnie, choć z ust mych wyszło zaraz głośniejsze ziewnięcie.
-I tak będę mówił na Ciebie króliczek.
Mruknąwszy te słowa posłałem mu dość kpiący uśmieszek. Taki uśmiech najczęściej ozdabiał me wargi. No jak nikt w życiu mym nie zdarzył się, przez którego bym uśmiechnął się prawdziwie, to tak wychodziło.
-Ciasta do kawy?
Co jak co, ale gościnność to podstawowa rzecz. Nie ważne jakim dupkiem się było.

No nic. Skoro nie, to nie. Zalałem kawę gdy woda się zagotowała. Kubek wraz z cukierniczką zaniosłem do salonu, gdzie tam padłem na swój fotel. Z mruknięciem i wrednym uśmieszkiem przyjrzałem mu się.
-Ładniutki jesteś.